Heilsuvernd - 01.08.1948, Síða 37

HEILSUVERND
29
um og rótarávöxtum, aðallega í hýðinu, mjólk og ölgeri,
og í minna mæli í stönglum og blöðurn jurta. 1 kjöt- og feit-
meti er lítið af þessum efnum, einnig í aldinum, nema þá
helzt í hýði þeirra. Hýðissvipting á korni og kartöflum og
öðrum rótarávöxtum rænir okkur megninu af þessum efn-
um. I safa úr grænmeti er mikið af þeim, en lítið í aldin-
safa. Þá eyðileggjast þau í mjöli við geymslu. Það er og
eftirtektarvert, að áfengi og nikótín virðast eyðileggja á-
hrif þessara efna í líkamanum.
Hinn heimsfrægi næringarfræðingur, prófessor Werner
Kollath, sem rannsakað hefir þessi nýfundnu efni, skýrir
svo frá, að vöntun þessara efna í fæðunni hafi í för með
sér seinkun á efnaskiptum líkamans og ýmsa sjúkdóma
eða súkdómseinkenni, svo sem ellisjúkdóma, tannskemmd-
ir, æðakölkun, rýrnun á starfshæfni nýrna og lungna,
aukna viðkvæmni fyrir æxlismyndun (krabbameini) og
berklum, breytingar á bakteríugróðri í munni og melt-
ingarfærum og aukna hættu á eitrun líkamans vegna rotn-
unar í ristli. Fjörefnagjöf hefir engin áhrif.
Próf. Kollath telur það engum vafa bundið, að flestir
sjúkdómar menningarþjóðanna stafi af því, að við borð-
um of mikið af fæðutegundum, sem með suðu eða öðrum
aðferðum hafa verið sviptar fjörefnum, steinefnum og öðr-
um nauðsynlegum næringarefnum.
Vafalaust munu margir fagna fundi þessara efna sem
nýjum og mikilvægum sigri á sviði næringarfræðinnar og
heilsufræðinnar. Og verði þessi uppgötvun til þess, að nær-
ingarfræðingar og læknar almennt viðurkenni og brýni
fyrir fólki nauðsyn þess, að leggja sér aðallega til munns
óspilltar og náttúrlegar, lifandi fæðutegundir og leita þar
allra steinefna, fjörefna, efnakljúfa, auxona og annarra
nauðsynlegra næringarefna, þá er hún vissulega stórsigur.
Sjái læknar og almenningur hinsvegar ekki annað í þess-
um efnum en meðal eða læknislyf, sem hægt sé að taka
inn í pillum eða sprautum við vissum sjúkdómseinkennum,
þá er bara haldið áfram hinni ófrjóu aðferð, að kljúfa ein-