Börn og menning - 2015, Blaðsíða 32

Börn og menning32
Fyrirsögn greinar
Höfundur
Undirfyrirsögn
Guðjóni Davíð Karlssyni vel, hann náði góðu
sambandi við salinn og var oft bráðfyndinn
en á stundum lagði hann fullmikið á sig til að
stela senunni með látbragði og trúðslátum,
t.d. í söngatriðum Sölku Sólar.
Af leikurum í minni hlutverkum má nefna
Stefán Hall Stefánsson, sem er alveg sérlega
eftirminnilegt illmenni þótt meðferð hans
á Baldri Trausta Hreinssyni í ofbeldisfyllsta
atriði sýningarinnar sé alveg á mörkunum.
Aðrir leikarar í minni hlutverkum, bæði
börn og fullorðnir, standa fyrir sínu, bæði
í hópatriðum og einstökum senum. Það er
fátt hægt að finna að þessari sýningu, þótt
undirritaðan hafi raunar klæjað aðeins í
puttana að strika út nokkrar endurtekningar
í texta, sem áttu að vera áhrifaríkar en féllu
svolítið flatar.

Frábær skemmtun
Í hjarta Hróa hattar er frábær skemmtun,
gleðileikur af bestu gerð þar sem möguleikar
sviðsins og leikhópsins eru nýttir út í ystu
æsar. Sagan sem sögð er veltir upp nýjum
flötum á sögunum af Hróa, án þess þó að
fórna kjarnanum sem við þekkjum svo vel.
Um það leyti sem þessi dómur var skrifaður
bauðst gagnrýnandanum ókeypis miði á
aðra sýningu verksins, hann var þeginn með
þökkum umhugsunarlaust – eru það ekki
ágæt meðmæli?
Höfundur er lektor í íslenskum
bókmenntum við Menntavísindasvið
Háskóla Íslands
skarlat og Litli-Jón (sem er raunar býsna
ólíkur þeim Litla-Jóni sem maður þekkir úr
sögunum), fátækir og þurfandi og síðast
en ekki síst bróðir konungs, Jóhann prins,
sem ásælist bæði konungdóminn og hönd
Maríönnu.
Jóhann prins er hreinræktað illmenni,
valdasjúkur og undirförull, og í þokkabót
virðist hann vera einhvers konar
kynferðislegur sadisti. Það má því setja
spurningamerki við margt í persónu hans í
barnasýningu, bæði frá hendi höfundar og
leikstjóra. Vísanir í nauðganir og hótanir um
ofbeldi eru margar og stundum heldur grófar
og ósmekklegar. Sigurður Þór Óskarsson
fer vel með hlutverk Jóhanns, er hæfilega
ísmeygilegur og kvikindislegur en birtir líka
vel óöryggið sem undir býr.
Sýningin er sett upp í samvinnu
við Vesturport og Gísli Örn Garðarsson
er annar leikstjóranna. Það er augljós
Vesturportsbragur á allri sýningunni. Margt er
kunnuglegt úr frægustu sýningu leikhópsins,
Rómeó og Júlíu; hópatriði eru vel útfærð
og sviðið nýtt á skemmtilegan hátt, allt frá
hæsta kastalavegg eða brekkubrún niður
í dýflissur og undirdjúp. Sýningin flæðir
vel áfram við undirleik tónlistar sem flutt
er af höfundinum, Sölku Sól Eyfeld, ásamt
hljómsveit. Tónlistin er áheyrileg og Salka
Sól er hörkufín söngkona sem nýtur sín vel
á sviðinu.
Leikmynd Barkar Jónssonar er vel
útfærð, hún er glæsileg og áhrifamikil,
þjónar sýningunni vel og býður upp á ýmsar
táknrænar víddir. Fyrir miðju sviði er há og
brött grasivaxin brekka en á sviðinu eru líka
gamalt eikartré eins og vera ber og lítil tjörn
sem leynir á sér. Leikmyndin birtist okkur fyrst
sem dulúðug mynd af ævintýraskóginum
en hún getur líka umbreyst í kastala. Sem
kastali er hún stundum ógnvekjandi og
vekur upp hugrenningatengsl um kúgun og
alræði, en hún er líka leikvöllur þar sem Hrói
og menn hans, og fleiri persónur leikritsins,
klifra um og stökkva, og þegar minnst varir
er brekkan orðin að risastórri rennibraut.
Maríanna í aðalhlutverki
Það mæðir eðlilega mest á Þóri Sæmundssyni
í hlutverki Hróa og Láru Jóhönnu Jónsdóttur
í hlutverki Maríönnu. Þórir hefur sterka
nærveru á sviði og hlutverk erkitöffarans
Hróa fer honum vel. Hlutverk Maríönnu er
fjölbreyttara, í raun mætti halda því fram að
það sé aðalhlutverkið í sýningunni og Lára
leysir það frábærlega. Maríanna á sér fleiri
andlit en Hrói, hún er líka útlagi og gefur
honum lítið eftir í bardagaatriðum, en þarf
stundum að bregða sér í hlutverk hæverskrar
hefðarmeyjar og villa á sér heimildir.
Sem mótvægi við hetjurnar tvær eru svo
Pierre, skósveinn Maríönnu, og Henríetta
systir hennar. Hlutverk þeirra eru kómískari,
Pierre er létt úrkynjaður hirðtónlistarmaður
en Henríetta grunnhyggin og svolítið ástsjúk
yngri systir sem ekki fær að giftast fyrr
en Maríanna er gengin út. Með hlutverk
Henríettu fer Katrín Halldóra Sigurðardóttir,
nýútskrifuð leikkona sem sýnir umtalsverða
hæfileika sem gamanleikari. Ærslafullur og
svolítið yfirdrifinn leikstíllinn á Pierre hentar