Félagstíðindi Starfsmannafélags ríkisstofnana - 01.12.1992, Síða 4

4
Félagstíðindi SFR
Vinnugleðin rœður
ríkjum
Tímaritspökkun, skrúfupökkun grisjupökkun,
happdrœttismiöa pökkun, handavinna, matreiösla,
þjálfun. Allt er þetta hluti af daglegu líf þeirra sem starfa
á vinnustofu Kópavogs
Um 90 einstaklingar koma til
vinnu og þjálfunar til okkar á
degi hverjum, þar af eru átta sem
búa utan Kópavogshælisins,
sagði Arni Már Björnsson
yfirþorskaþjálfi Vinnustofunnar
þegar blaðamaður Félagstíðinda
heimsótti Vinnustofu Kópavogs-
hælis nýlega.
Vinnustofurnar hafa verið
reknar í einhverri mynd þau fjör-
tíu ár sem hælið hefur verið
starfrækt. í upphafi var starfsem-
in dreifð um hinar ýmsu bygg-
ingar hælisins og með allt öðru
sniði en er í dag.
- Fyrst í stað voru vinnustof-
urnar sniðnar að þörfum þeirra
sem við köllum getumeiri ein-
staklinga og verkefnavalið mið-
aðist við þarfir þeirra. Það var
ekki fyrr en seint á áttunda ára-
tugnum að þessu var breytt,
þannig að meira tillit var tekið til
þeirra getuminni. Verkefnavalið
breyttist og miðast nú við hæfni
þeirra sem sækja vinnu. Jafn-
framt þessu var stofnuð sérstök
deild sem við köllum hæfing,
sagði Árni Már. ui
Vinnustofur Kópuvogshælis vi
fluttu í núverandi húsnæði í lok ui
árs 1983 og sagði Árni Már að n
það hefi þá þegar verði of lítið. se
- Allt starf sem hér fer fram ei
er skipulagt af þroskaþjálfum, s£
sem hér starfa, og miðast það
við að veita þeim sem hingað g<
koma þjálfun og vinnu við sitt V‘
hæfi. Starfseminni er skipt í °l
þrennt í meginatriðum. ui
Fyrst er að nefna Fjöl- K
fötlunardeild sem tók til starfa í 01
september sl. Brýnt var að stofna lu
hana vegna þess hversu getu- ú’
minni einstaklingar sækja í sl
auknum mæli til okkar, þá er að
nefna, hæfingu og þjálfun en sú F'
starfsemi skiptist upp í nokkra tú
þætti, eins og einstaklingsþjálf- 01
Gönguferðir og sund heilla Gróu
- Viltu kaffi, hér eru líka kökubiti, er ekki
best að slá sér niður í eldhúsinu, spurði Gróa
Salvarsdóttir er hún bauð tíðindamann Fé-
lagstíðinda velkominn, en hann var mætur til
að spjalla við Gróu sem varð sjötug nú í vor
og lætur af störfum hjá Veðurstofunni um
áramót. Ég þigg kaffið og kökumar og spyr
hvort hún kvíði fyrir því að hætta að vinna.
- Ég kvíð því ekki, mér finnst eins og ég
sé að fara í frí. Ég hef nóg að gera þó ég láti
nú af störfum. Ég er ákveðin í því að halda á-
fram að fara í sund á hverjum degi og ganga
mína sex kílómetra eins og ég hef gert síðast-
liðin fimmtán ár, eða frá því ég hóf störf hjá
Veðurstofunni, en þangað hef ég gengið til
vinnu á hverjum degi, sagði Gróa þegar við
höfum komið okkur vel fyrir í eldhúsinu hjá
henni í Norðurmýrinni. Flún sagðist að vísu
ætla að finna sér nýjar gönguleiðir.
Gróa hefur starfað hjá hinu opinbera frá
því árið 1955 þegar hún og maður hennar,
Halldór Víglundsson, sem lést árið 1977, réð-
ust sem vitaverðir að Horni.
Gróa Salvarsdóttir lœtur
senn af störfum hjó
Veöurstofunni eftir
viöburöanka starfsœvi hjó
ríkinu
- Við vorurn þrjú ár á Hornbjargi. Þangað
fluttum við um vorið 1955 með fjögur böm
og það fimmta á leiðinni. Vistin var góð á
Homi. Þar önnuðumst við vitana sem voru
tveir, ljósaviti og radióviti, einnig tókum við
veðrið en þar er það tekið átta sinnum á sólar-
hring, sagði Gróa og bætti við að nóg annað
hefði verið að gera því þau stunduðu búskap
á Homi, vom með kýr, kindur og hesta.
- Mér er minnisstætt þegar við vomm á
Horni, að í fyrstu þurftum við að binda böm
þegar þau voru úti. því eins og margir vita
standa húsin og vitinn á bjargbrún. Það er tví-
tugt bjarg undir og stórhættulegt fyrir börn.
Við létum það verða eitt af okkar fyrstu verk-
um að setja upp girðingu meðfram brúninni-
Það var svo ekki fyrr en eftir nokkum tíma að
við leyfðum bömunum að ganga um sjálfvilj-
ugum.
- Jólin á Horni voru óskup venjuleg. Við
fengum að vísu ekki jólapóstinn fyrr en undir
sumarmál. Á þessum ámm vom samgöngur
ekki eins góðar og nú en það kom ekki að
sök. Við vöndum okkur á það að hafa ofan af
fyrir hvort öðru rnjög snemma á okkar bú-
skaparárum. Það var fastur liður hjá okkur að
Halldór læsi fyrir okkur eins og gert var í
baðstofunum hér áður fyrr og einnig lék hann
á harmoniku. Við gæddum okkur á þessum
venjulega íslenska jólamat og lásum mikið.
Eftir þriggja ára dvöl á Homi fluttist fjöl-
skyldan á Dalatanga.
- Okkur baust að taka við vitunum á Dala-
tanga árið 1958 og þáðum það. Dalatangi er
ekki eins einangraður og Horn og launin voru
betri. Á Dalatanga em þrír vitar, ljósaviti,
radíóviti og hljóðviti, einnig er veðurathugn-