Félagstíðindi Starfsmannafélags ríkisstofnana - 15.12.1991, Blaðsíða 3

3
Rafmagnsveitumar að
hlutafélagi sé unnt að búa
betur að starfsmönnum. Þetta
gæti reynst mikil blekking
þegar til kastanna kemur.
Lögmálið er yfirleitt það
þegar ríkisfyrirtæki eru seld
að yfirmenn hækka í launum
en almennir starfsmenn sitja á
sama bekk og áður.
í öllu talinu um að selja
ríkisfyrirtæki er hagræðing
mjög höfð á oddinum. Það
hefur komið fram að
samninganefnd ríkisins vill
setja alla ríkisstarfsmenn á
einhvers konar flæðilínur og
koma á launahvetjandi kerfi.
Vitanlega er enginn á móti því
að hagræða í rekstri
þjónustufyrirtækja og margt
má vissulega betur fara. En
við sem vinnum hjá ríkinu
vitum það öll að víðast hvar er
vinnuálagið of mikið og að
það vantar frekar starfsfólk en
að það sé of margt.
Þrátt fyrir allt
hagræðingartalið virðist sem
lítil stefnumörkun hafi átt sér
stað í þeim málum hjá
ríkisstjóminni og ekki hafa
enn verið bornar fram neinar
mótaðar tillögur um
hagræðingu á einstökum
vinnustöðum í þeim viðræðum
sem við höfum átt við
samninganefnd ríkisins.
í haust hafa verið haldnir
nokkrir samráðsfundnir með
BSRB og ASÍ en því miður
hefur lítið komið út úr þeim.
ASÍ hefur ekki viljað setja
sömu kröfur og við á oddinn í
kjarakröfum sínum og er það
vissulega miður.
ASÍ er t.d. þessa dagana
Félagstíöindi SFR
Frá vinnustaðafundi í
Tryggingarstofnun ríkisins,
en stjórn og samninganefnd
SFR hefur að undanförnu
gengist fyrir
vinnustaðafundum til að
kynna sér viðhorf
félagsmanna til væntanlegra
aðgerða til að knýja á um að
ríkisvaldið gangi til samninga
við fétagið.
að ræða við vinnuveitendur og
sveitarstjórnir ásamt
ríkisvaldinu um breytingu á
fjárlagafrumvarpinu og
niðurskurð á aðstöðugjöldum
sveitarfélaga. Þar virðist,
samkvæmt viðtali við
Þórarinn V. Þórarinsson
framkvæmdarstjóra VSI, að
þeir séu nokkuð sammála. Ein
af tillögum ASÍ og VSÍ er að
lækka kostnað fyrirtækja
vegna aðstöðugjalda um allt
að 900 milljónir króna á næsta
ári, þau til að þau geti tryggt
atvinnu. Þetta þýðir
einfaldlega að sveitarfélög
verða að reyna að hækka aðra
tekjustofna sína, draga úr
framkvæmdum hjá sér eða
minnka þjónustuna en það
þýðir að þau muni segja upp
fólki og hvað hefur þá unnist
fyrir heildina?
Samningaviðræður á
almenna vinnumarkaðinum
virðast ekki ganga vel en þó
hafa einstök félög fengið fram
nokkra hækkun á kaupi,
farmenn fengu um 3%
kauphækkun fyrir nokkru og
starfsfólk í mjólkursamlögum
norðanlands náði fram um 5%
kauphækkun fyrir fólk sem
hafði farið í ákveðin
námskeið. Á móti virðist
koma að það eigi að hagræða
á vinnustöðum en ekki hefur
komið fram neins staðar
hvernig á að haga þeirri
hagræðingu. Hagræðing á
vissulega rétt á sér, ef hún
verður ekki eingöngu til þess
að auka vinnuálag
starfsfólksins.
Hér hefur gangur
samningaviðræðnanna
undanfarna þrjá mánuði verið
reifaður stuttlega. Nú þurfum
við að taka ákvörðun um
næstu skref og hvaða leiðir
eru okkur færar til að skapa
þrýsting á samningsaðila
Leiðari
Nú standa yfir samningaviöræöur milli félaga
innan BSRB og samninganefndar ríkisins (SNR).
