Alþýðublaðið - 01.07.1925, Blaðsíða 2

1
KC»YЮS£XS!i»
Samheldni.
AUir k,>naa#t við eöguna at
b æðrunucn »jö s«m ©kki gátu
kom'ð sér aamau um neltt, og
löður þelrra, <sem kendi þalm
apeki samlHdalnnar. Hann batt
sjö smáspýtur saman i knippi og
bað þá royna að brjóta það nm
þvert. Enginn þeirra gat það.
Þá tékk hann þeim sina «pýt>
una hverjum, og þeir brutu hverja
eina auðveldlega.
Þessi saga hefir eitiega verið
ootuð til að brýna fyrir elnstak-
lingum þjóða samheldni i bar-
áttu við aðrar þjóðlr, og margir
hafa af henni lært að berjast til
sigurs i slikri baráttu. En lær-
dómur hennar á ekki eiður við
i baráttunnl, stm innan þjóðar-
heildanna leiðir at auðvaldsskipu-
laginu, stéttabaráttunni milll þjóð
iélagaetéttanna, alþýðu og bur-
geisa (oú, áður höíðingj?) í hanni
veitur alt á þvi, að þelr, sem
samán eru i fylkingu, haldi fast
saman.
Áratugum saman hefir þessi
færdómur verið boðaður alþýðu
i öðrnm löndum, og gerir þó
ekki betur on að hún té búln
að læra hann. Tregðán statar af
því, að aiþýða viil frið, en ekki
baráttu, en 'gætlr þess ekki alt
jafnt, að uppgjöf vainar eða
sóknar í óhjákvæmilegri baráttn
ekapar ekki frið, heldur nýja
baráttu og þá innan eigin fylk-
ingar. Aiþýða losnar ekkl við
stéttabaráttuna með þvf að vilja
ekki berjast henni, heldur með
þv( að be jast til sigurs og út-
rýma oreök baráttunnar, auð
valdsskipulaglnu. Þvi fylgir stétta-
baráttaa eins og kuldlnn skugg-
annm.
Mótstöðustétt slþýðn, burgeiaa-
stéttin, veit þetta og færlr sér i
nyt. Hún viil halda i auðvaids-
skipuhgið og veit, að því fylgir
stéttabarátta, og hún vi!I þá bar-
áttu. Húa viil msira. Húa vlll
sigur i baráttunni, af þvf að þá
heldur hún þvi sklpnlagl, sem
hún hófir hag af vegna þess. að
alþýða b'ður tjón við það. Til
þess að sigra gerir bnrgeisa-
stéttin þrant, sem naaðsynlegt
er í því skyni. Hún elnr annftrs
vegar á sundrungu innan alþýðu-
Frá Alþýdubrauðgerðipitl.
Húð Aiþýðnbrauðgerðariuuar á Baldursgetu 14
hefir afiar hinar sömu brauövörur eins og aðalbúðin á Lauga-
vegi 61: Rúabrauö, seydd og óseydd, normalbrauð (úr amerísku
> úgsigtimjftli) Grahamsbrauö, franskbrauð, súrbrauö sigtibrauð.
Sóda- og jóla-kökur, sandkökur, makrónukökur, tertur, rúiluterturi
Rjómakökur og smákökur. — Aigengt kaffibrauð: Vínarbrauð
(2 t,eg,), bollur og snúða, 3 tegundir af tvíbökum. — Skonrok
og kringlur. — Eftir sórstökum pöntunum stórar tertur, kringlur
o. fl. — Brauð og k'ókur ávalt nýtt frá brauðgerðarMsinu.
Pappír alls konar.
Pappírspokar.
Kaupið þar, sem ódýrast erl
He*lul CLausen,
Sími S9.
Alþýðumennl:
Hefi nfi með síðustu ikipum fengið
mikið af ódýrum, en amekklegum fata-
efnum, ásamt mjög iterkum tauum í
rerkamannabuzur og itakka-jakka. —
Komið fjrit til mín!
Guðm. B. Vlkar,
klœðakeri; Laugavegi 5.
8
Aiþýðvblaðlð
kemur út á hverjum virkum degi.
f Afg reið »1«
|| við IngólfaitrsÐti — opin dag-
leg» frá kl. # árd. til kl. 8 líðd.
s
I

Skrifitofa
i Bjargaritíg 2 (níðri) jpin kl.
»Vi-10»/i árd, og 8-9 aíðd.
Sí m a r:
B38: prentimiöja,
»88: afgreiðila.
1294: rititýóm,
V • r ð 1 a g
Aikriftarverð kr. 1,0C á mánuði.
Auglýiingaverð kr. 0,15 mm.eind.
Skorna neftóbakiÖ frá Eristínu
J, Hagbarð, Lr.ugavegi 26. mælir
með sér sjálft.
Úlbreiðið Alþýðuklaðið
hvar mm þið eruð us
hv®rl mmm þið farið!
stéttarinnar, en brýnir á hinn
bóginn fyrlr ©inetökum alþýðu-
mönnum sð halda frið við bur-
geisa og færir sér þannlg i nyt
frlðsemi þeirra, í þrlðja iagi færir
hún sér i nyt iærdóm samheldn
innar, um lolð og hún boðar
samkeppni til blekkingar við al-
þýðu.
Dæmln eru deginum Ijóiari.
Atvinnurekendur láta ekkl se»ja
sér tvisvar &ð stotna tll samtaka
til verrdar hagsmunum s<num.
Sunan vinna þeir með órjúfandi
samheldni. þegar þarf, gegn sam-
tökum alþýðu. Saman ganga
þeir i stjórnD álaflokk, íhalds
flokkinn. tii að ná yfirráðnnum
yfir rikinu og halda þe!m. Sam-
en Iétta þeir sköttum af gróða
sinna manna, *n viðhalda tolium
á lifsnauðsyojum aiþýðu. Ssman
teka þeir höndum tll að drepa
samelgnar’yi inæki þjóðarianac
tii að ná í þann arð, aem þau
geta at sér i rikissjóð, og leggja
tll uppbótar þvf tolla á almenn-
ing til rikissjóðs. Saman standa
þeir ucn að tæra til gildi gjald-
eyrlsins ettir því, sem þeim hent-
ar, og saman haída þelr trá hin
um stærsta til hins smæsta um
að villa alþýðu sjónir um sann-
bikann ( þjóð<élag«málunum.
>Fátt er svo með öiln ilt. að
ekki iy gi nokkuð gott« Þótt
burgeisaitéttln sé að öliu öðru
leyti bölvanleg aiþýðustéttinni,
þá er aamta-ldiil hennar í verki
jafn r ytssmlegur lærdósrur iyrir
alþýðu sem samkeppni boðskap
urlnn í orðum burgeisa er henni
háskalegur.
L«*grið yður þetta á hjarta,
alþýðumenn!