Vinnan - 01.03.1949, Page 12

Einn nýsköpunartogarinn, Ingólfur Arnarson, kem-
ur inn á innri höfnina, skreyttur fánum.
III.
Dauði tíminn á talmáli veitingaþjónanna, þýðir
hvíldartími í daglegum önnum þeirra. Á þessum
tíma sem er milli klukkan fimm og sjö safnast þeir
saman í litlum sal og njóta lífsins. Frjálsir menn,
algerlega óháðir gestunum.
Það er ekki alltaf sérlega merkilegt, sem ber á
góma á þessum frístundum þeirra. Oftast er það
græskulaust rabb um allt og ekkert, eins og gengur
hjá flestu vinnandi fólki. Þó er um þessar mundir
vaknaður áhugi þeirra fyrir málefnum stéttarinnar,
eins og þeir komust einu sinni að orði. Þegar Brjánn,
fyrir hálfu ári síðan, fékk atvinnu á þessu veitinga-
húsi, voru þeir allir á móti því — eins og einn maður.
Jói sagði: — Knútur gefur skrattann í samtök okkar,
við þurfum að gefa honum ráðningu.
Bjössi sagði: — Já, það er alveg satt, Brjánn átti
ekki að komast hér að — það ganga þrír félagsmenn
atvinnulausir.
Dóri sagði: — Nú já — þrír atvinnulausir, látum
þá eiga sig — við þekkjum þá allir, þeif hafa verið
hér. En það þurfti ekki að bæta neinum við þó
Gústi væri rekinn, þetta er ekkert sem við höfum að
gera.
Kári sagði: — Alveg rétt, ekkert að gera, og svo
á félagið að ráða hverjir fá atvinnu, það má ekki
líðast lengur að fúskarar séu teknir fram yfir mennt-
aða menn i faginu. Brjánn þessi er fúskari, sem
dundar með liti — og var fyrir mörgum árum rekinn
fyrir kjötþjófnað.
Dóri svaraði: — Það kemur félaginu ekkert við —
og þó hann máli í frístundum sínum, þá er bara
gaman að því — ég safna eldspítustokkum, — já —
hitt er aðalmálið — við vorum nógu margir, það er
nefnilega það. —
Þetta var þá —
Nú hefur Brjánn áunnið sér traust og vinsemd
margra þeirra sem voru honum mótfallnir. Og í dag
er Brjánn aftur á dagskrá, og tilefnið er að Knútur
setti hann á sína stöð í kvöld, og fannst þeim eldri
gengið fram hjá sér.
Jói segir: — Nei, nú gengur Knútur einum of langt
— þessu verðum við að mótmæla.
Bjössi svarar: — Það er of seint, Knútur er farinn.
Þeir láta fara vel um sig veitingaþjónarnir, sitja
þægilega, sumir með fæturnar uppi á borðunum.
Þeir reykja, drekka kaffi, aðrir panta bjór. Brjánn
kemur inn til þeirra og spyr eftir Knúti, þeir taka
honum fálega en glotta.
Kári segir: — Ætli þú vitir ekki bezt sjálfur hvar
hann er? Eða kvaddi hann þig ekki?
Brjánn svarar: — Ágætt, þetta skiftir engu máli,
ekki þarfnast ég hans svo.
Brjánn fer fram, en þeir reka upp stór augu.
Jói segir: — Hver þremillinn, hann er bara frekur!
Kári segir: — Við lægjum í honum rostann — ætli
ekki!
Dóri segir: — Blessaðar hetjurnar, ósköp ganga á?
Svo hlæja þeir allir upp í glerloftið.
40
VINNAN