Þaö sem okkur er boðið upp á í tillögum SNR er í
stórum dráttum þaö aö viö afsölum okkur hinum
ýmsu réttindum hvaö varðar lífeyrissjóöinn, svo og
skeröingu á veikindarétti og fæöingarorlofi.
Lífeyrissjóöurinn hefur allt fram á þennan dag verið
sá þáttur af réttindum okkar sem flestir aörir hafa
öfundað okkur af. Reyndar hefur sú öfund náö að
hafa áhrif á kjarasamninga okkar við ríkið þar sem
viö höfum sæst á lægri laun vegna þessa sterka
lífeyrissjóðs. Nú bregður hins vegar svo við aö nú á
aö fara að svipta ríkisstarfsmenn framtíðarinnar
aögengi aö þessum sjóöi. Ástæöan, jú þaö er orðið
svo dýrt aö borga sjóösþegum úr sjóönum!
Hér er greinilega ekki ætlast til aö viö
ríkisstarfsmenn séum með þaö á hreinu hvaðan
þeir peningar koma sem eru í títtnefndum sjóöi.
Halda mennirnir virkilega aö við höldum aö áunnar
greiöslur úr lífeyrissjóöi ríkisstarfsmanna séu
ölmusugjafir frá heildarríkisapparatinu? Viö
ríkisstarfsmenn vitum auövitað að lífeyrissjóöurinn
okkar er ekkert annaö en okkar greiöslur í hann.
Það, aö nú séu áhöld um aö sjóðurinn geti staðið
viö greiðslurtil núverandi/tilvonandi ellilífeyrisþega,
er ekki vegna þess aö viö séum farin aö greiða
minna í hann af launum okkar, þaö er öllum Ijóst,
jafnvel SNR hlýtur aö vita þaö.
Hvaö hefur þá brugöist? Spyr sá sem ekki veit.
Og þó. Nú er það ekkert leyndarmál aö ríkið (þ.e.
ríkisstjórn á hverjum tíma) hefur aögang aö
þessum sjóöi okkar til aö lána til húsnæðismála.
Ábyrgö ríkisins er mikil (eins og allra sem sjá um
fjármuni annarra) að sjá um aö réttir vextir séu
borgaðir af lánum þessum þannig aö
lífeyrissjóðurinn beri ekki skarðan hlut frá boröi.
Hafi yfirvöld fjárfest í óaröbærum framkvæmdum
meö okkar peningum og þannig ekki getaö fengiö
lánin greidd meö fullum vöxtum þá er þaö
einfaldlega ekki okkar vandamál. Þetta veröum viö
aö hafa á hreinu. Ríkiö hefur gengist í ábyrgö fyrir
þessum peningum okkar og ber því aö standa viö
sínar skuldbindingar. Klúður undangenginna
ríkisstjórna á ekki aö bæta meö réttindaskerðingu
þeirra sem eiga, og hafa lánaö, þessa peninga.
Þetta skiljum viö vel og vitum.
En þaö er ekki nóg. Nú, frekar en nokkru sinni
fyrr þurfum við ríkisstarfsmenn aö tala opinskátt um
viðhorf okkar í lífeyrissjóösmálum. Viö verðum aö
upplýsa almenning um sjónarmið okkar og þannig
eyða öllum bábiljum um aö viö séum aö krefjast
einhvers sem ekki sé okkar. Hvert og eitt okkar
veröur aö vera vakandi og nota hvert tækifæri til
þess aö koma þessu á framfæri, í umræðum, í
blöðum, já, jafnvel við eldhúsborðið. Þaö er okkar
mál þegar okkar peningar og okkar réttur á aö
skeröast. Þaö er undir okkur komiö hvernig þeirri
orustu lyktar.
Með baráttukveðju.
okkar.
Páll Heimir Einarsson
Guöfræöingur.