Víkingsblaðið - 01.05.1973, Qupperneq 43

öllum. í sem stytztu máli vil ég telja upp þrjú atriði
sem við féllum á. í fyrsta lagi liafði 11111 langa sigur-
ganga Víkings ölvað alla ahangendur félagsins. 1
huga Iþeirra kom ekkert annað til greina en sigur og
aftur tsigur. Þegar kom út í fslandsmétið voru fjöl-
miðiarnir að sama skapi yfir sig hrifnir af liðinu
okkar og gerðu o'kkur óleik með þessum stöðugu
hrifningarskrifum um liðið.
— í öðru lagi vil ég nefna það, að við misstum
þýðingarmikla menn úr liðinu um tíma og vil ég
nefna Eirík Þorsteinsson. Aðrir leikmenn úr fremstu
víglínu (hófu æfingar seint og voru því seinir í gang.
— í þriðja lagi er svo sálræna hliðin á þessum
málum og er iþað ef til vill stærsti liðurinn. Þegar
illa fór að ganga sneru blöðin við okkur haki og
hjökkuðu nú á því ‘í hverri grein, að Víkingur hefði
ekki skorað mark í svo og svo margar mínútur o. s.
frv. Þetta hafði geysillega slæm áhrif á leikmennina
og örvænting greip um sig
Ofþjálfun eSa örvænting. i
Margur hefur haldið því fram að ofþjálfun hafi
verið orsökin fyrir falli Víkings niður í aðra deild
síðastliðið sumar, en Eggert ekki á sama máli.
— Við ibyrjuðum af krafti upp úr áramótum og
fyrsta mótið, sem var vetrarmót KRR, unnum við
átaka'lítið. Þegar liíður á fer svo að ganga verr og því
er eðlilegt að menn haldi að ofþjálfun sé skýringin.
Ég er engan veginn sammála þessu. Ég vil nefna
það, að menn eins og Magnús Þorvaldsson, Guðgeir
Leifsson, Bjarni 'Gunnarsson og Þórhálllur Jónasson
æfðu frá 'byrjun og fram á haust af miklum áhuga
og þeir sýndu aldrei nein merki ofþreytu né leiða.
Þá er annað sem vert er að hafa í huga. Víkingsliðið
spilaði aillan tímann mjög góða knattspyrnu og ef
við liítum aðeins á 'knattspyrnuhliðina hefði Víkingur
ekki fallið, þar isást ekki nein þreyta. En upp við
mörkin kom örvæntingin og annað sálrænt í veg
fyrir að strákarnir skoruðu mörk.
Þegar vel gengur og illa.
— Þegar vel gengur á íþróttasviðinu vantar ekki
að okkur sé hampað af eigin félögum, en þegar á
móii blæs fær iþjálfarinn varla vinnufrið, hvað þá
að það sé stutt við ibákið á strákunum. Leikmennirnir
treysta ekki félaginu og félagið ekki leikmönnunum. Þá
er viðhorfið til íþróitanna ekki nógu gott hjá okkur,
stjórnirnar eru eins og málfundir og vilja sem minnst
hafa fyrir íþróittamönnunum og þeirra óskum. Þetta
viðhorf er ekki nógu gott, Víkingur er jú fyrst og
fremst íþróttafélag.
— Það er e.itt atriði sem mig langar til að minn-
ast á í tsambandi við meistaraflokkinn okkar í knatt-
spyrnu. S'íðastliðin tvö ár hafa átta af 15 aðalleik-
mönnum flokksins staðið í íbúðakaupum og bygg-
ingum. Þeir hafa verið að koma sér fyrir í láfinu og
samt hafa þeir Mtið slakað á við æfingar, og það er
aðdáunarvert hve vel þe.ir hafa í rauninni haldið
saman. En búáhyggjurnar samfara miklu álagi úr
íþróttalífinu hlýtur að fara i'lla með 'hvern mann.
Hamingjudísirnar brugSust.
Eins og menn vita þá Iþjálfar Eggert enga flokka
hjá Víkingi þetta árið og hann situr ekki í neinni
stjórn, en slíkt hefur ekki gerzt langa lengi. Við spurð-
um Edda að því í 'lokin hvort hann væri hættur þjálf-
un. Ekki sagði hann svo ver, nú þjálfaði hann meist-
araflokk Ármanns og sagðist vona að Ármenningar
sýndu Víkingum verðuga keppni á sumri komanda.
Hann sagði að vel gæti komið til greina að taka við
iþjálfun hjá Víking næstu árin, ef hann gæti og Vík-
ingar kærðu sig um. Síðan sagði Eddi: — Ég er
ánægður með mitt starf hjá Víkingi, félagið hefur
verið á stöðugri uppleið öll þau ár sem ég hef verið
viðloðandi starfið. Hamingjudísimar hafa ætíð verið
mér hliðhollar, allt þar til síðastliðið sumar, en þá
brugðust þær allar sem ein.
NEÐRI -BÆR
Siðumúla 31 . 30835
BKSTAl’BANT . GBILI.-BOOM
41