Gisp! - 01.12.1995, Side 18

saman. Ein fyrstu merki um slíkt samlífi er í verki eftir
Stuart Davies, „Lucky Strike" frá 1924 þar sem í bak-
grunni myndarinnar er dagblað að það sem er mest
áberandi á því er skopmyndaserían „Outdoor Sport" eftir
TAD (Thomas A. Dorgan). Með þessu má segja að
myndasagan haldi innreið sína í hámenninguna.
En reyndar eru málverk Stuart Davies nokkuð einangr-
uð fyrirbæri og er það augljóst að hann nálgast viðfangs-
efni sitt meir útfrá kúbísku sjónarhorni líkt og kollegar
hans Kurt Schwitters og Eduardo Paolozzi sem á þessum
árum notuðu m.a. hráefni úr dagblöðum og tímaritum í
klippimyndir sínar Cþar á meðal myndasögur) Það er
a.m.k. erfitt að álykta að Davies, Schwitters og Poalozzi
hafi haft annan áhuga á myndasögunni en sem bak-
grunni við formrænar tilrauna.
Þegar Richard Elamilton gerir svo hið fræga plakat sitt
„What makes today’s homes so different, so appealing"
árið 1956 og hefur kápu af „Young Romance" Ceftir Jack
Kirby) í stað málverks á veggnum, hafði hann gefið tón-
inn fyrir þá „meðferð" sem myndasagan hefur síðan feng-
ið í myndlistinni. Ekki sem plastískt form heldur sem
inntak; áminning um eilífa tilvist lágmenningarinnar.
Eitt það mikilvægasta við poplistina var að hún fjallaði
um samtímann með því að nota alþekkt tákn úr samtíma-
menningunni, sér í lagi þeirri sem gersneydd var öllum
listfræðilegum eða fagurfræðilegum gildum. Þannig má
sjá í ofangreindu listaverki Hamiltons tilvitnanir í auglýs-
ingar um mat, kvikmyndir, heimilistæki, hljómflutnings-
tæki, húsbúnað og fólkið á myndinni ertekið úr þesskon-
ar uppstillingum sem kallaðar hafa verið „beef-" og
„cheesecake". Allir hlutir í myndinni skírskota til neyslu
og samfélagsstöðu eða öllu heldur til goðsagnarinnar
sem þessi kynslóð skapaði sér C.Ég neyti-þess vegna er
ég.“) og myndasagan þjónar þar sama tilgangi og annað
myndefni. Hún er strax í upphafi poplistarinnar komin í
ákveðið samhengi sem segja má að hún hafi varla losnað
16