Heimilispósturinn - 16.12.1950, Blaðsíða 15

Jane Russell og Louis Hayward í kvikmyndinni „Unga ekkjan“.
setja balann í skúrinn, og af-
læsa á eftir sér.
Púh, húh, sagði Hammer.
Kaffi og brauðsneið, Borten?
Þeir afklæddu sig í eldhúsinu
og skiptu um föt. Ágæt húsa-
kynni, Borten, betri en mín. Dá-
lítið ruslaralegt. Það kann ég
vel við.
Svona vil ég hafa það, sagði
Borten. — Ég vil ekki láta mála,
ég vil hafa borðin eins og þau
koma fyrir. Við og við klíni ég
dálitlu _af olíu á gólfin. Annað
ekki. Ég vil ekki eiga neitt
skrauthýsi í skóginum, mér
finnst húsið ágætt eins og það
er. Ég veiði, lappa upp á bátinn,
hegg fáein grenitré. Versti
fjandinn að maður skuli ekki
geta verið hálft árið.
Þú ert hér nokkuð oft, Borten.
Hana, þá sagði ég nú, ,,þú“. Það
er eins og það sé eitthvað eðli-
legra.
Það finnst mér líka, sagði
Borten, fjandinn hafi annað,
auðvita þúumst við.
Allt að því mægðir, sagði
Hammer, hehehehehe . . . mág-
ar.
— Hahahahaha, sagði Bort-
en. Hláturinn var dimmur. Svo
setti hann ketilinn yfir og
glæddi eldinn. Fór svo inn í
stofuna og kveikti á arninum.
Það brakaði og snarkaði í eld-
inum.
Hann sá út undan sér að
Hammer lagði skammbyssuna
á eldhúsborðið.
— Hún er ekki hlaðin, sagði
Hammer.
— Ég er ekki viss um það,
sagði Borten.
— Hræddur?
HEIMILISPÓSTURINN
13