Alþýðublaðið - 23.06.1925, Blaðsíða 3

~ wm* c»fieir£i!f
Ná á næafonnl verður eafnað
undtrnkfiltnm f Haínarfirðl um
afnám áfenglsverziunar riklsins
þar. og er óskandi, að aiiir rétt-
hugaandl kjóaeDdur þar standl
s .meiuaðir í þessu þarfamáli og
skrifi uadír áskorunlna, og leggl
þar með höad á að endurreisa
iannlandið ísland, svo að vér
attur íáum að
>*já það b’osandi bjart
og búið í vorsólarljómar,
Hafnárfirði, 14. júní 1925.
Q. S.
Esperanto.
(Frh.)
X.
Bækur eru margar til á Esperanto,
og bætist sífelt viö, Hefir veriö
miust á blöðin og tfmaritin. En
einnig eiga esperantistar mörg af
helztu ritum heimsins á máli sínu.
Zamenhof sjálfur þýddi allmikiö
á Esperanto. Af þeim þýðingum
hans má nefna: >6eorg Dandinr,
leikrit eítir hið fræga franska skald
Molióre (frb. moli’er), >Hamlet<,
leikrit eftir Shakespeare (frb. sjek-
spír), >Iflgenia í Táris<, leikrit
eftir Goethe (frb. göte), >Ræningj-
arnir<, leikrit eftir Schiller (frb.
sjiller), >Endurskoðandinn< leikrit
eftir Rússann Gogol, >Æfintýri< eftir
H. CJ Andersen og >Rabbíninn í Ba-
hara<, skáldsagt eftir Heine (fib
hæne) Nöfn höfundanna eru næg
trygging fyrir ágæti bókanna
>Lear konuugur< Shakespeares,
>Faust< (frb fást) Goethes, >Kain<
Byrons ((rb. bærons) og Hómers-
kviðurnar hafa einnig veriö þýddar
á Esperanto.
Úrgáfufólag eitt í Leipzig, Fer-
dinand Hirt & Sohn, hefir sór-
staklega Esperanto-deild. Heör það
gefið út margar námsbækur á
Esperanto. En merkast er þó sáfa
það, er félagið nefnir >Alþjóða
heimsbókmentir< (»Internacia
Mondiiteraturo<). Svo að menn
sjái, að þar er ura allauðugan garð
að gresja, einkum þegar þess er
gætt, að örfá ár eru siðan þessi
útgáfa hófst, þá sat ég hór skrá
yfir þau 15 bindi er út voru komin
siðast liðíð vor:
I. Hermann of Dorothea, sögu-
ljóð eftir Goethe.
II, Helgisagnir. Fjórar frásögur
úr lífl Krists eftir góðan, pólskan
rithöfund Niemajewski.
III Valdar sögur eftir Ivan
Turgenóv, hið heimsftæga, rúss-
neska skáld.
IV. Svarta galeiðan, saga eftir
Wilhelm Raabe, þýzkan mann.
V. Úr >Camera Ob(?cura< eftir
Hollendinginn Hildebrand. Bók
þessi er ein hin frægasta af þeim,
er á bollenzku eru.
VI. Úr uppkastabókinni, smá-
sögur eftir hinn góðkunna Ame-
ríknmann, Washington Irving.
VII. S igaa af Pétri píslarkrák eftir
A. v. Chamisso (frb. sja'miso), al-
kunnan þýzkan höfund.
VIII. Nútímasögur eftir Búlg-
arann Stamatov.
IX. Hebreskar sögur eftir tvo
hina bsztu rithöfunda Gyðinga,
Salom Alebim og Perec.
X. Þrjár sögur eftir rússneska
sk’.idið Al. Puskin.
XI-XII. Tflrlýsing skáldsaga
eftir japanskan mann, Arisima.
XIII. Sex sðgur eftir hinn al-
kunna Edgar Allan Poe.
