Alþýðublaðið - 11.07.1925, Síða 3

Er fsrlð kænleea að 5Uu og
þykir miklð undlr því komið að
ekki jsjíiist, hver tilgaugurirm er.
Fyrir þvi er dæmisaga ritstjóra
>Vesturlands« svo merkiiega op-
inská. Hún ber vott um þá
barnakgu einíeldni, sem árelð'
aniega er ekki til hjá starfs
bræðrum hans annars staðar í
tempruðu bðltunum. Hann hsfir
engin umsvif, gangur inn í hrtys-
ið tll fátæklingains, eetn Hggur
andvjka, kaidur, avangur, sjúkur
af áhyggjum og órór í hugs,
s«zt á rekkjustokkinn og wegir:
>Nú ætla ég að iulla vlð þig,
tíi, bí og blaka.«
Ea þú Sreigi, sem auðvaldlð
bíar við eins og óvita og segir
æfiotýril Ef tll vlll tekst þvi að
s/æta þig svo, að þú gleymir
örblrgðinni, einkum et: það lætur
brennivin í peiann þinn, s»m
það er víat tll, ef þú borgar
fy.ir það. Og á þeicn útgjöídum
hefir örblrgðin aifinlega ráð, eins
og kunnugt er.
En þó að þú gleymir ö'bhgð-
inni, gteycnir örbirgðin ekki þér.
Meðan auðvaldtð syngur við þig
barnagælurnar og segir þér æfin
týrin, siitur hún og úttaugar
sjálfum þér löngu íyrlr timaon
og þá ekkl siður konuunl þlnni,
sem er orðin hellsuiaus og far-
íama á þeim áru ri, «em hún gæti
verlð elns og blómarós, ef Jhún
ætti vlð sóma8amleg kjör að búa.
Ö birgðin íóatrar börnin þfn í sól-
adauium-og loítlausum, köldum
og rökurn harbergiakytrum. Hún
þritur þau, tæðir þan og klæðir
Og hún kennir þeim fræðin. Hún
sparar ekki barnagullin: Ný
kvefsótt á hverjum mánuði,
taugaveiki, þegar við hennl er
tekið, belnkröin og berklavelkl.
Hversn ánæuður sem þú ert í
örbirgð þinni og vesaldómi,
mistsir þú tvö börn fyrir hvert
eitt. sem sá míssir er vi)5 góð
afnl býr. En d uðinn er ekkl
verstur. Hitt er verra fyrlr þann,
sam opin augu hefir, að horfa
tram á hvers konar likamleg* og
andlega öbirgðarúrkyojun at-
kocncnda ainna, aem engino aér
fyrir endann á
Orbirgðin er sannarlega trygg
aicsuua. Hú i firtlst ekkl, þó áð
h«nni «é gleymt.
nflcvytuirxirB
Orð Jesú K"ists fara einna
verst f þessum æfintýrura auð-
valdslns,
Rltstjóri >Vesturlands< vltnar
< ummæli hans uro, að maðurinn
iifi ekkl at eieu aamao brauðl,
og vi!l íáta fátæklipgana seðja
sig á þeim, þegar suiturinn nag-
ar þá.
En Jesúsí Kri' tur fór ekkí nið
ur i kjallaraíbúð f Jerúsalem til
þe»a *ð segja þetta spakmæli
við forefdra buoa'raða barna,
blðjandi grátand! um bri*nð, sem
ekki var til H nn sallaði þvi á
voldugan höfðingja, sem hafði
j ráð á ölium rfkjum veraldarinnar
og þelrra dýrð, sjálfan djöfulinn.
Og a& herjsns ? bapítaliatl< hafðl
sannarlega gott af að heyra það.
Jesús Kriatu* var harðorður
við rfka menn svo að enginn
hefir verlð ein», Hann sýndi
þelm fram á msð ógleymanleg-
nm orðuro, hvor andleg hætta
; stafar of auðeöfnun.
