Alþýðublaðið - 17.06.1925, Síða 3

kona htð tnikla tarþagaskip
>Homaric< að og g&t ekkert
aðhatat til að bjarga frekara en
hitt, Skipshafnir og farþegar urðu
að eias sjónarvottar að, er j p-
anska sklplð sökk ineð 38 möno-
um, Þeir hurfu með skipfnu i
hringiðu þá, sem varð, er það
sökk, og enginn sást koma upp,
og leltuðu skípin lengi að mönn-
um. Þotta var um dag (ro—12
f. h). Að reiða sig á björgun
frá bjöfgunarskipum á rúmsjó er
valt. Sé vsðnr svo, að bátum
verðl ekkl komið út, má varla
búast við, að óhætt sé að leggja
tveim skipum saman. (Frh.)
Reykjavík, 25. maf 1925.
Sveinbjörn Egilson.
Esperanto. '
(Frh.)
YII.
Ómögulegt er a8 gizka á, hversu
margir esperantistar eru nú í taeim* *
inum. En þess má geta til marks
um, hve víöa þeir eru, aö á þingi
þeirra í Vínarborg í ágústbyrjun
síðast liðið sumar voru «m 3—4
þúsundir þeirra víðs vegar að,
jafnvel frá Kína Japan og Mexíkó,
Yoru þó ferðalög milli landa alt
annað en auðveld,. Fannig segir
ritstjóri einn í þýzkalandi, Teo
Jung að nafni, svo frá undirbún-
ingi fsrðar sinnar til þings þessa:

Verkamenn!
Notið "tæklfærið! Kiosssr og hnéhá klossastígvéi óreimuð, ©ndiag-
argóð og ágset í forlna á uppfyllinguuni, verða seld næstu daga
við tæklfæriaverði. Enn fremur Bnxnr, Aifatnaðar, Nærfatnaðar,
Diilllskyrtaefni, Ylnnufataefni, Yerkamannaskór og ótál margt fl.
Utsalan Langaveoi 49, Sími 1403.
ListYinatéiag Islands.
DANSKA LISTASÝNINGIN
i barnaskdlanum er opin dagiega kl. lr-10.
Inngangur 1 kr.
»Ég skýt upp öndinni, gríp and-
ann á lofti. Loksins, eftir fjögurra
daga etflði, hefi óg vegabrófið og
önnur nauðsynleg skilríki í vasau-
um. Að loknu heimsþinginu í Vín
ætla ég að sækja eftirþingið í
Budapest og þing Suðurslava, og
þar sem ég vi) ekki fara sömu
leið til baka, þarfnast óg áritunar
sendiherra frá fimm lþndum, Aust-
urríki, Ungveijalandi, Jugoslavíu,
Italiu og Sviss.
Fyrsta deginum eyddi ég við að
útvega mér »siöferöisvottorð«, regl-
ur við að biðja um vegabrófið,
Inngangur 1 kr.
vottorð skattanefndar um, að ég
hefði borgað útsvar mitt, og sj&lft
vegabrófið. —
Annan daginn heppaaðist mér
að fá áritun hins ungveraka sendi-
herra, sera var sérlega alúðlegur
maður, og hins austurríska.
Að kvöldi hins þriðja dags var
ég í ítalska sendiherrabústaðnum
og í svissnesku vegabréíaskrifstof-
unni, og í dag er óg rótt kominn
frá sendiherra Jugoslava.
Ég gríp andann á lofti. Mór
lóttir fyrir hjarta, eins og steinn
hafi fallið af því. En athugavert
Edgar Rice Burroughs: Vilti Tarzan.
svertingjanna, og að sumir sátu fyrir kofadyrunum,
sýndist honum hér vera verk margra apa, svo að hann
laumaðist úr trénu og hélt bljóðlega, en óðfluga i
norðurátt.
* *
*
Apaflokkurinn var enn að lóna kringum rjóðrið, þar
sem Tarzan hafði gert kofann handa Bertu Kircber.
Stúlkan hafði sefað grát sinn og var komin út lir
skýlinu. Hún horfði til suðurs i skóginn, þar sem Tarzan
hvarf. Við og við leit hún rannsóknaraugum til apanna.
Auðveldlega hefðu þeir getað komist yfir skiðgarðinn
og sálgað henni. Litils virði var spjótið henni, er hún
bar það saman við jötunvöxt hinna loðnu skógarmanna.
Ekki myndi þeim verða mikið fyrir að þrifa af henni
spjótið.
Meðan hún hugsaði svo, sá hún stóran, ungan apa
koma úr trjánum inn i rjóðrið úr suðurátt. Henni sýndist
aparnir um það leyti líkir hver öðrum, en siðar sá hún,
að þeir voru mjög ólikir bæði i andliti og vexti. Þó
gat hún ekki að þvi gert, að hún dáðist að þvi, hve
flmlegur þessi api var.
Það var auðséð, að hinn aökomandi api var fullur
nýunga. Það máttl sjá þaö á öllu atferlí hans, enda
tóku fleiri eftir þvi en Berta. Margir apanna gengu til
möts við hann, spertu burstir og urruðu. Go-lat var
meðal þeirra. Hann lót all-ófriðlega, því að hver gat
vitað, nema Zu-tag vildi herjast við hann um konung-
dóminn. Kóngsi gamli hafði áður séð unga apa koma
með þessu látbragði og hrifsa til sin konungdóm, og
hann hafði gert það sjálfur.
Það var lika von, að æsing yrði meðal apanna, þegar
ungt konungsefni kom með þessu írafári. En hráðlega
gekk Go-lat úr skugga um, að ekki för Zu-tag með
ófriði, þvi að hinn siðar nefndi sagðí frá því, er hann
sá 1 þorpi Gomangananna.
Go-lat nrraði af gremju og fór á braut. „Hviti apinn
•getur séð um sig sjálfur,“ sagði hann.
„Hann er mikill api,“ ságði Zu-tag, „Hann ætlaði að
lifa i friði við flokk Go-lats. Við skulum bjarga honum
frá Gomöngununum.“
Go-lat urraði aftur og stanzaði ekki.
„Zu-tag fer einn og nær honum,“ æpti ungi apinn,
„ef Go-lat er hræddur við Gomanganana.“
Kóngapinn snéri sér reiður við og urraði hástöfum
og harði sór á hrjóst, „Go-lat er ekki hræddur," orgaði
hann, „en hann fer ekkí, þvi að hviti apinn er eklti
þegn hans. Farðu sjálfur, og taktu með þór TarmSuu-