XIV. Knattleika-kötturinn eftir
Frakkann H. de Balzac.
XV. Austræn æfintýri eítir Vlas
Dorosevich, rússneskan mann.
Vitanlega eru miklu fleiri rít
þýdd á Eiperanto’ en þau, sem
hér eru nefnd. Má þar minna á
bók Nittis þá, er áður var nefnd,
>Evrópa á hsljarþrðminnk, og bók
eftir Ungverjann Eme.dk Madách.
Hún heitir >Harmsaga mannains<,
Segir ritstjóri sá, er óg nefndi í
VII kafla greinar þessarar, Teo
Jung að hún sé hin bezta bók af
þeim, er á Eíperanto séu fáan-
legar. Mikið er og fiumiitað og
færist alt af í vöxt, bæði sögur og
ijóð. Alls er talið að til séu á
Esperanto um fjðgur þúsund bindi.
Óhætt er mönnum því að læra
Esperanto vegna þess, að nægur
bókafo ði er t.il lesturs. Eykst
hann og óðum eftir því, sem þeim
mönnum fjöigar, sem málið lesa,
(Frh,).
Guðlastsmálið.
>Ef hlnn óguðiegt Iæzt vera
guðhræddur, er kann hrœsnari<,
segir Helgi lactor Háltdanarson,
taðir bisknpsins, dr. Jódb Helga-
sonar, í 63. grein í >Kristiiegum
barnalærdóini< sínutö, aem um
langan aldur hefir verið aðal-
kenslubók isianzkra barna í
krtstnum træðum.
Þair, sem enn kunna kverið
sitt, rnunu sjálf8sgt hafa rainat
þessara orða, þegar dóims-
málaráðherra Krossanesstjórnir
íhaldslns hét lét höíða sakamál
gegn Brynjólfi Bj rnasyni náttúru-
fræðingl fyrlr táein hiapuralaus
orð utn trúarhugmyndir burgelsa-
Iýðsins, eins og þær birtaat í
verkum hans, — í hafodarskynl
íyrir það, að Alþýðublaðið hafði
ómótmælanlega flett ofan af van-
Edgar Riee Burroughs: Vilti Tarzan.'
þjáist. Ef þú breytir ekki svip og lætur enga stunu
heyrast, rænir þú þá ánægjunni af þessum leik. Vertu
sæll, og gæfan veri með þér!“
Bretinn svaraði engu, en það var auðséð á svip hans,
að svertingjarnir myndu litla ánægju hafa af honum.
Svertingjarnir höféu slegið hring. Bráðlega myndi
Numbo veita fyrsta sárið með spjóti sinu; það var
merki um, að pyndingarnar byrjuðu; svo átti að kveikja
i bálköstunum.
Höfðinginn danzaði nær og nær. Það skein i gular,
hvassar tennurnar. Hann hljóp i keng, rétti úr sór,
stappaði fótunum, sveigði Big út á hliðarnar, en manu-
hringurinn rak hann nter staumnum.
Loksins skaut hann fram spjóti sinu og snart brjóst
apamannsins. Blóð rann úr sárínu, og kvað um leið við
kvenmannsóp utan úr hringnum; jafnframt laust upp
öðrum ópum og óhljóóum, og urr og gelt blandaðist
saman við þann hávaða allan. Fangamir sáu ekki, hvað
olli óróa þessum, en Tarzan heyröi til apanna 0g vissi,
hvað á seyði var. Hann var bara hissa á þvi, að aparnir
skyldu gera árás, þvi ekki gátu þeir verið að bjarga
honum.
Numbo 0g meun hans snóru sér við og sáu, hvar
hvita stúlkan, sem strokið hafði frá þeim, brauzt gegn-
um raðir kvenna og barna, og á eftir henni komu loðnu
skógarmennirnii, sem þeir hræddust svo mjög.
Zu*tag harði og beit á ’íháða hóga og fólagar hans