Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1941, Side 21

19
dó. Báða þessa sjúkdóma taldi ég sömu veiki á skrá og kallaði kvef.
Eg vissi, að sama farsótt gekk á ísafirði og hagaði sér mjög svipað.
Það var ekki fyrr en skömmu eftir áramót, að ég var staddur á ísa-
firði og las í Practitioner (frá 1939 minnir mig) grein um pneu-
monitis. Mér fannst vera sláandi líking á milli þessa sjúkdóms og' far-
sóttar þeirrar, er gekk á Hesteyri um áramótin, en þar eð langflest
tilfellin eru í jan.—febr. 1942, verður það að bíða næstu ársskýrslu
að gera nánari grein fyrir þessu. Ég vænti þess, að Isafjarðarlækn-
arnir reyni að færa söiinur á, að um pneumonitis hafi verið að
ræða.
.1 liðff. Gætti lítils háttar flesta mánuði ársins, en enginn verulegur
faraldur.
Blöndaós. Með meira móti frá ársbyrjun til sumarmála, en um
sumarið gekk infhienzukennt kvef, og er því skrásetningin nokkuð
á reiki.
Sauðárkróks. Varla greint milli kvefsóttarinnar og inflúenzunnar
síðuslu mánuði ársins. Gekk yfir afar mögnuð kvefsótt með ýmsum
fylgikvillum, og bar þar mest á lungnabólgu og eyrnabólgu. Man ég
ekki til þess að bafa áður séð fleiri en nii með slæmar eyrnabólg'ur
út frá kvefi.
Hofsós. Gekk talsvert á árinu, einkum fyrst og síðast.
Ólafsfj. Yfirleitt væg nema í júlí—septembér. Þá nokkur þung og
mjög' þrálát tilfelli. Lágu sjúklingarnir í allt að einn mánuð og voru
aijög lengi að ná sér eftir veikina. Ég hleraði, að læknar á Alcureyri
uotuðu eitthvað súlfanílamídlyf við kvefi þar um likt leyti, og freist-
aðist ég til að reyna þau í þrálátari tilfellum, en sá eklvi minnstu
verkun af þeim.
Höfðahverfis. Alltaf öðru hverju að gera vart við sig, einna mest í
síðara hluta marz og í aprílmánuði, og var þá frekar slæmt, og svo
aftur í júlí og ágúst.
Beykdæla. Var viðloðandi allt árið, greinilegir faraldrar í febrúar
°g marz og fram í maí, og aftur í ág'úst. Þá gekk slæmt kvef í Mý-
vatnssveit, sem varð barni að bana.
Oxarfj. Svo kölluð inflúenza byrjar í marz, og verður maður líklega
að geta hennar hér, en í apríl hefst lcvefsótt, sem varð aðalfaraldur
ársins. Virtist einn og sami faraldur haldast við árið út, þó að lítið
kæri á honum í sept. og okt., og' er e. t. v. ekki útdauður enn í febr.
3»42. Þó að maður lifi nokkuð marga tugi, jafnvel hundruð kveffar-
aldra, eru þeir jafnan nokkuð hver með sínu sniði, ef nokkuð kveður
að. Þessi hafði sína sérvizku. Hann fór ákaflega hægt yfir oftast.
Var vís til þess að reka inn hausinn á einum bæ og taka bara einn
mann, að minnsta kosti í það sinn, á öðrum tók hann flesta eða alla,
&tundum nær í einu, en ofast var hann lengi að tína upp heimafólkið,
stundum vikur. Hann lagðist þyngra á fullorðna, einkum roskið fólk,
heldur en börn. Margir fengu hita og sumir langstæðan. Þurfti mik-
illar aðgæzlu við fyrir marga, að þeirn slægi ekki niður. Venjulegir
lylgikvillar, eins og otitis media og blóðnasir, sáust varla, en háls-
bólga var þó nokkuð tíð. En einn fylgikvilli var fádæma algengur,
<?n það var lungnabólga. Kveffaraldur þessi, sem var sjálfum sér ein-