Alþýðublaðið - 31.07.1925, Blaðsíða 3

f
í*r.
álripu’ftsyfnu, varða mmn afl taka
elus og þœr eru. Þass vegna
verður nð vlðurkenna þessa
□ýju kröfu.
Víða og langi vel fullnægðl
framtak eiastaklinganna þessari
kröfu. Menn byggðu hús til að
leigja þau út. En þegar verðlag
ruglaðist m®ð stríðinu, viídu þeir
ekkl taka á sig áhættuna af því
að leggja fé í verzlun með jatn-
seins&Ijantega vöru sem húsnæði.
í strfðlnu stöðvaðist húsnæðls
framleiðsla f ölium íöndum, og
eftlr strfðið stendur skelkurinn
enn f mönnum. Menn vilja heid-
ur laggja fé f annað en húsnæði.
Framtak elnstaklinganna er bil-
að f því efni, og það verður að
taka þvf eins og hlnu.
En — því bjargl, sem hver
alon fær ekkl velt, taka menn
höodum aaman um að lyfta og
það tekst. Þegar framtak ein-
stAklingsins hrekkur ekki iengur
til, þá kemur til tramtaks sam-
féiagsins. Að þvi er komlð f
húsnæðismáli Reykjavfkur. Heill
bæjarfélagsins er undir þvfkom
in. að fbúár bæjarins geti verið
í honum, Hfað og starfað og
íjölgað með óskertum þroska.
Þ*«s vegna er bæjartrliginu rkylt
að skspa skiiyrði tii þess, og
eitt hlð alira brýnasta er nægt
húsnæði. Húsnæðismálið er orðið
samfélagamál hér f bænum, og
menn Ufa þ®gár samkvæmt þvf,
þótt skifyrðia ré ©kki f Iagl eítlr
þessa nýju nreytlngu f viðhorfi
einstaklinga og samfélags.
Þetta er nýtt atrlðl í framtera-
sögu bæjarins, og það verður að
íylgjast með þvf og taká tillit
tll þess.
£>ess vegna er það óhjákvæmi
ieg nauðsyn. að bærinn etni nú
þegár til hútnæðlaankniogar, —
fyrlr hau&tlð.
Heviui Clausen,
Símf 89.
Útbraiðii /RS|bý»HfeB®0iS
hvar a«m eruð oq
hvarl sem hið CariS!
Eakarastofa Einars J Jóns
sonar er áLaugav. roB.Sfmi 1624
(Iangangur frá Xíapparstfg.)
SjD landa syn.
(Frh.)
- (Ferðalagsfrá.8Ögn þessi var látÍD þoka
fyrir öðru nauðsynlegra um þingtímann
og hefir einnig síðan orðið út undan.
Nokkrir munu ekki hafa talið miklu
slept, en ýmsir hafa þó óskað að fá að
sjá fyrir endann á henni, og verður
þeirra vegna reynt að hespa hann af>
meðan kyrt er yfir þjóðmálunum sakir
annanna um bjargrseðistímann.)
22. Með kvenfdlkl í Edinborg.
þegar óg kom á flakk um morg-
uniun eftir, voru allir farþegar á
bak og burt inn í borgina nema
þrjár konur. Ég spurði þær, hvort
þær ætluðu ekki inn í borgina
‘ eins og hitt fólkið, en þær kváð
ust gjarna vilja fara, ef þær gætu

S
I
ð
ð
I
s
ð
ð
ð
ð
ð
ð
Þifljjvallaferðir
frá Sæberg
oru sunnudaga, mánndaga,
miðvikudaga og laugardaga
frá Rvfk ki. 9 árd. og helm
að kvöidi. S-ima lágn far-
gjaldið. Ávait biír«lðir til
leigu f lengri og skemmd
ferðir, afaródýrt. — Leitið
upplýsingal
l
ð
ð
ð
ð
ð
ð
ð
ð
Hxs*J«>oc>«íest>Dc>e*æacKs>C5tocdi
Málningarvörur.
Zinkhvita. blýhvíta, farnisolía,
þurkefni, terpentína, þurrir
litir, Japan-lakk, eikar og
Kópal-lökk og margt fleira,
Góðar vernr. Odýrar verur.
Hf. rafmf. Hlti & Ljðs,
jLangavegi 20 B. — Símí 830.
komið fyrir sig orði. Ég sagði
þeim, ab það þyrfti ekki að vera
þeim til fyrirstöðu, því að á Bret-
landseyjum skildiet hvað.i mál sem
væri, jafnt, franska, þýzka og ís-
lenzka sem enska, ef talað væri
að eins út um annað munnvikið,
eins og með hinu væri klemt utan
um tóbakspípu, svo að öll sé hljóð
yltu á rönd út úr munninum,
nægilega skakkhljóma til þess, að
brezk eyru áttuðu sig á þeim.
Einhver þeirra vildi ekki fallast á
þetta, en hún varð bráðlega að
sannfærast, því að ég talaði þá
nokkur vel valin íslenzk orð við
hana eftir þessari framburðar-
reglu, og náttúrlega skildi hún þau
ekki fremur en enaku. Síðan skýrði
óg þetta fyrir þeim. Englendingar
Edgar Kice Burroughs); Viltl Tapzan.
hana. Nei. Tarzan apabróðir er bjáni og kerlingarskar,"
og hann hélt af stað i suðurátt.
Smáapinn Manú hafði séð Bertu tveimur dögum áður,
og hann sagð: Tarzan það, sem hann vissi um ferðalag
þeírra. i?au höfðu haldið i áttina til þorps Gomangananna-
Tarzan hélt þvi i þá átt, og þótt nokkuð(. væri um liðið,
tókst honum með sinni frábæru sporvisi að rekja feril
þeirra.
Einhver óskiljanleg hvöt rak hann áfram. Þó hann
kallaði sig bjána og kerlingarskar, átti hann að eins við
sinn vilta mann. Frá þvi sjónarmiði þótti honum það
kveifarskapur aó geta ekki unnið á fjandmanni.
Slóðin lá austur fyrir svertingjaþorpið og inn á breiða
filahraut og suður hana nokkrar enskar milur. Alt i
einu barst undarlega suðandi hljómur til eyrna apa-
mannsins. Hann nam augnabiik staðar og lilustaði. „Flug-
vél!“ tautaði hann og herti á ferð sinni.
Þegar Tarzan kom i skógarjaðarinn, þar sem Smith-
Oldwick hafði lent flugvél sinni, sá hann i einni svipan,
hverju fram vatt, þótt hann tryði varla augum sinum.
Bretinn lá bundinn og hjálparlaus á jörðunni, en hópur
svartra strokuhermanna stóð yflr honum. Tarzan þekti þá
Flugvól rann eftir sléttunni. Usanga hinn svarti var við
stýrið, en i aftursætinu var Berta Kircher bundin. Tarzan
þóttist sjá af öllu, að surtur væri að reyua að nema hvitu