Heilsuvernd - 01.08.1948, Síða 23

HEILSUVERND
15
og öruggur stuðningur við hvert málefni, er til heilla horfir fyrir
land og Þjóð.
Á þýðingu næringarinnar fyrir heilbrigði og afrek í íþróttum hefir
Sigurjón þekkingu langt umfram flesta alþýðumenn. Hann hefir frá
barnæsku hafnað kaffi, tóbaki og áfengi. Kjöt hefir hann ekki borðað
í 30 ár, og fisk og egg borðar hann ekki heldur, en lifir einvörðungu
á mjólkur- og jurtafæðu. Og nú, á sjötugsaldri, er hann hraustur og
þolinn sem sennilega nokkur annar Islendingur.
Viðtalið hér á eftir fór fram í útvarpinu 27. ágúst 1948, og sá
Guðjón Einarsson skrifstofustjóri um þáttinn.
J. K.
G. E.: Að lokum er hér Sigurjón Pétursson, er átti
drýgstan þátt í því að endurvekja íþróttalíf á Islandi. Eins
og allir vita, sköruðu forfeður okkar fram úr öðrum þjóð-
um, hvað snerti hreysti og atgervi. Þeir létu ekki á sig
bíta loftslagsbreytingar eða mataræði í veizlum erlendra
höfðingja.
Þú hefir verið á 2 ólympíuleikjum áður en þessum síð-
ustu í London.
Hvert er sjónarmið þitt um árangur leikjanna fyrr og nú?
S. P.: Eg var svo heppinn að fá að fljóta með til London
1808. Þá lærði eg mikið — og þá spriklaði orka í hverjum
vöðva, en nú er eg orðinn gamalær — sem þú sérð.
Árið 1908 voru svo fáar íþróttir og svo fáir íþróttamenn,
sem kepptu, að hægt var að láta næstum allar þessar í-
þróttir fara fram á leikvanginum „stadion“ — þar fóru
fram glímumar, skilmingar, leikfimi og hinar almennu í-
þróttir ásamt sundinu, því að sundlaug var á leikvanginum.
En nú var aðeins tími og pláss til þess að láta hinar al-
mennu íþróttir fara fram á hinu stóra Wembley íþrótta-
svæði. En hinar íþróttirnar fóru fram í ýmsum íþrótta-
og sundhöllum — en það er mikið til af slíkum húsum í
hinni stóru borg London.
Árið 1908 var eg aðeins í sýningarflokki til þess að sýna
íslenzka glímu. En þá urðu Englendingar nokkuð hrifnir
af þeirri íþrótt, því að okkur var þá boðið að sýna glímuna