Fréttablaðið - 06.11.2021, Qupperneq 26

Ég lét til
leiðast og
auðvitað
beit strút-
urinn í
brotna
puttann.
Valdimar og
Anna ásamt syni
sínum sem fær
nafn á morgun,
sunnudag.
FRÉTTABLAÐIÐ/
VALLI
Valdimar byrjaði sjö ára að læra
á básúnu og var í lúðrasveit skólans.
Hann æfði sig einnig í söng heima og
vinir hans hvöttu hann til þess að
koma fram. „Ég þorði ekki að syngja
opinberlega fyrr en ég var um tví-
tugt,“ segir Valdimar en þá söng
hann Bubbalagið Svartan afgan
ásamt félaga sínum í söngkeppni
Fjölbrautaskólans á Suðurnesjum.
Í grunnskóla var Valdimar ágætis-
nemandi en í framhaldsskóla fór
hann að slugsa. „Ég skreið í gegnum
þetta með um tuttugu fimmur.
Maður gerði ekkert alla önnina en
lærði svo fyrir lokapróf og vonaði
það besta. Ég var lengur en f lestir
að klára þetta en það tókst á end-
anum,“ segir hann.
Á þessum árum glæddist félags-
lífið hins vegar. „Þegar ég byrjaði að
drekka varð ég félagslyndari og fór
að mæta í partíin. Vinahópurinn
stækkaði töluvert á þessum árum,“
segir hann.
Valdimar var og er hávaxinn og
æfði körfubolta vel fram á fram-
haldsskólaárin. Sjálfur segist hann
hafa verið sæmileg skytta en ekki
hafa átt neinn séns í meistaraflokk-
inn, enda Keflavík með sterkustu
körfuknattleiksliðum landsins.
„Ég vissi ekkert hvað ég vildi
verða og var óttalega stefnulaus. Ég
á heldur ekkert sérstaklega margar
minningar frá þessum árum. Ætli
ég hafi ekki verið hálfgerð gufa sem
sveif einhvern veginn í gegnum
lífið,“ segir hann og hlær. „Ætli ég
hafi ekki verið að bíða eftir að neist-
inn fyndi mig?“
Nýtt band á ensku
Eftir að hafa hætt í ensku í Háskóla
Íslands kláraði Valdimar tónsmíð-
arnar í Listaháskólanum. Neistinn
var loksins kominn og birtist eink-
um í hljómsveitinni Valdimar sem
hann stofnaði með félögum sínum
frá Keflavík árið 2009. Ári seinna
kom fyrsta platan, Undraland, út
og þrjár hafa bæst við síðan.
„Við pössum mjög vel saman og
hlutverkin eru mjög skýr innan
bandsins. Það sem getur gert hljóm-
sveitarstarf f lókið eru stór egó en
enginn okkar er þannig gerður. Við
erum góðir vinir og óttalegir lúðar,“
segir Valdimar um hljómsveitar-
starfið.
Hljómsveitin hefur komið fram
erlendis, einkum á tónleikahá-
tíðum í Mið-Evrópu, en Valdimar
segir stefnuna aldrei hafa verið að
„meika´ða“ erlendis í því bandi held-
ur fremur miða á heimamarkað.
Nýlega stofnaði hann hljómsveit-
ina LÓN með Ásgeiri Aðalsteinssyni
úr hljómsveitinni Valdimar og gítar-
leikaranum Ómari Guðjónssyni. Sú
hljómsveit hefur þegar gefið út tvö
lög á ensku, sem opni betur á þann
möguleika að ná eyrum erlendis.
„Við ákváðum að prófa og sjá
hvort þetta nær einhverju f lugi,“
segir Valdimar. Sjálfum hugnist
honum vel að spila erlendis. „Að
spila erlendis er eins og að byrja upp
á nýtt. Enginn kann textana eða
þekkir lögin, f lestir sem koma eru
fólk sem kemur alveg kalt af götunni
og vill heyra eitthvað alveg nýtt.
Þess vegna kemur gamla spennan
til baka frá þeim tíma þegar maður
var að byrja í þessu.“
Aðspurður um hvað sé það besta
við það að vera í hljómsveit segir
Valdimar það vera lagasmíðarnar og
upptökurnar. Að finna eitthvað nýtt
og spennandi verða til sem hugsan-
lega geti hitt í mark. Að koma fram á
tónleikum sé heldur ekkert slor. Eða
einfaldlega að hanga og fíflast með
hinum hljómsveitarmeðlimunum,
sem séu einhverjir bestu vinir
hans. Með hverju árinu verði þetta
þó ávallt f lóknara, því að aldurinn
færist yfir og ábyrgðin líka.
„Það er ekkert auðvelt að sam-
ræma dagskrá hjá sex fullorðnum
einstaklingum,“ segir Valdimar.
