Víðförli - 15.10.1990, Blaðsíða 12

Samstarf hjálparstofnana og
safnaða byggir á langri hefð
Jóhannes Tómasson
Margt var skrafað og skeggrætt á norrænum fundi upplýsinga-
deilda og framkvæmdastjóra hjálparstofnana kirkna á Norður-
löndum, sem haldinn var í Danmörku í síðasta mánuði. Skipst
var á fréttum af því sem hafði á dagana drifið frá síðasta fundi,
rætt var um sameiginleg vandamál og samstarf og að lokum var
kynnt úttekt sem fram hefur farið á starfi Kirkens Nödhjelp (KN)
í Noregi.
Undirritaður sat fundinn af hálfu
íslands ásamt Jónasi Þórissyni
framkvæmdastjóra Hjálparstofnun-
arinnar. Sögðum við þær fréttir
helstar að hjá Hjálparstofnun hefðu
orðið nokkur mannaskipti en höfð-
um að öðru leyti augu og eyru opin
fyrir því sem fram fór og reyndum að
henda á lofti það sem gagnlegt kynni
að vera til brúks hérlendis. Fundirnir
eru haldnir til skiptis á Norðurlönd-
unum og er ráðgert að halda næsta
fund á íslandi að ári.
Miklar stofnanir
Kirkjuhálparstofnanirnar á hin-
um Norðurlöndunum eru myndar-
leg fyrirtæki með tugi starfsmanna
sem sinna fjölmörgum verkefnum í
ýmsum deildum. Fram kom m.a. sá
vandi sem þær stærstu eiga við að
glíma núna að auka þyrfti samskipti
og fréttaflutning milli deilda en slíkt
verður þyngra í vöfum þegar stofn-
anirnar stækka.
Fyrir utan stærðina er það sérstak-
lega tvennt sem vekur strax athygli
þegar íslenska stofnunin er borin
saman við hinar erlendu: Það er sú
hefð sem þær byggja á í samstarfi
sínu við söfnuðina og hversu miklu
þeim er trúað fyrir af fjárframlögum
þróunarstofnana landanna — fram-
lagi ríkisins sem þær eiga að nota til
starfs í þróunarlöndum.
Norrænu hjálparstofnanirnar
hafa í áratugi leitað liðsinnis hjá
söfnuðum kirknasinna. Flestirsöfn-
uðir hafa sérstakan hjálparstofnun-
arfulltrúa sem annast samskiptin. í
sumum löndunum, til dæmis Nor-
egi, er löng hefð fyrir sérstakri söfn-
unarherferð á föstu. Seint á haustin
er fulltrúum safnaðanna kynnt verk-
efni næstu söfnunar og efni komið á
framfæri við þá. Þeir sjá síðan um
framkvæmd söfnunar í sínu héraði
og sumar sóknirnar senda auk þess
sem safnast sérstakt framlag til verk-
efna. Fyrir utan það hversu mikil-
vægt er að afla fjár er það ekki síður
verðmætt að mikil þekking berst
með þessu móti til safnaðarmeðlima
og menn gera sér almennt ljósa grein
fyrir þeirri skyldu sinni að láta eitt-
hvað af hendi rakna til þurfandi
meðbræðra.
Hjálparstofnanir á Norðurlönd-
um hafa á áratuga starfstíma sínum
orðið mikill og sjálfsagður farvegur
fyrir stóran hluta af þeirri þróunar-
hjálp sem ríki þeirra inna af hendi.
Stofnanirnar hafa á að skipa hæfum
starfsmönnum sem sinna ólíkum og
krefjandi verkefnum víða um heim.
Vitanlega kemur fyrir að verkefni
takast ekki eins vel og ætlað er en
þróunarstofnanirnar fylgjast með
verkefnum og vita að menn starfa
eftir bestu getu og samvisku.
Hvernig fréttir?
I þessu sambandi var meðal ann-
ars rætt á fundinum hvernig haga
eigi fréttaflutningi af starfi stofnan-
anna og varpað fram nokkrum
Jónas Þórisson (lengst til hœgri) úsamt tveimur dönsku fulitrúunum, Kristian Paludan
sem starfar í upplýsingadeildinni (í miðið) og Jens J. Thomsen framkvœmdastjóra.
12 — VÍÐFÖRLI