Ea hann var jafnmildur við
fátæklingana og hann var strang-
í ur við hina og skUdl vel Hkam-
I legar þarfir þe'rra. Haon settl
í bænin^i um dagíegt brapð í roltt
faðirvorið, og honum ,datt ekki
f hug að miabjóða mönoum með
því að kenna þeim svöngum
andleg sannindi, heldur gaf hann
þeim fyrst vel &ð borða. Og þó
var hsnn skemtiiegur kennari
og gat sagt f&ileg æfintýrl.
Góðir menn, sero boða jafnað-
arstefnuna, eru fy'tir anda krist-
indórasins út ( yztu æsar.
Þeir eru gagnteknir af h»ifagrl
bræðl tll þess andkristilega þjóð-
j skipulags, sem vfgt er Mammoni
ocan frá og nlður f gegn. Má
ver?, að b«ir í orðasennn við
i formælendur þess gæti þess ekkl
æfinlega nógu vel að láta það
koma skýrt fram, að það erp
málefnip, nem þeir della á, an
ekkl mennirnir, að þelr aru þræl-
ar skipulagsina eins og ,ylð 511
að meira eða minna feyti eg
þffiss vegna #kki sjáhráðir gerðá
slnna eða vita akki, hvað þeir
eru að gera.
i Þiíir eru fulllr af miskunnsemi
og meðaumkvun m»ð fátækum
, og bágstöddum. Má vera, að
j þehn missýnist stundum um þá og
j þá einkum ura áhangendur sfna,
] og gæti þiCTS ek*l æfinlvga aógU
s_
Verkamaðnrinn,
blað Terklýðafélaganna á Norðurlandi,
flytnr gleggstar fréttir að norðan.
Kostar 6 kr, árgangurinn.,
Gerist kaupendur nú þegar. —
Askriítum veitt móttaka á afgreiðsiu
Alþýðubiaðsins.
Tekið við, sjóklœðum til íburðar og
viðgerðar í Vörubílastöð Islands (móti
steinbryggjunni); fötin séu vel hrein.
Sjókleeðagopð Islands.
VeggmyndÍF, fallegar og ódýr-
ar, Freyjugötu 11. Ioorömmun á
sama stað.
fiakarastofa Einars J. Jóna-
tonar œr á Laugavegi 20 B. —
(Iungangur frá Klapparstfg.)
ve!, að >&kki rúunu alíir þeir,
sem segja: Herra, herra! —<
En báðar þeassr yfirsjónir eru
mannbgar.
Því er oft núið jafnaðarmönn-
um um nasir, að ekki mettl þelr
fátæklingana, sera þeir beri svo
mjög íyrir brjósti.
Þó að allir jafnaðarmenn (
verö dinni lagðu saman, eiga þelr
®kki neraa fimm brauð og tvo
fiíika. En þeir kunna ekki þ«ð
kraitavérk að metta með því
þúsundir einu sinni. Og þó að
þelr kynnu það, hverju væri þá
veröldin n*r?
En jpfnaðarmenn trúa á krafta-
verk.
Þeir trúa þvi, að sjálfur af-
menningur geti, ef hann er vak-
Inn til meðvltuodar um köllnn
aina, stofnsett oýjan heim, >þar
sem sannieikur ríkir og jöfnuður
býr<, þar sem örblrgðin með öll-
um sínpm andstyggllegu fyigl-
fiskum, sem jafnvel góðir menn
eru nú á dögum orðnir svo van-
ir, að þcim fiost ekkert til um,
litur út eias og hræðiiegur, ótrú-
legur, tjarlægur draumur. Og
þeir trúa þvf, að að þessu megl
vinna með því að sameina á
hinn fegursta og kristilegasta
hátt sjálfjsagða umhysrgju fyrir
: eiglnnl velferð, ástvina vorra og
j óborinna afkomenda, umhyg^j-
j unni fyrir veF«erð meðbræðra