Fiskifréttir - 08.01.1988, Blaðsíða 5

—— —
Fiskmarkaðir
24 þúsund tonn
fyrír 754 m.kr.
Á fyrsta árinu sem íslenskir
fiskmarkaðir störfuðu, árinu 1987,
voru seld þar 24 þúsund tonn af
Fiski fyrir 754 milljónir króna. Ber
þá að hafa í huga, að markaðirnir í
Hafnarfirði og Reykjavík hófu
ekki starfsemi fyrr en um miðjan
F axamar kaðurinn
23.6. - 31.12.1987
Fisk- Magn Meðal- Verð.
tegund (tn.) verð (þ.kr.)
Þorskur 2.045,5 36,33 74.314
Ufsi 1.056,5 25,22 26.644
Ýsa 277,5 49,65 13.776
Blálanga 3,2 28.58 93
Grálúða 48,9 28.60 1.398
Hlýri 43.7 19,60 856
Karfi 2.957,4 21,32 63.042
Keila 4,4 13,87 62
Langa 51,7 25,03 1.293
Lúda 9,0 106,03 959
Lýsa 0,2 10,92 2
Skata 0,2 105.50 17
Skarkoli 384,4 37,14 14.277
Skötuselur 1,0 80,73 84
Steinbítur 36,5 17,88 652
Alls 6.920,1 28,54 197.469
júní og Fiskmarkaður Suðurnesja
um miðjan september. Fjórði
markaðurinn, Fiskmarkaður
Norðurlands, seldi fyrst í október
en fékk sáralítið af fiski framan af
eða þar til í desember að nokkuð
rættist úr.
Hér fylgja töflur yfir sölu og
meðalverð á fiskmörkuðunum
þremur þann tíma sem þeir störf-
uðu á árinu 1987. Því er við að bæta
að á fjórða markaðnum, Fisk-
markaði Norðurlands, voru seld
303,4 tonn á árinu fyrir 10,2 mill-
jónir króna og tók markaðurinn
talsverðan kipp í desember. Með-
alverð var 33,59 kr/kg. Af óslægð-
um þorski voru seld 248,2 tonn
fyrir 8,8 m.kr. eða 35,25 kr/kg
meðalverð. Af óslægðum þorski
voru seld 19,8 tonn fyrir 0,8 m.kr.
eða 40,39 kr/kg. Lítið var selt af
öðrum tegundum og verður það
ekki tíundað hér. Helstu kaupend-
ur á markaðnum voru Utgerðarfé-
lag Akureyringa, Fiskiðja Sauðár-
króks og Birgir Þórhallsson.
Fiskmarkaður Suðurnesja
14,9. - 31.12.1987
Magn Verð- Mcðal
Fiskteg. (tu.) mæti verð hæst lægsf
(þús. kr.)
Þorskur slæ. 445 20.6 46.36 56,00 21,00
Porskur ósl. 933 39.1 41,94 56,00 10,00
Ýsa sl. 156 8Í 56,48 85,00 15,00
Ýsa ósl. 369 204 54.41 96,00 15,00
Ufsi sl. 343 9,0 26.12 38,00 13.00
Ufsi ósl. 220 5:2 23.42 31.50 8.00
Karfi 397 9.2 22.94 30,50 10.00
Lúða 16 2,1 127.53 270.00 65,00
Langa 98 2,8 28.26 40.00 12,00
Samtals 3.404 126,7 37,21
Fiskmarkaðurinn í Hafnarfirði
Yfirlit um meðalverð frá 15.06.87 til 28.12.1987
Fisktegund Magn (tn) Verömæti Meðalverð Lágmark Hámark
(þús. kr.) kr/kg kr/kg
Ufsi 2207.4 53.71Q . 24,33 10,00 37,00
Þörskur 5035.0- 190.046 37,74 13,00 72,00
Steinbít 1464 3.964 27,13 10.00 53,00
Skötusel 2.8 283 99,58 40,00 200,00
Lýsa 0,2 4 15,00 15,00 15,00
Lúða 38.0 5,084 133,65 40,00 240,00
Langa 177.0 5.2§: 29,76 10,00 45,00
Karfi 4629.5 96.4US 20,82 10.00 30.00
Ýsa 769.7 42.097 54,68 10,00 103,00
