Börn og menning - 01.02.1997, Side 24

BÖRN oc MENN|NG
„Ekki svona!“ (1996)
Nú verður Reykjavík menningarborg árið 2000 ...
Já, reyndar er ætlunin að stíla nokkuð upp á
menningu fyrir börn svo væntanlega verður
eitthvert fjármagn til að moða úr og við vonumst til
að geta verið með.
ígegnum tíðina hafið þið skrifað flestykkar verk
sjálf sum eru unnin upp úr þekktum
barnasögum eins og Astarsaga úr fjöllunum
eftir Guðrúnu Helgadóttur, önnur byggja á
frœðslu, eins og Mókollur umferðarálfur og
leikrit ykkar Aðalsteins Asbergs Ekki svona! en
núna kemur leikgerð af Einari Áskeli eftir
Gunillu Bergström á fjalirnar eftirjól. Er Einar
Askell sölutrikk?
Auðvitað er hann það í og með - en mér finnast
bækurnar um Einar Askel líka mjög skemmtilegar,
þær falla mjög vel inn í mínar hugmyndir því þar
er verið að fjalla um hversdagsleika hjá bömum og
hann gerður áhugaverður.
Hvaðan hafið þið ykkar fyrirmynd að
barnaleikhúsi?
í fyrstu höfðum við kannski
ekki svo fastar fyrirmyndir.
Hins vegar komumst við
nokkuð fljótt í samband við
erlenda leikhópa í gegnum
alþjóðleg samtök um barna-
leikhús sem heita Assitej og eru
með deild hér á landi. Reyndar
sit ég þar í stjórn og eru
Norðurlöndin í góðu sambandi.
Við kynntumst dönsku
barnaleikhúsi sem er mjög
öflugt, ég held að það séu starfandi 70 leikhópar í
Danmörku og að mörgu leyti sækjum við hug-
myndir okkar og orku þangað. En aðstæðurnar em
gerólíkar. Þeir geta leyft sér miklu meira en við og
margt af því sem er að gerast í dönskum leikhúsum
núna er einmitt að gerast í bamaleikhúsi. Sýning-
amar eru mjög framsæknar og krefjandi oft á
tíðum. Það er auðvitað draumurinn að geta sett upp
hvaða sýningu sem hugurinn girnist í stað þess að
þurfa alltaf að horfa í söluna. Og maður freistast nú
alltaf til að fara út í tilraunastarfsemi.
í hverju felst munurinn á að skrifa frœðsluleikrit
eða leikrit sem byggist eingöngu upp á ykkar
hugmyndum?
Það er hægt að nota leikhús fyrir börn á svo marg-
víslegan hátt. Þótt ég vilji nú ekki prédika mikið þá
er hægt að nota leikhúsið sem kennslutæki. Þegar
við unnum með Mókoll, skrifaði ég handritið
þannig að þessi persóna stæði jafnfætis bömunum
og væri að læra umferðarreglurnar með þeim.
Mókollur er álfur sem verður fyrir því óláni að
hólnum hans er ýtt burtu vegna vegagerðar og hann
stendur eftir úti á miðri götu og kann ekki neitt.
En þrátt fyrir frœðslubúninginn sem leikritið er í
hefur Mókollur náð að lifa sem sjálfstœð
persóna.
Já, það er aftur á móti kapítuli út af fyrir sig hvað
varð um þá persónu. Leikritið varð gífurlega
vinsælt, við sýndum það 170 sinnum út um allt
land. Síðan fékk Landsbankinn áhuga á Mókolli og
hann endaði sem sparibaukur. Einnig varð hann
lukkudýr fyrir HM sem dugði að vísu skammt...
Hann er því nokkuð lifandi sem persóna í dag og
aldrei að vita nema hann skjóti upp kollinum síðar.
Hvort hann er þá að spá í umferðarreglumar eða
eitthvað annað verður bara að koma í ljós. En við
gerð á fræðsluleikriti hlýtur
frelsið að vera minna en ella,
því í leikriti um umferðarreglur
eru vissir hlutir sem verða að
koma fram og Umferðarráð
hefur ákveðnar aðferðir og
setningar til að koma því á
framfæri. Það er alltaf talað um
hlutina á sama hátt sem er
auðvitað mjög skynsamlegt og
leikritið hlýtur því að verða
einskonar millistig kennslu og
skáldskapar og það er okkar að
Það er auðvitað
draumurinn að geta sett
upp hvaða sýningu sem
hugurinn girnist í stað
þess að þurfa alltaf að
horfa f söluna,
22