Víkingsblaðið - 01.05.1973, Side 29

Handknattleikurinn í blómanum
Undir ötulli stjórn margra gódra Víkinga hefur
handknattleikurinn blómstrdS og dafndð innan félags-
ins, og í dag telst Víkingur meSal þeirra stóru í hand-
knattleiknum, og ekki vantar nema herzlumuninn svo
toppurinn náist. Of langt yrdi að telja upp alla þá,
sem þar hafa komið vi<5 sögu, en nefna má menn eins
°g Árna Árnason, SigurS Jónsson, Pétur Bjarnason,
Hjörleif Þórðarson, Sigurð Gíslason, Sigurð fíjarna-
son, Sigurð Óla Sigurðsson og fleiri.
Til að kynnast eilítiS nánar hinu gróskumikla starfi
í handknattleiksdeildinni, snérum viS okkur til nokk-
urra keppenda, og eins og viS var aS búast, kom margt
fróSlegt fram í svörum þeirra.
Seinni hlutinn slakur.
Fyrstan hittum við að máli fyrirliða meistaraflokks
karla, Rósmund Jónsson, þann leikmann sem mesta
keppnitsreynslii hefur allra þeirra sem Víkingur teflir
nú fram til 'keppni. Rósmundur hefur verið í meistara-
flokki frá því 1958, eða í 15 ár, og hann hefur verið
fyrirliði um árabil. Þá Ihefur Rósmundur mestan lei'kja-
fjölda allra Víkinga, rétt tæplega 300 leiki, fyrst sem
útileikmaður en síðan sem markvörður, en þannig
er það einmitt í dag. Það er gaman til þess að vita,
að iþessi Síungi keppnismaður ætlar að æfa enn um
hríð, O'g við riðum á vaðið og spurðum hann um ný-
lokið keppnistímabil.
„Því er ekki að neita að ég er heldur óánægður.
Ryrjunin lofaði góðu, við náðum langþráðu marki að
verða Reykjavíkurmeistarar, en frammistaða okkar í
Islandsmótinu var anzi slök seinni 'hlutann“.
Hverjar telur þú ástæðurnar?
„Þær eru eflaust margar, en ég hygg að sú ástæð-
an sé 'helzt, að allir leikmenn slökuðu á, að Einar.i
Magnússyni undanskildum".
Þú hefur þó trú á liðinu?
„Já, ég hef mikla trú á liðinu. Við höfum aldrei
fyrr átt jafn marga góða einstaklinga og ekki heldur
jafn marga efnilega pilta. Varnarleikurinn og mark-
varzlan er okkar stærsta vandamál, og sóknarleikur-
inn er ekki Iþað góður að ekki megi bæta hann, eink-
um hvað varðar skipulag á öllum leik liðsins. Ef það
tekst að kippa þessu í 'lag, er enginn vafi á því að
Víkingur getur orðið lið í sérflokki hér á landi, þvi
ekki vantar okkur efniviðinn.
Ég vil að lokum henda á eitt atriði, sem 'hefur
valdið mér miklum áhyggjum, enda mér nákomið. Það
er, að nú í mörg ár skuli ekki hafa komið frambæri-
legir markverðir upp úr yngri flokkum félagsins.
Þetta er iþað sem veldur mér mestum áhyggjum“.
Áhuginn aS glœSast.
Meistaraflokkur kvenna kom mjög á óvart með
frammistöðu sinni í byrjun Islandsmótsms i ár.
Hann var efstur eftir fyrri umferðina með sjö stig,
og Víkingar voru jafnvel farnir að gera sér vonir um
að íslandslbikarinn ætlaði loksins að hafna í heimil-
inu við Hæðargarð. En i síðari umferðinni seig á
ógæfuhliðina, Víkingsstúlkurnar fengu ekki nema tvö
stig og höfnuðu í þriðja sæti.
„Þetita urðu mér að sjálfsögðu nokkur vonbrigði,
en ég get þó ékki sagt að ég sé mjög óánægð með
27