Alþýðublaðið - 06.07.1925, Blaðsíða 3

8
bjóðandt minn Htor og htfir llt-
Jð »vo á, aó það sé þjóðarheild-
inni til störskaða, og sem rlt
stjóri póllttstes bl&ðs twlor hann
aér bera akyldu til að g«ra alt,
aem i hans valdi stendur, til að
koma ( veg fyrlr það, m. a. með
því að átalja, et hooum vlrðist,
að ráðstaíanir séo gerðar í þá
átt, að fella gUdi fsfenzku krón-
unnar.
Enginn váfi er á því, að það
er útgerðarmönnom til hags. að
gengi á £ sé sem læ-ifit. Þart ekkl
annað en banda á það tii sinn-
indamerkis, að sklppund af stór
fiiki var selt árlð 1914 fyrir
rúmlegs 5 £ (85 kr ) en i ár
ha!á tii þessa eteki teogist nema
rúmlega 6 £, en krónutalan þó
verlð um 200.
Eitt af því, sem valdlð getur
(óeðlilego) lággengi penlnga eins
iand-s, er það, að innlendir menn
geyml fé sltt i útlöndum í erlendri
mynt í stað þess að flytja það
tii heimaUndsins og breyta þvi
(innlendr mynt. Þetta gera menn
að sjátfsögðu írekast, þegar þelr
búast vlð, að gengl innlendra
penlngá læktei, og er eoglnn
vafi á, að slitet hafir verið gert
af Islendlngum. (Frh).
Landsbanki Islands 1924.
Þetta er titilblaöið á reikningum
bankans, sem eru nykomnir út.
Fylgir þeim fróðlegur inngangur
um ýmislegt fjárfar í landinu síð-
ast liöið ár, og segir þar svo að
niðurlagi um rekstur bankans:
>Tekjur bankíns slðast liðið ár I
hafa alls numið kr. 3 169 453,96
lað frá dregnum kr, 40 376 25,
er fluttar voru fra fyrra ári), en
árið áður námu l>ær kr. 2 493 998,-
23. Innborgaðir vsxtir hafa numið
á árinu kr. 1 713 201,45 (1923:
kr. 1 187 278 33) og forvextir af
víxlum og ávísunum kr. 1 144 273,
12 (1923: kr. 971 181,10). Ágóði
af rekstri útibúanna nam kr.
79 683.81 (1923: kr, 45 086 19) og
ýmsar tefcjur námu kr. 216 511,00
(1923: kr. 137 416,84). þegar
dregið er frá íekjunum greiddir
vextir (þar með taldir vextir af
seðlum í umfe?ð samkvæmt iög-
um frá 1922) og kostnaður við
rekstur bankanfi. alls kr. 2 513-
878,09, verður afgangs af tekjun-
um kr. 695 952 12. Verðbréf hafa
verið lækkuð í verði um kr.
104 032,62. Afskrifað tap bankáns
sjálfs á víxlnm og lánum kr.
188 147,47 og útibúsins á Eski-
flrði kr. 644 638 91. Gengistap hefir
orfiið kr, 123 032,76 og lögákvæðin
gjöld nema kr. 15 000 00. Alls
rýrist því varasjóður um kr.
378 899 64 <
Um seðlaflóð Jóns Þorlákssonar
>lággengis< ráðherra til að halda
islenzkri krónu niðri gefur inn
gangur bankareikninganna þær
upplýsingar, að 30. júlí voru
200 000 kr. í seðlum settar í
umfetð; 15 nóv, nam seðlaflóðið
3 000 000 kr. og 31. dezember
2 500 000 kr. Samtímis voru
menn varaðir við að leggja fé í
aukning fyrirtækja. Seðlaáukningín
hefir því farið til útþynningar á
verðgildi krónunnar.
Bækur til sölu
á afgrelðslu Alþýðublaðsins,
gefnar út af Alþýðuflokknum:
Söngvar jafnaðarmanna kr. 0,50
Bylting og íhald — 1,00
Höfuðóvinurinn — 1,00
Deilt um jafnaðaratefnuna — 1,50
Bækur þeasar fást einnig hjá útaölu-
mönnum blaðaina úti-.um land. Enn
fremur fást eftirtaldar bækur á af-
greiðslu blaðsins:
Réttur, IX. árg., kr. 4,50
fyrir áskrifendur — 4,00
Bréf til Láru — 6,00
AJlar Tarzans-sögurnar, sem]
út eru komnar, — 20,00
Byltingin í Rússlandi — 8,00
Tekið við sjóklæðum til íburðar og
viðgerðar í Vörubílastöð Islands (móti
steinbryggjunni); fötin séu vel hrein.
Sjóklæðagerð Islands.
Rússnesk ófriðarskjöl.
Hér um bll 300 skjöl, aam eru
bréfaskiiti Isvoiskis, sendiherra
Rússa i París, og Sasanoffs, ut-
andkisráðherra Rúasa, árin 1914
—1917, hafa nú verið gefin út
( tíerlin að tilhiutun utanríkls-
ráðuneytlsins þýzka. Skjölunnm,
sem fengin hata verið úr rúss-
neskum söfnum, fyigja athuga-
semdlr um hernaðarfyrirætlsnir
Bandamanna, og þyklr þar ým-
islsgt merkilegt mega sjá um
þær.
Næturlæknir er í nótt Gunn-
laugur Einarsson Veltusundi 1,
Sími 693.
Edgar Rice Burroughs: Viltl^Tapian.]
„Segöu mér, hvaðjhann sagði," sagði hún; „ég hefi
rétt. til þess ab vita það.“
Smith-Oldwick ypti öxlum og leit framan i Bertu.
„Hann sagðist hata þig. En að eins vegna þess, að þú
ert kona, verndar hann þig.“
Stúlkan fölnaði og roðnaði á vixl. „Eg verð strax
tilbúin að fara,“ mælti hún. „Við ættum að taka með
okkur dálitið kjöt. Það er ekki að vita, hvenær við
fáum mat aftur.“
Þau héldu af stað niður með ánni til suðurs. Maður-
inn hélt á spjótinu, sem Tarzau haföi skilið eftir, en
stúlkan var vopnlaus. Þau skrifuðu Tarzan nokkrar
linur og festu það með spitu á dyrastafinn.
Þau urðu að vera vel á verði, þvi að ekki var gott
að vita, hvar hætta var falin. Þau óttuðust að rekast á
einhvern hermann ur flokki Numbos, en til þess að
minka þá hættu tóku þau á sig stóran krók.
„Ég er ekki eins hrædd við ibúa þorpsins,“ mælti
stúlkan, „og Usanga og menn hans. Þeir voru i Iier
Þjóðverja. Þeir tóku mig með sér annaðhvort til þess
að krefjast fyrir mig lausnargjalds eða til þess að selja
mig einhverium svörtum soldáni. Usanga er þvi hættu-
legri en Numbo, þvi að hann hefir hlotið hermensku-
þekkingu Evröpumanna og er að mestu leyti vopnaður
nútiðarvopnum."
„Ég var heppinn að lenda ekki i klóm hans. Hann
hefði ekki óttast flugvélina og hefði vitað, hvernig hún
verður ónýtt,“ mælti Bretinn.
„Viö skulum vona, að svarti liðþjálfinn hafi ekki
fundið hana,“ svaraði stúlkan.
Þau hóldu siefnunni á stað, sem þau gizkuðu á að