Fræðaþing landbúnaðarins - 04.02.2005, Síða 19

14% losunar eru frá landbúnaði. Þetta er hærra hlutfall en áður hefiir verið talið og er ástæðan
sú að þegar ísland skilaði inn bókhaldgögnum til loftslagssamninginn árið 2004, þar sem er að
finna tölur frá 2002, voru endurskoðaðar reiknireglur notaðar í fyrsta sinn. í fréttatilkynningu
frá umhverfisráðuneytinu frá 1. júlí 2004 kemur ffarn að samkvæmt hinum nýju reiknireglum
sé losun hérlendis meiri en áður var talið og er munurinn að meðaltali 16% á ári, sé reiknað
aftur til ársins 1990. Mismunurinn skýrist að hluta vegna þess að losun frá landbúnaði er meiri
en áður var áætlað. Er þar um að ræða losun metans frá búfé og búfjáráburði og
tvíköfhunarefnisoxíðs vegna áburðamotkunar. Einnig virðist sem losun metans frá
urðunarstöðum sé mun meiri en reiknað hafði verið með. Þá gáfu nýir útreikningar
Umhverfisstofnunar á losun PFC efha frá áliðnaði hærri niðurstöður en fyrri útreikningar.
íslensk stefnumörkun
íslenska ríkisstjómin fullgilti Kyotóbókunina 23. maí 2002. Nokkra áður, eða 5. mars sama
ár, hafði ríkisstjómin samþykkt stefnumörkun í loftslagsmálum þar sem tekið er tillit til
skuldbindinga íslands samkvæmt Kyotóbókuninni. í þriðju skýrslu íslands til
loftslagssamningsins em helstu atriði stefnumörkunarinnar talin upp í sjö liðum:
1. Taka upp olíugjald í stað þungaskatts og hvetja þannig til fjölgunar smárra díselbíla.
2. Samráð fyrir álfyrirtæki til að tryggja að losun PFC efha verði lágmörkuð eins og hægt er.
3. Hvatning til útgerðarmanna að bæta orkunýtni.
4. Draga úr magni sorps, sérstaklega líftæns sorps.
5. Auka árlega kolefnisbindingu
6. Aukin áhersla á rannsóknir og þróun
7. Aukin áhersla á upplýsingagjöf og almenningsfræðslu.
Eitt af því sem hvergi er minnst á í stefhumörkun ríkisstjómarinnar em leiðir til að draga úr
losun í landbúnaði. I ljósi þess að hlutur landbúnaðarins er stærri en áður var talið er fýllsta
ástæða til að kanna hvort ekki leynist hagkvæmir möguleikar til að draga úr losun innan
landbúnaðargeirans.
Endurskoðun á stefnumörkun ríkisstjómarinnar á að fara ffarn árið 2005. Meðal þess sem
mikið liggur á að koma í ffamkvæmd er að ná utan um ýmsa stjómsýslulega þætti sem varða
bókhald fyrir kolefhisbindingu og hugsanlega notkun Islands á sveigjanleikaákvæðum, þar
sem senn líður að því að Island þurfi að skila inn upplýsingum til samningsins um bókhalds-
og skráningarkerfi. Miðað hefur verið við að þessum upplýsingum sé skilað inn í síðasta lagi
1. janúar 2007, ári áður en fýrsta skuldbindingartímabilið hefst.
Allt ffá því ísland skrifaði undir loftslagssamninginn hefur verið lögð sérstök áhersla á
kolefnisbindingu sem vænlega leið fýrir ísland til að leggja sitt af mörkum til að draga úr
styrk kolefnis í andrúmslofti enda ljóst að möguleikar til að binda kolefhi væm meira hér en
víða annars staðar. Ríkisstjómin stóð m.a. fyrir sérstöku átaki 1997-2000 til að auka bindingu
kolefnis í gróði og jarðvegi með skógrækt og landgræðslu og veitti 450 milljónir til
verkefhisins (landbúnaðarráðuneytið, 2001). Árangur verkefnisins var góður en þrátt fyrir að
kolefhisbinding sé í orði áffam einn mikilvægasti þátturinn í stefnu íslenskra stjómvalda um
loftslagsmál og mikið rannsóknarstarf sé unnið á ýmsum fagstofnunum ríkisins er
heildarstefhumörkun í þessum efnum afar óljós. Svo virðist sem öll vinna í effi stigum
stjómsýslunnar liggi í dvala. Ef takast á að skila inn upplýsingum um bindingarbókhald á
réttum tíma er algjört gmndvallaratriði að finna þeirri vinnu sem þarf að fara ffam skýran
farveg.
17