Börn og menning - 01.04.2008, Blaðsíða 25

Barníð á Bessastöðum
Guðrún Lára Pétursdóttir
Barnið á Bessastöðum
Það verður æ algengara í nútímasamfélagi að fólk brenni út I starfTSóíMi
sem vinnur undir mfidu álagi virðist þó mun hættara við að þjást af því sem L
mætti þýða sem ofþreytuheilkenni. Helstu einkennin eru meðal annars áhugleysi á
þeim verkefnum sem iiggja fyrir, breytt gildismat, þreyta og þunglyndi. Ég er ekki frá
því að forsetinn i bók
>re
tuheilkenni!
ierðar Kristnýjar,
igr á flatköku með
hangikjöti og kleinum inni á skrifstofunni
sinni og sötrar safa úr fernu með röri. Gular
gröfur fá hjarta hans til að slá hraðar og Ifkt
SgiTiörg:,.börh virðist hann haflrhæfileikann
til að kwi^Suöá: áSfteí^ki hvar svo sefrifi þau
ti í til
Forseti
'BaWö ~á Bessastöðum segir sem sagt frá
forseta íslands sem þó er hvorloOlafur
á skrifstofuna á Sóleyjargötu,
eru frá fólki sem vill honum vel. Qg svo
Ragnar né nokkur annar forseti sem verið er að.-Sjá-aé-'tersgtirirrverði meira að segja
hefur við völd á íslandi,
persóna eins og skýfFkemur fram í nokkurs
konar eftirmála bókarinnar. Þegar bókin hefst
er forsetinn orðinn leiður á einmanalegri
tilveru sinni á toppnum og áhugalaus um
öll þau forsetaverkefni sem honum áður
þóttu spennandi svo sem að veifa til barna,
klippa á borða og afhenda verðlaun. Bréfin
og fyrirspurnirnar sem hrúgast upp á
skrifstofunni við Sóleyjargötu valda honum
einungis kvíða og þrátt fyrir dygga aðstoð
ritara sinna, símadömu og ráðskonunnar
á Bessastöðum verður álagið til þess að
forsetinn fer að efast um að hann hafi valið
sér réttan starfsvettvang. Um tíma leysir hann
vandamálið með því að vinna sem gröfustjóri
eftir hádegi án þess að nokkur viti en þegar
upp um hann kemst neyðist hann til að snúa
sér aftur að bréfastaflanum sem vitanlega
hefur ekkert gert annað en að stækka í
fjarveru hans. Það er ekki fyrr en forsetinn
veikist hastarlega og þarf að leggjast í rúmið
að vindar snúast. Bréfin sem berast honum á
sjúkrabeðið eru uppfull af hvatningarorðum
og óskum um skjótan bata og forsetinn áttar
ástfanginn meðan hann liggur í flensunni.
Einn bréfritara, Auður úr Mývatnssveit, sendir
honum handprjónaða sokka í fánalitunum
sem hressa hann heldur betur við og hennar
bréf les hann aftur og aftur.
Það er því nýr og betri forseti sem snýr aftur
til vinnu að veikindum loknum, fullur af krafti
og ákveðinn í því að héðan í frá verði hann
duglegri við að segja fólki hug sinn. í takt við
þessa nýju lífssýn ákveður forsetinn að halda
ærlegt ball á Bessastöðum með þjóðlegum
veitingum, hljómsveit, skemmtiatriðum og
auðvitað fjölda góðra gesta.
Barnalegi forsetinn
Embætti forseta íslands er óvanalegt
umfjöllunarefni í barnabók og við fyrstu sýn
myndi maður jafnvel ætla að þetta tvennt
færi ekkert sérstaklega vel saman. Forsetinn
þarf jú að vera allt það sem börn eru yfirleitt
ekki: fágaður, hátíðlegur og siðprúður. í
bók Gerðar Kristnýjar hafa forsetinn og
barnið hins vegar færst töluvert nær hvort
öðru og jafnvel runnið saman á köflum. Til
dæmis tekur forsetinn nesti í nestisboxi með
kunrta.tenda'lnhi á sjónsviðinu. Og_ á shntd--
en ánægjulegu tímabili sínu sem gröfustjóri
hann lífsfyífirl^JlJTrþví að vera með
hjálm og f i mTTIFH 'fT WWwnn i||l_ Auk þess
dreymir hann, líkt og marga unga drengi, um j;
að verða slökkviliðismaður. Þessi ímynd af
forsetanum sem hálfgerðu barni er svo styrkt
með því að láta ráðskonuna á Bessastöðum
taka á sig hlutverk nokkurs konar mömmu
sem skipar í rúmið, skikkar í uppvask og
smyr nesti.
Með því að færa forsetann nánast í
pollagallann verður viðfangsefnið mun nær
hinum ungu lesendum en ella hefði verið.
Hinn barnalegi forseti verður eins konar
millistykki milli heims barnsins og tilveru
hinna fullorðnu.
Hvað ætlar þú að verða væni, voða
ertu orðinn stór?
Ætli það sé til nokkur spurning sem börn
eru spurð að oftar en hvað þau ætli að
verða þegar þau verði stór? Svör barnanna
eru vanalega háleit og sömu störfin dúkka
gjarnan upp í svörum barnanna áratugi eftir
áratugi. Forseti íslands er eitt af þeim sem
oft er nefnt. Af einhverjum ástæðum virðist
það ævinlega hafa þó nokkuð aðdráttarafl
að vera „aðal". Þótt það sé kannski ekki
rétt að tala um boðskap í þessu samhengi
má auðveldlega lesa Ballið á Bessastöðum