Lúða 23:7; 2.476 104,42 40.00 198,00
Koli 145.24 4.930 33.95 12,00 too.Oo
Tandurfi 0,2 27 136,25 110,00 140.01)
Lax 0.3 l§ 256.91 251,20 ' 290/80
Ufsi 0.3 ; 5 15,05 10.00 17,50
Langlura 0.2 3 18,00 18,00 18.00
Tindaskata 1,4 12 8,26 8,00 10,00
Hámeri 04 1 14.00 14,00 14,00
Ýsá/óslæ. 9,2 534 57/86 32,00 66,00
Skötubörð 0,3 54 158.53 140,00 190,00
Lúða/ósl. 0.09 10 112.00 112.00 112,00
Keila/ós 0,6 9 15.72 12,00 19,00
Sólkoli t3,4 123 35,8? 20,00 79,00
Humar 0,2 88 539.46 400,00 605,00
Skötusel 0,9 186 200,57 45,00 280,00
Ufsi/ósl. 52.1 1.359 26.07 16.00 30,00
Þorsk/ós 52.3 2.218 42.43 20,00 51,00
Langa/ós 2.0: 50 : 24,59 19,00 33,00
Undm.fis 46.5 782 16..SI 10.00 31.00
Þorskur 29.0 378 13.04 10.00 32/20
Steinb/h 37.3 1.164 31.21 17.50 45.00
Hlýri 73.4 1.022 13,93 5,00 30.00
Blálanga 27.2 806 29,64 12.00 40,00
Kcila 106.4 1.502 14/12 6,00 /27.00
Grálúöa 93.7 3.324 35.46 12,00 50,00
Skata 2.4 187 76.51 12,00 157,00
Blandaöu 8.5 111 13.04 5,00 75,00
Samtals 13.723 418.293 30,48
Enn um
fískveiðistjórnun
EftirÁrna Benediktsson
Það er komið kvöld á fyrsta
virka degi nýs árs þegar þetta er
ritað og ný lög við fiskveiðistjórn
hafa ekki verið samþykkt ennþá
á Alþingi, en væntanlega hefur
það gerst þegar þessi orð birtast á
prenti. Útvarpiö skýrir frá því að
sjávarútvegsnefnd Neðri deildar
haíi skilað áliti um frumvarp til
fiskveiðistjórnar og márgklofn-
að.
Það virðist nokkuð augíjóst að
héðan í frá munum við þurfa að
búa við takmörkun á sókn eftir
fiski í meira eða minna mæli. Þær
aðíerðir sem hægt er að beita til
þess að takmárka afla geta sjálf-
sagt verið margbreytilegar og
nauðsynlegt er að reyna að nálg-
ast rnálið út írá því sjónarmiði að
stjðrnunin verði sem léttbærust.
Það má einu gilda hvaða reglur
eru settar, á þeim verða alltaf
einhverjir vankantar. Aðalatrið-
ið er að sníða vankantanaáf jafn-
óðum og þeir koma t Ijós.
Gallarnir sniðnir af
Á þeim lögum um fiskveiði-
stjórn sem giltu frá 1984 til 1987
var sá galli að veiðar smábáta
vpru minna heftar en aðrar veið-
ar, t.d: var engin takmörkun á
fjölda smábáta. Þessi galli varð
meira áberandi eftir því sem
lengra leið. Nauðsynlcgt var að
sníða þennan galla af. Á síðustu
árum hefur orðið ósamræmi í
verðlagi á erlendum mörkuðum
eftir því hvort fiskur hefur verið
seldur ferskur éða unnihn. Þetta
er að verða til þess að atvinnu-
öryggi starfsfólks í fiskvinnslu-
stöðvum er sums staðar stefnt í
hæltu. Margir töldu æskilegt að
veiðistjórnun yrði þannig háttað
að nokkuð drægi úr þessari
hættu. Þá var orðið augljóst að
nauðsynlegt var orðið að setja
takmarkanir á rækjuveiðar, en
þess hefur ekki þurft fyrr.