„Eins og Singapore Sling sungu: Life
is killing my rock and roll.“
Lykillinn að halda sér virkum
Þrátt fyrir að hafa fundið sig í tón-
listinni, útskrifast úr Listaháskólan-
um og gefið út plötur með vinsælli
rokkhljómsveit, voru enn þá vanda-
mál sem hrjáðu hann. Ofþyngd sem
hann sá fram á að stefndi í að verða
mjög hættuleg og framtaksleysi
sem birtist í hálfgerðri einangrun.
Um þessi vandamál opnaði hann
sig í mjög persónulegri færslu á sam-
félagsmiðlum árið 2015. Síðan þá
hefur hann verið mjög meðvitaður
um þessi vandamál og stefnt í áttina
frá þeim.
„Ég var ekki beint óhamingjusam-
ur, dapur eða sokkinn í þunglyndi.
Heldur var ég orðinn svo þreyttur á
þessu,“ segir Valdimar, aðspurður
um hvernig honum leið á þessum
tíma. „Mér fannst ég vera fastur og
þetta væri ástand sem ég þyrfti að
breyta.“
Á þessum tíma bjó Valdimar einn
og fór sjaldnast út á meðal fólks.
Hann var fastur í vondum venjum
og þyngdist nokkuð hratt. „Mér
fannst ég þurfa að gera eitthvað því
annars yrði ég sennilega ekki mikið
lengur hér. Þessi barátta er vitaskuld
ekki búin og verður það sennilega
aldrei. Mesta lykilatriðið er að halda
sér virkum,“ segir hann. „Á þessum
tíma gat ég verið heima hjá mér og
hangið í tölvunni vikum saman,
þangað til að eitthvað kom upp sem
ég varð að gera.“
Lýsir hann þessu sem móti sem
hann hafi þurft að brjóta til þess að
komast út úr.
„Þetta deyfir mann. Það var ekki
fyrr en ég var farinn að vinna í því
að brjótast út úr þessu og hrista upp
í lífi mínu, sem það komu upp til-
finningar sem höfðu legið í dvala,“
segir hann og nefnir til dæmis
kvíða. „Þegar maður hefur ekki
lengur þennan óheilbrigða ávana
hefur maður heldur ekki þá huggun
sem hann veitir.“
Sex árum síðar hefur ýmislegt
gerst í lífi Valdimars og langflest af
því til batnaðar. Valdimar jánkar
því þegar hann er spurður hvort
hann sé hamingjusamur í dag. „Það
fylgir því ótrúlegur kraftur að eign-
ast kærustu og barn. Það er heldur
betur bensín á tankinn,“ segir hann.
„Ég held mér virkum og jákvæðum
og mér finnst ég vera kominn út úr
þessum vítahring sem ég var í. Ég
verð að vera á tánum því að ég veit
aldrei hvenær ég gæti fallið aftur í
hann. En ég hef ábyggilega aldrei
verið hamingjusamari en undan-
farið ár.“
Nóg að gera
Valdimar segist sjá fram á það að
starfa við tónlist fram á gamals
aldur og sér ekki fram á að hætta í
hljómsveitarstússi neitt á næstunni.
Endrum og eins koma þó stundir
þar sem hann veltir því fyrir sér að
hætta og fara að gera eitthvað allt
annað. Það yrði þó alltaf eitthvað
tengt list og sköpun.
„Mér finnst ég heppinn að fá að
starfa við það sem ég elska,“ segir
hann, en jafnframt að hann eigi erf-
itt með að sjá hvernig ferillinn gæti
átt eftir að þróast. „Kannski verð ég
að spila á pöbbunum á kvöldin eða
að ég mun eyða mestum tímanum
með barnabörnunum og henda
í eina og eina tónleika. Ég sé að
minnsta kosti ekki fram á að slíta
mig alveg frá tónlistinni.“
Hvað sem því líður er nóg að gera
núna og í nánustu framtíð. Hljóm-
sveitin Valdimar var að klára tón-
leikaferðalag um landið. Hljómsveit-
in LÓN er komin langleiðina með að
klára upptökur á sinni fyrstu hljóm-
plötu og þá mun Valdimar halda
jólatónleika þann 16. desember.
Áður en faraldurinn skall á hafði
hljómsveitin Valdimar skipulagt
tíu ára útgáfuafmælistónleika.
„Við stefnum á að halda þá í Eld-
borg í apríl, ef það kemur ekki enn
eitt veiruafbrigðið, og þetta verða
þá í raun og veru tólf ára afmælis-
tónleikar,“ segir Valdimar kíminn.
„Við byrjuðum að vinna nýtt efni á
Stöðvarfirði fyrir skemmstu. Ætli
fimmta platan fari ekki að líta dags-
ins ljós.“ ■
26 Helgin 6. nóvember 2021 LAUGARDAGURFRÉTTABLAÐIÐ