Fjarðarfréttir - 01.03.1985, Blaðsíða 19

FJARÐARFRÉTTIR
19
„Það eru margir mjög góðir radioamatörar hér í Hafnarfirði miklu
færari en ég. Þeirra á meðal má t.d. nefna Harald Sigurðsson, síma-
verkfræðing og bæjarfulltrúa , Ægir Bessason, framkv.stjóra og
Kristinn Sigurðsson, flugumferðarstjóra."
nöfnum okkar og það stendur ekki
á svari frá Jan. Hann ávarpar okkur
alla með nafni og segir að enginn
verði svikinn á því að taka þátt í
starfi radioamatöra. Þeir Óli skipt-
ast á upplýsingum um tækin sem
þeir nota og almennum upplýsing-
um um heimastöðvarnar. Þetta er
ákaflega notalegt samtal og ekki að
heyra annað en að þarna töluðu
aldakunningjar um daginn og veg-
inn.
Gn það var greinilegt að áhugi
margra var nú vakinn því að nú
hljómuðu kallmerki úr öllum átt-
um og allir kölluðu í Tango Fox 3,
Oskar Fox. Áður en lengra er haldið
er rétt að skýra frá því að þessi
torkennilegu orð eru einkennisorð,
þar sem T F 3 er ákveðið svæði á
íslandi (3) og O F einkennisstafir
Ólafs Friðjónssonar.
Næst komumst við í samband við
Svía sem gjarnan vildi lýsa því yfir
hve mikið ævintýri það væri að vera
radioamatör. Hann átti heima í
Erikslund og skiptust þeir Óli á létt-
um spaugsyrðum, þar sem Óli kom
honum í skilning um yfirburði
íslenskunnar með því að þýða
Erikslund fyrir hann, þ.e. skógar-
svæði sem hann Eiríkur hefði átt.
Fór svo sannarlega vel á með þeim
og óskaði Svíinn Whalter okkur alls
hins besta. Óli varð að stytta sam-
tölin því alltaf hljómaði á bak við
beiðni um að komast í samband við
Islendinginn og kunningja hans
sem væru að kynna sér þetta sam-
eiginleg áhugamál radioamatöra.
Það var Spánverjinn Enrique frá
Valcio sem varð hlutskarpastur.
Greinilegt var að honum var um-
hugað um að sannfæra okkur um
ágæti þessa félagsskapar. Það var
ekki laust við að við skrásetjarar
þættumst vera nokkuð þýðingar-
miklir þegar nöfnin okkar hljóm-
uðu með hinum ýmsu framburðar-
einkennum sem fylgja mismunandi
tungumálum. Öll samtölin fóru
fram á ensku en menn voru mis-
munandi sterkir á svellinu. Enrique
lýsti fyrir okkur veðrinu á Spáni og
sagðist vona að sjá okkur þar þó
síðar væri.
Ekki var fyrr búið að kveðja
Enrique frá Spáni þegar Harald frá
Flensborg í Þýskalandi heilsaði
okkur með nafni og bauð okkur
velkomna til starfa. Milli þeirra Óla
fór fram skemmtilegt spjall um
Flensborg og þau tengsl sem
Hafnarfjörður hefur átt við þann
stað. Inn í þær umræður kom m.a.
Flensborgarskólinn og greinilegt
var að Harald tókst ailur á loft. En
það var ekki til setunnar boðið því
Englendingurinn Alan frá Peters-
borough vildi gjarnan heilsa okkur
og láta í Ijós ánægju sína með að ná
sambandi við íslendinga.
Enn heyrðist í mörgum en skil-
yrðin fóru dvínandi og Óli varð að
tilkynna að hann yrði að loka stöð-
inni. Hann tók þó við nokkrum
samtölum í viðbót en sendi svo út
kveðjukallmerkið og lokaði stöð-
inni.
„Þið sjáið á þessu að það er hægt
að halda áfram í það óendanlega.
Fyrstu árin mín í þessu var stundum
verið að langt fram á nótt því satt
þest að segja eru sumir sem maður
kemst í samþand við svo skemmti-
legir að nánast er ógjörningur að
slíta sambandi við þá. Mörgum
finnst líka spennandi að ná sam-
bandi við ísland, sem margir vita
ákaflega lítið umí‘
Hefurðu nokkra hugmynd um
hvað þú hefur náð samhandi við
marga?
„Nei, biddu fyrir þér. Þeir skipta
þúsundum. Ég var í þessu vakinn og
sofinn fyrstu árin en þetta hefur
verið minna í seinni tíð.
Óli bendir okkur á marga, þykka
kortabunka á borðinu.
„Þessi kort hef ég fengið send frá
þeim sem ég hef náð sambandi við.
Ég hef síðan sent svarkort á móti.
Nú þarf ég að senda þessum sem við
höfum spjallað við og fæ áður en
langt um líður kort frá þeim“
Við spyrjum Óla hvort hann hafi
náð sambandi við fólk úr öllum
heimsálfum. Hann dregur fram
stórt landakort og bendir okkur á
þau lönd sem hann hefur komist í
kynni við gegnum radioamatör-
starfið. Nálega öll lönd í Evrópu eru
í þeim hópi. Hann hefur á öldum
Ijósvakans farið yfir þvert Rúss-
land, mörg ríki í Afríku, komist til
Ástralíu, ferðast um Suður-
Ameriku fram og aftur og spjallað
við menn vítt og breytt um Asíu.
„Ég vil fyrst og síðast leggja
áherslu á að mér finnst það vera
ákaflega mannbætandi fyrir hvern
og einn að taka þátt í starfi radio-
amatöra. Fyrir utan það að víkka
sjóndeildarhringinn og afla sér
heimilda um ný og áður ókunn
lönd, þá kemst maður í nánari
snertingu við mannlegt samfélag.
Þrátt fyrir ólíkar þjóðtungur og
mismunandi siði þá erum við öll lík
og með meiri skilningi milli manna
þá aukast vonandi líkur á betra
mannlífi. Ég leyfi mér að halda
fram að í starfi radioamatöra sé við-
leitni í þessa áttí‘
„Mér leið líkt og presti sem er að koma sættum milli hjóna.“
....og úr tækinu heyrist: „Hello, Gudmundur, Runar and Borgar.
This is Jan from Holland."
Óli bregður á leik með heima-
smíðaðan sendi, sem kostaði
mikil heilabrot á sínum tíma.
Hér verður settur punktur í
spjallið við radioamatörinn Ólaf
Friðjónsson. Ekki þar fyrir að við
stöldruðum enn lengi við hjá þeim
hjónum Ólafi og Kötlu sem bar í
okkur veglegat veitingar. Og Óli lét
gamminn geysa eins og honum
einum er lagið og kitlaði hlátur-
taugar okkar svo að menn fundu til
verkja daginn eftir. Þá hlið Óla
þekkja flestir Hafnfirðingar, en
ekkert verður skrásett af þeim við-
ræðum hér.
Við þökkum fyrir að fá að
skyggnast inn í ævintýraheim radio-
amatörsins og skýringin á 15 m háu
mastri við húsið að Háabarði 5 er
fengin.