Eg verða að játa það að á
mafgan hátt hefur verið grát-
broslegt að fylgjast með undir-
búningi og framgangi frumvarps-
ins um fiskveiðistjórn. í ráðgjaf-
arnefnd þeirri sem þátt tók í
undirbúningi að gerð frumvarps-
ins tókust hinir ýmsu hagsmuna-
hópar á um marga þættL Þetta
var næsta eðlilegt. Útgerðar-
menn vildu tryggja sína hags-
muni, einnig sjómenn, fiskverk-
endur og fiskvinnslufólk. Smá-
bátacigendur lögðu
höfuðáherslu á að þeir héldu
þeim sérréttindum sem þeir hafa
haft. Tekist var á um þetta og
smátt og smátt nálguðust menn
samkomulag, nema smábátaeig-
endur gátu aldrei fallist á að gefa
neitt eftir. En í meginatriðum
gátu þeir scm mestra hagsmuna
hafa að gæta í sjávarútvegi fellt
sig við það frumvarp sem endan-
lega var lagt fram af sjávarút-
vegsráðherra.
Grátbroslegi þátturinn
Stjórnmálamennirnir í ráð-
gjafarnefndinni tóku ekki þátt í
þvf að ná saman frumvarpi serh
flestir gætu sætt sig við. En þegar
frumvarpið hafði að lokum verið
lagt fyrir Alþingi kom til þeirra
kasta sem og annarra alþingis-
manna. Og þar er það sem hinn
grátbroslegi þáttur hefst. Upp
hófust langar og miklar ræður og
var oft býsna erfitt að gera sér
grein fyrir hvort ræðumaður
gerði sér fulla grein fyrir þvf um
hvað málið snerist. En í megin
atriðum virtist umræðan snúast
um smáatriðin, oft um að koma í
veg fyrir að nauðsynlégar leið-
réttingar næðust fram. Niður-
staðan vcrður sú að allar líkur
eru á því að frumvarpið verði
þannig að lögum að gengið sé á
rétt velflestra sjómanna landsins
til þess að hægt sé að faka tillit til
smábátaeigenda. Þeim sem láta
fiskinn í gáma verður gert hærra
undir höfði en til stóð Qg fórnað
atvínnuöryggi fiskvinnslufólks.
Þeir ágallar sem reynt var að
sníða burtu verða auknir aftur í
meðförum þingsins.
Margir alþingismenn höfðu
um það stór orð að menn utan
þingsins væru látnir hafa alltof
mikið að segja í öllum undirbún-
ingi að frumvarpinu um fisk-
veiðistjórnina. Allt sprakk t.d. í
loft upp þegar í ljós kom að sjáv-
arútvegsráðuneytið hafði borið
reglugcrð um stjórn fiskveiða
undir þá sem við hana eiga að
búa og hafa besta þekkingu á því
hvort á henni væri agnúar sem
þyrfti að leiðrétia. Þessir sömu
þingmenn, sem ekki gátu þolað
afskipti utanþingsmanna, létu
sér samt vel líka að þingpallar
fylltust af mönnum sem vildu
hafa áhrif á niðurstöðu Alþingis.
Margir þessara háttvirtu þing-
manna gátu um fátt talað annað
en hagsmuni mannanna á þing-
pöllunum á meðan þeirvoruþar.
Virðing Alþingis
Á undanförnum árum hefur
það oft komið til tals að virðing
Alþingis fari minnkandi. Ég hef
ekki verið í hópi þeirra sem undir
það hafa tekið. Hins vegar hefur
umræðan í þinginu nú að undan-
förnu verið þannig að á mann
hafa runnið tvær grímur. Og satt
að segja væri það illafarið ef Al-
þingi setti niður. Það er hags-
munamál fyrir þjóðfélagið að Al-
þingi haldi virðingu sinni. Og
fyrir alþingismenn sjálfa er það
einnig hagsmunamál.
Þingmennska er ótryggt starf
sem menn geta ekki búist við að
alltaf sc til frambúðar. Fram að
þessu hefur verið litið svo á að
þeir menn sem setið hafa í þingí
séu hinir hæfustu menn til þýð-
ingarmikilla starfa sem ábyrgð
fylgir. Fyrrverandi þingmenn
hafa því átt greiða leið til hinna
sæmilegustu starfa þegar þeir
hafa hætt þingmennsku. Nú eru
ýmis teíkn á lofti um að þetta sé
að breytast. Nýjasta dæmið er að
svo virðist sem þingmaður og
fyrrverandi ráðherra sé ekki
sjálfsagður til að gegna banka-
stjórastöðu. Ef þetta er afleiðing
af því að virðing Alþingis fari
þverrandi mættu háttvirtir al-
þingismenn fara að hugsa sinn
gang.
Höfundur er
framkvæmdastjóri Félags
Sambandsfiskframleiðenda