Börn og menning - 01.02.1997, Qupperneq 32

BÖRN OC AAENN|N6
og Þorsteinn Marelsson. Undanfarin ár hafa komið
fram ágætisbækur fyrir unglinga.
Það gerðist eitthvað ífyrra ...
Já, það virðist vera komin meiri alvara í
unglingabækur. En auðvitað verður léttmeti að
vera með.
Á tímabili virtust flestar unglingabœkur vera
afþreyingarbœkur...
Já, og vanda-
málin leystust
of auðveldlega.
En svo eigum
við vissulega
frábærar eldri
bækur eins og
Völu, Dóru og
Kötlubækumar.
En krakkarnir
lesa þær ekki
eins mikið og
áður þótt reynt
sé að vekja
athygli þeirra á
þeim. Satt að
segja grunar
mig að full-
orðnir hafi lítil
áhrif á hvað
krakkar lesa.
Það em frekar félagamir sem gera það. Eg tel að
foreldrar hefðu mjög gott af því að lesa bækurnar
sem krakkamir þeirra eru að lesa og að tala við þá
um efni þeirra. Kannski eru unglingabækurnar
einmitt ágætis umræðugrundvöllur fyrir
unglinga og foreldra.
— Það gæti líka verið góð hugmynd að koma
þessum bókmenntum meira inn í námsefni
skólanna.
Undanfarin ár hafa bókasöfnin ekki eingöngu
hvatt börn til að lesa, heldur er heilmikið um
lestrarhvetjandi verkefni ískólum. Þurfum við að
hafa áhyggjur af minnkandi lestri barna?
Eg hef það á tilfinningunni að böm lesi svo sem
ekkert minna núna en hér áður fyrr. Þegar ég var
krakki urðu vinkonur mínar steinhissa ef ég vildi
ekki fara út að leika af því ég var að lesa. „Ertu að
lesa?“ Þær höfðu ekkert meiri áhuga á bóklestri en
þessir krakkar sem við emm að vandræðast yfir í
dag. Ég man ekki til þess að maður hafi verið
hvattur til að lesa í eins ríkum mæli og böm em nú.
Kannski er þessi hvatning svona áberandi af því að í
dag er svo miklu meira í boði. Ég held að áður fyrr
hafi krakkamir bara verið úti að leika sér en núna
sitja þeir frekar yfir sjónvarpinu. Eða tölvunni. Það
er mötunin sem hefur aukist svo mikið.
Er kannski lögð meiri áhersla á magn bókanna
en gœði ílestrarhvatningu?
Ég held að vissum áfanga sé náð þegar þú lest bók
og gleymir þér. Kemst inn í bókina. Mér fínnst eins
og færri krakkar nú hafi upplifað þessa einstöku
tilfinningu að verða einn með bókinni sinni.
Nú er svo margt annað í boði en bóklestur; er
barnastarf í bókasöfnum ekki kotnið í heilmikla
samkeppni við annað sem börn geta gert?
I raun og veru koma þau alltaf á safnið. En aðal-
málið er að bömin finni að þau em velkomin og fái
jafnvel sérstaka þjónustu. Hér hjá okkur reynum
við að meðhöndla þau eins og þau séu merkilegasta
fólkið. - Þau eiga auðvitað að vera það. Þau þurfa
aðstoðina en hinir geta bjargað sér sjálfir og eru
líka duglegri að biðja um aðstoð.
Undanfarin ár hefur verið vaxandi samstarf með
barnabókavörðum og nú er búið að stofna
samstarfshóp og tölvupóstlista þar sem hœgt er að
skrifast á og skiptast á skoðunum og upp-
lýsingum. Hvert er markmiðið með samstarfinu?
Við verðum að efla starf okkar með því að vinna
meira saman að samræmingu barnastarfs og gera
það fjölbreyttara, enda byggir barnastarfið í
bókasöfnum hér á landi ekki á gamalli hefð. Þessi
þáttur er í raun svo nýtilkominn.
Finnst þér bókasöfn almennt nœgilega tengd við
raunveruleika íslenskra barna?
Það er spuming hvort við komum nægilega til móts
við áhugamál þeirra. Kannski gemm við það ekki.
En vilja þau þá koma í safnið og fá t.d. lánaðar
nótur? Eða lesa um tónskáld eða íþróttafólk?
Reyndar erum við bundin af íslenskum bókakosti
sem er rýr hvað varðar fræði- og upplýsingarit.
Ef þú mœttir útbúa veganesti fyrir ungu
kynslóðina; hvað yrði í
nestispakkanum ?
Undirstaðan yrði náttúr-
lega bókin, en ég vona að
nú, þegar heilsdags-
skólinn er víða orðinn að
Heill heimur opnast á
síðunum...
...við verðum
að fylgjast vel
með