Fjarðarfréttir - 01.03.1985, Blaðsíða 18

18
FJARÐARFRÉTTIR
TANGO FOX 3
OSCAR FOX CALLING....
Ólafur Friðjónsson, radioamatör, sóttur heim
Við sitjum í kvistherbergi og hlustum á fjörugar
samrœður Hollendingsins Jan frá Emmen og
Hafnfirðingsins Ólafs Friðjónssonar. Ekki væri
slíkt í frásögur fœrandi ef ekki kæmi til að þarna
töluðu tveir radioamatörar hvor við annan og ekki
var annað að heyra en þeir vœru aldavinir þó hvor-
ugur hefði annan séð og þeir aldrei talast við fyrr.
Það vakti athygli okkar við
hringsól og efnisleit um bæinn að
hátt mastur gnæfði við himin hjá
húsinu nr. 5 við Háabarð, sem við
fréttum reyndar síðar að væri fyrsta
húsið sem byggt var á Holtinu. Það
þurfti nú ekki meiri gáfumenn en
okkur til að gruna að þarna byggi
radioamatör og við nánari eftir-
grennslan kom í Ijós að við fórum
nærri um það.
Olafur brást vel við beiðni okkar
og við mæltum okkur mót þegar
skilyrði til sendinga voru hagstæð.
Við spyrjum Óla hvencer áhug-
inn á þessari tómstundaiðju hefði
vaknað.
„Það var George heitinn Howser
sem fyrst opnaði mér þennan heim.
Hann bjó í Kinnunum og við hús
hans var heljar mikið mastur, sem
eflaust vakti forvitni margra. Hann
var mjög fær radioamatör og átti
góðan búnað. Hann var í sambandi
við fjölda fólks víðsvegar í veröld-
inni. Ég man að hann sýndi mér
m.a. annars kort frá Hussain
Jórdaníukonungi. Það er venja að
þegar tveir radioamatörar ná sam-
bandi skiptast þeir á þar til gerðum
kortum því til staðfestingar.
Hussain er mikill radioamatör og
þeir George höfðu ræðst við. Ég
man að þetta kort frá Hussain var
mjög veglegt, skjannahvítt með
gullbrydduðum kórónum. En það
var sem sagt Georg Howser sem
kom mér fyrst á sporið og ég fór að
basla við að koma mér upp útbún-
aði, sem ekki var nú burðugur í
fyrstu.
Þarf ekki dýr tœki til þess að
hefjast handa sem radioamatör?
„Þú getur ráðið því töluvert sjálf-
ur. Mín reynsla og ég held flestra
annarra er sú að maður þurfi að
ganga í gegnum ákveðna þróun og
þreifa sig áfram. Þó þú eigir fullt af
peningum og getir keypt þér dýr
tæki er hálf ánægjan að búa þau
sem mest til sjálfur"
Óli sýnir okkur fyrsta sendinn
sem hann notaði og annan sem var
nokkuð veglegri.
„Þetta voru fyrstu tækin mín og
þau kostuðu fyrst og fremst yfir-
legu og heilabrot. Ég var svo hepp-
inn að ég naut gegnum síma til-
sagnar Vilhjálms Kjartanssonar
(þekktari undir nafninu Villi radió)
sem er algjör snillingur í þessum
efnum. Ég man að hann sagði einu
sinni við mig þegar ég sýndi honum
lausn mína á ákveðnu atriði sem ég
var að glíma við. „Jú þetta er rétt
hjá þér, en þetta er samt eins og að
ætla frá Reykjavík í Kópavog með
viðkomu í Keflavík" En smám
saman kom þetta þó ég nái nú ekki
með tærnar þangað sem margir
radioamatörar eru með hælanaí*
Þið radioamatörar hafið með
ykkur félagsskap?
„Já, já, Hann kallast IRA, þ.e.
íslenskir Radioamatörar. Það er
erfitt að þýða þetta orð og við höf-
um þvi tekið alþjóðaorðið og notað
það. Til þess að hljóta inngöngu í
félagið þarf að ganga undir sérstakt
próf, nýliðapróf, og þér eru gerðar
ljósar ýmsar skyldur sem þó verður
að taka alvarlega. Það ríkir í raun
mikið bróðurþel meðal radio-
amatöra og allir leggja sig fram um
að aðstoða hver annan. Öll samtöl
byggjast á gagnkvæmri virðingu og
viss málefni eru ekki rædd.
Pólitískar umræður koma ekki til
greina og trúmál heldur ekki. Þess
vegna eru engin landamæri hjá
radioamatörum og sama hvorum
megin menn eru járntjaldsins.
Tillitssemi er einnig mikil. Menn
eru auðvitað misjafnlega góðir
bæði þegar notað er morse og
einnig koma upp tungumálaerfið-
leikar á stundum. Ef þú átt t.d. í
erfiðleikum með að skilja morse
vegna þess hve hratt er sent, þá
sendir þú til baka og undantekn-
ingarlaust færðu svar með sama
hraða og þú sendir sjálfur. Ég
minntist á það áðan að við skipt-
umst á kortum við þá sem við náum
sambandi við. Þetta tengir okkur
enn frekar saman og mörg dæmi
eru um að menn haldi síðan sam-
bandi áfram og jafnvel komist á
gagnkvæmar heimsóknir. Eitt sinn
lenti ég i því að vera tengiliður milli
hjóna og tel mig hafa átt nokkurn
þátt í því að allt endaði í lukkunnar
velstandi. Það var þannig að ég
komst í samband við nátinga sem
sagði að konan sín væri hér á landi
og sagðist nauðsynlega þurfa að
komast í samband við hana. Ekki
var hann alveg viss um heimilis-
fangið en gat þó gefið það miklar
upplýsingar að mér tóskt að komast
að því hvar hún var og komast í
samband við hana gegnum sím-
stöðina á staðnum. Hjónabandið
hékk víst á bláþræði og ég var í
stöðugu sambandi við eiginmann-
inn á hverju kvöldi og hafði síðan
samband við hana og bar á milli
skilaboð. Þetta endaði síðan þannig
að þau ákváðu að hittast á ákveðn-
um stað erlendis og ræða málin.
Þar sem ég hafði leikið nokkurt
hlutverk og leið reyndar á stundum
eins og presti hlýtur að líða undir
svipuðum kringumstæðum þá var
ég dálítið spenntur að vita hvernig
færi. Það leið ekki á Iöngu þar til
mér barst heimboð frá þeim hjón-
um og allt hafði því farið vel.
Einu sinni komst ég í samband
við Þjóðverja og í samtali okkar
kom fram að hann væri að skipu-
leggja heimsókn til Islands. Ég
bauð honum auðvitað aðstoð og
hann heimsótti mig með fjölskyld-
una. Við fórum í ferðalög saman og
höfum stöðugt samband okkar í
milli. Þannig skapast oft tengsl sem
bæði er hægt að hafa gagn og
gaman af“
Og nú kveikir Óli á tækjunum og
sendir út á öldur Ijósvakans kall-
merki sitt: Tango Fox 3 Oskar Fox
calling...
Ekki líður á löngu áður en svar
berst. Það er Hollendingurinn Jan
sem lýsir yfir ánægju sinni að ná til
félaga á íslandi. Óli segir honum að
hjá sér séu menn sem mikinn áhuga
hafi á að kynnast því hvernig radio-
amatörar starfa. Hann skýrir frá
„Radióamatörar hafa í rauninni mjög strangar siðareglur og milli
þeirra ríkir mikil tillitssemi og hjálpsemi."