Heilsuvernd - 01.03.1952, Blaðsíða 28

24
HEILSUVERND
þau á hráfæði eingöngu. Brá þá til hins betra, en eigi að
síður tók það 3 til 4 ættliði að útrýma öllum afleiðingum
og merkjum hrörnunar þeirrar, sem soðna fæðið hafði til
leiðar komið.
Flest eða öll þau einkenni, sem hér hefir verið lýst, eru
alþekkt úr mannlífinu, ekki sízt meðal menningarþjóðanna,
sem lifa að mestu á soðinni fæðu og ýmsum spilltum mat-
vælum. Eftirtektarvert er það, að beinabygging kattanna,
sem fóðraðir voru á soðnum mat, breyttist, þannig að út-
limabeinin lengdust, einkum afturfæturnir, en urðu á hinn
bóginn grennri, höfuð- og kjálkabein breyttu lögun og af-
mynduðust, og mikið bar á kalkskorti í beinum.
Þessi sömu einkenni eru einnig algeng hjá ungu fólki,
ekki sízt í efnaðri fjölskyldum. Unglingarnir eru útlima-
langir og mjóslegnir og hættir mjög við beinbrotum. Þeir
eru þunnleitir og mjaðmagrindin oft þröng. Það er því síð-
ur en svo framfaramerki, þótt unglingarnir nú á dögum
vaxi ört og verði háir í loftinu.
I kettlingum annars ættliðs bar mikið á ýmiskonar ó-
reglu í tanntöku og tannbyggingu. Aukatennur voru al-
gengar, og stundum vantaði tennur. Sérstaklega voru full-
orðinstennurnar óreglulegar, bæði hvað lögun og niður-
röðun snertir. Tannholdið bólgnaði, gómarnir urðu svamp-
kenndir og gróf í þeim. Lyktaði þessu með því, að tennur all-
ar losnuðu og duttu burt.
SKEMMTUN
hélt NLFR í Félagsheimili verzlunarmanna, Vonarstræti 4, föstu-
daginn 8. febrúar 1952. Hófst hún með félagsvist kl. 9 e. h., og að
henni lokinni var úthlutað verðlaunum. Þá flutti Jónas læknir Krist-
jánsson stutt erindi, og síðan var leikinn af hljómplötum kafli úr 5.
hljómkviðu Beethovens, en áður skýrði Skúli Halldórsson verkið og
lék aðalstefin á pianó. Um kl. 11 hófst dansinn með vísnamarsi, sem
var fólginn í því, að karlar og konur drógu út vísnahelminga og
gengu saman i marsinn eftir því. Var dansað af miklu fjöri til kl.
1 um nóttina. Á boðstólum var að venju islenzkt te og smurt brauð,
auk annarra veitinga eftir vild.