Heilsuvernd - 01.09.1959, Qupperneq 23

HEILSUVERND
85
hleðst allskonar skaðlegum úrgangsefnum, sem hin venju-
legu hreinsunartæki hafa ekki við að útskilja. Legið verður
þá einskonar hreinsunartæki, tíðir standa lengur, blæðing
verður meiri og óþægindi oft samfara. Af þessu leiðir enn-
fremur, að við tíðabrigðin, þegar þessi hreinsunarstarfsemi
leggst niður, fer að bóla á margvíslegum einkennum, sem
fullheilbrigðar konur eru lausar við, og er þeim lýst hér
að framan. Eiga þau rót sína að rekja til þess, að hin skað-
legu úrgangsefni ásamt eiturefnum frá nautnalyfjum, með-
ulum o. fl. safnast fyrir í vefjum likamans og valda röskun
á eðliiegu starfi líffæranna. Heili og taugakerfi fara ekki
varhluta af þessum áhrifum, og af því getur leitt marg-
víslegar geðtruflanir. Þetta er þeim mun skiljanlegra sem
konan á við ýmis vandamál andlegs eðlis að stríða á þessu
tímabili. Henni finnst aldurinn vera að færast yfir sig,
það fer að bera á minnimáttarkennd gagnvart yngri kyn-
slóðinni, einmanaleiki er börnin hverfa úr foreldrahúsum,
kvíði fyrir því að kynhvatirnar dofni og hjónabandið fari
af þeim sökum út um þúfur o. s. frv. Og þetta er einmitt
þegar hún ætti að öðru leyti að hafa skilyrði til að njóta
ástalífsins án ótta við afleiðingarnar.
Venjuleg meðferð er í því fólgin að gefa lyf, sem er ætlað
að draga úr helztu óþægindunum, m. a. verkja- og deyfilyf,
svefnlyf og róandi lyf, eða örfandi lyf, sé um þunglyndi að
ræða, ennfremur hormónalyf. Öll þessi lyf eiga það sam-
merkt, að þau innihalda skaðleg efni og gera að því leyti
illt verra. Þau geta falið einkennin um stund, en orsakirnar
eru látnar óáreittar.
Eina rökrétta meðferðin er fólgin í innvortis hreinsun
líkamans með ýmsum ráðum. Mestu máli skiptir matar-
æðið (borða sem mest af hráum aldinum og grænmeti),
föstur, útivist og hreyfing, sólböð og loftböð o. s. frv.
(Lauslega þýtt úr HEALTH CTJLTURE, maí 1959).