Alþýðublaðið - 27.06.1925, Blaðsíða 3

Til Jðns Baldvinssonar
alþlÐgismanns.
A5 ganga einn á hólm mót öllum hinum
og halda velli — þaö er karlraannlegt,
og þá er hent, að hug aé beitt ólinum,
en hyggni’ og gsetni’ er betri’ en áhlaup frekt,
og þá er meiri von, að fjölgi vinum
aem veita lið, þó sóknin gangi tregt.
En ekki’ er heiglum hent á þessum dögum
að hrinda því á leið, sem gegnir bezt,
nei, þegar jafnvel þar er misbeitt lögum,
Bem þeirra gildl ætti’ að virða mest,
og ef af þir>gi íslands mynd vér drögum,
á ýmsu mun þar hægt að fínna brest.
Þú átt þar, Jónl við ramman reip ab draga,
og reynslan heðr líka sannað þér,
að þar er einum ofraun fiest að laga,
sem umbót þarf, en fótum troðið er,
þá hinir vilja úr höndum rétt vorn draga
og hindra flest af því, sem krefjumst vér.
fó má ske virðist muna smátt um fetið,
á meðan enn er komið skamt á leið,
já, þó er vlst, að þín mun verða getið
með þökk og virðing eftir runnið skeið,
og þér til æru mun þá starf þitt metið,
er morgun robar frelsissólin heið.
X.
ins að verktærl í hðndum sinn >r
stéttar. Þá gæti beint varið nauð-
synlegt ainnig dómstólanna og
dómaranna vegna að fá þeim
mótvægisverkafni. Það gæti hatt
óholl áhrit á þ'á að tá að stað-
aldri sams konar viðtangsefni frá
tomu hlið, svo að só skoðun
settist þar fyrir, að stjórnarand-
' stæðingar hvers tíma hér á landi
væru háskalegir ribbaldar, sem
taka þyrfti ómjúkum höndum á
til að dempa í þelm otsann, og
auðvaldiau værl vel tll þess
trúándi að ganga á það lagið.
Stjórnarandstæðingum getnr og
orðið það þungt í skauti, ef
gerðar eru ítrekaðar tilrannir til
að láta þá sseta fjárútlátum, og
hver velt, cema það *é hugsunln
með málarekstri anðvaldains að
lama þá fjárhagslega, svo að
örðugra eða jatnvel ómögulegt
verðl tyrir þá að halda úti biöð-
utn sfnuœ? Ef svo horfír, sýnist
□anðsyn knýja til að slaka á
friðsemioni og snúast til varnar.
Ekki eru auðváldsblöðln svo til-
takanlega gætin eða orðprúð,
að vandasamt nttl að vera að
láta hvern stefraudag færa þeim
svo sem eina eða tvær" meiðyrða-
stefnur frá stjósaarand tæðingnm
næstu tvö árin til reynslu, og
tiitölulega auðvelt að koma þvi
svo iyrir, að mestur hlutl kostn-
aðarins vlð varnaratlöguna kæmi
á pyngju hlns seka.
Óneitanlega væri miklu betra
bæði lyrir dómara eg aðiija, að
fylgt væri þeirri reglu, sem nú-
verandi stjórnarandstæðlngar vlð-
hafa yfírleitt, að gera sér ekki
relln út af þvl, þótt >hnútur
fljúgi um borð<, et >hógvær
fylgja orð<, en hvað skal segja,
ef þeir, sem átt er f höggi við,
beita þrálátlega belllbragði
málaferlanna?
Nætarlæknir er f nótt Jón
Hj. Sigurðsson, Laugavegl 40,
sfmi 179.
Elzta steinbygging heimsins,
Hof, sem sagt er vera efzta
stelnbygging, er menn hafa
spurnir af, og vekja ekki minni
eftirtekt meðai iornfræðinga en
gröf Tntankh annens, hefir upp-
götvast í Sakkara í Egyptaiandi.
Samkvæmt opinberum tilkynn-
ingum enskra fréttastofa hafa
við uppgröft í vetur fnndist tvö
hof, og er annað þsirra nm 100
st. á iengd og melra on 25 st.
á breidd. Það er ieghöll með
20 klefum.
Byggiogarlist þessa hofs vek-
ur afarmikla athygli, og ertallð,
að hún standi ekki að baki fainu
bezta i því efni með Forn-Grikkj-
um. Af henni megl afskaplega
miklð iæra um byggingarlist
Forn-Egypta, einkum þriðju
konungsættarinnar.
Eftir þennan grafarfund þykir
nú jafnvei lítið tll koma grafar
faraósin8 Senefru at tjórðu kon-
Edgar llice Burroughs: Vllti Tarzan.’.
fylgdu dæmi hans drengilega. Þeir brutust á svipstundu
gegnum hring karla, kvenna og barna, þvi að stulkan
gelck fyrir þeim beint að hermönnunum. Alt i einu sá
Tarzan, hver fór fyrir öpunum, og varð eigi litið
hissa.
Hann kallaði til Zu-iags: .Ssektu að þeim fullorðnu
meðan stúlkan leysir mig,“ og við Bertu sagði hann:
„Skerðu fljótt á böndin! Aparnir sjá um svertingjana.*
Stúlkan hljóp til hans. Hún var hnlflaus og böndin
voru ramlega hnýtt, en hún var hin rólegasta og hand-
fljót. Aparnir réðust á hermennina. Hún gat leyst bönd-
in af höndum Tarzans, og innan skamms var hann
laus.
„Leystu nú Bretann!" hrópaði hann og brauzt fram
til hjálpar öpunuro. Numbo og menn hans höfðu séð,
að aparnir voru fáliðai þeir skipuðu sér því i þéttan
hóp og reyndu að verjast með vopnum sinum. Þrir apar
voru falinir, og Tarzan sá, að svertingjarnir myndu
sigra, ef ekkert sérstakt kæmi til. Hann litaðist því um
og hugsaðl um ráð til þess að snúa við úrslitunum, 0g
alt i einu kom hann auga á vopn, sem tluga myndu.
Hann glotti illilega, er hann þreif einn soðpottinn, fullan
af sjóðandi vatni, og þeytti honum inn i hermanna-
hópinn. Svertingjarnir hörfuðu æpandi undan, þótt
Numbo eggjaði þá.
Varla var fyrsti potturinn floginn af stað, áður en
Tarzan varpaði öðrum á þá. Meira þurfti ekki til þess.
að þeir flýðu sem fætur toguðu I allar áttir.
Þegar Tarzan hafði náð vopnum sinum, var stúlkan
búin að leysa Bretann, og heldu þau nú ásamt sex
öpunum áleiðis til þorpshliðsins og þaðan út i myrkrið,
Numbo gat við ekkert ráöið,, svo að þau komust
óáreitt burtu.