Víkingsblaðið - 01.05.1973, Qupperneq 24

um, nema vel sé starfað ailveg frá grunni. í fyrra-
sumar fannst mér verða nokkur misbrestur á þessu,
en Iþá þjálfuðum við nokkrir strákar úr 2. og 3. flokki
5. flokkinn. Við kunnum ekkert fyrir okkur í þjálfun-
armálum og ég held að einmitt með 5. flokkinn þurfi
að vera reyndir menn.
— 'Þú dvafdist í æfingabúðum í Noregi í fyrra-
sumar, ekki rétt?
— Jú, ég var einn í 17 manna hópi, sem ÍBR bauð
í æfingabúðir að Ási í Noregi síðastliðið 'sumar. í
þessum hóp voru ekki ibara knattspyrnumenn, heldur
blanda af alils konar ifþróttamönnum. Við æfðum
þarna undir leiðsögn norskra þjálfara og svo fór
fram „Norðuillandamót“ í Ib'laki, isem íslendingar
töpuðu með glæsibrag.
— Er eitthvað sérstakt framundan hjá öðrum flokki?
— Það held ég nú, við förum í sumar til Dan-
merkur og tökum þátt í alþjóðlegu knattspyrnumóti.
Þar verða lið frá 10 Evrópuþjóðum: Búlgaríu, Júgó-
slavíu, Ungverjalandi, Austurríki, Danmörku, Nor-
egi, Svíþjóð, Einnlandi og fleiri löndum.
— Ertu bjartsýnn á frammistöði 2. flokksins í
sumar?
— Já það þýðir ekkert annað en að vera bjartsýnn,
Iiagnar Gíslason
að vísu missum við Adolf Guðmundsison austur á
Seyðisfjörð og sennilega Gunnar Örn og Stefán Hall-
dórsson í meistaraflokkinn. En ég held að við verð-
um samt sem áður ofarlega í mótum suinarsins.
Gott er að eiga hauk í horni
Víkingur á víða menn sem félagiS stendur í þakkar-
skuld við. Þessir menn þurfa ekki endilega að vera úr
Víkingi, þá er alveg eins að finna í röðum annarra
félaga.
Einn sllíkra manna er okkar ágæti vinur og mikli
Valsmaður Árni Njálsson. Starfsvettvangur hans hef-
ur um árabil verið fjarri höfuðstöðvum Vals að Hlíð-
arenda, hann hefur verið í ihjarta Víkingshverfisins,
nefnilega Smáíbúða- og Bústaðahverfi. Þar 'hefur
Árni sem íþróttakennari gegnt miklu uppalendastarfi
fyrir Víking, meira starfi en margur befur gert sér
grein fyrir.
Árni hefur um árabil verið íþrótakennari í hverf-
inu, fyrst í Breiðagerðisskólanum og síðar í Réttar-
holtsskólanum. Um hans hendur hafa farið flestir þeir
Víkingar, sem nú ganga fram til keppni undir merki
félagsins. Og þeir eru ófáir piltarnir sem hann hefur
glætt hjá íþróttaáhugann, bæði lí handknattlleik og
knattspyrnu. Það var eftir því tekið árið sem íslenzku
piltarnir urðu Norðurlandameistarar í handknattleik,
að ekki færri en fimm piltanna höfðu fengið sína
fyrstu tilsögn ihjá Árna Njálssyni.
Þáttur sli'kra manna sem Árna vill oft gleymast, en
honum ætlum við Víkingar ekki að gleyma, heldur
færum Árna og öðrum Iþakklæti fyrir þeirra ómælda
starf. SS.
22