Strandapósturinn - 01.06.1974, Blaðsíða 79

liðinni tíð, enda mátti greinilega sjá eldgos ástríðufullra
minninga í svip sumra ferðalanganna, en angurværan sorgar-
svip þeirra, er minntust glataðra tækifæra, en þetta stóð ekki
lengi, bíllinn rann áfram og óðara en varði vorum við komin
að Klettshálsi og allar fornar minningar að baki.
Við vorum svo heppin, að með okkur var í bílnum
þaulkunnugur maður, Ingólfur Helgason, sem sagði til vegar,
lýsti staðháttum, sagði til örnefna og bæja og var frásögn hans
svo lifandi og skemmtileg, að nú vitum við ferðafélagar hans
næstum því alveg um búsetu, dugnað og jafnvel afkomu
flestra bænda á þessari leið, allt frá afkomendum Sæmundar á
Kletti bræðrunum í Gufudal, sem færðu bæina saman, úr
fremri í neðri Gufudaþtil öryggis og hagsbóta fyrir báða og allt
út að stórbýlinu Brjánslæk, að ég tali nú ekki um berjalönd,
lax og silungsveiði, selveiði og dúntekju, jafnvel þjóðsagan
varð fersk og lifandi í birtu kvöldsólarinnar.
Tíminn leið fljótt og áður en varði blasti við augum hinn
undurfagri áfangastaður okkar ,,Vatnsfjörður“. Það var um
miðnætti, sem við komum í áfangastað. Engum gat dulist
hverjir þar fóru, svo var borðanum góða að þakka, sem
fararstjórinn setti á bílinn og áður er um getið.
Okkur var fagnað af ijölda Strandamanna með séra
Andrés okkar Ólafsson í fararbroddi og þótti okkur sem séra
Andrés vildi vefja örmum allan hópinn. Vinir og ættingjar
heilsuðust af hjartans lyst.
Strax var farið að ryðja farangursgeymslurnar og tók hver
sitt jafnóðum og út kom. Eitthvað virtist vera í vafa með
tjaldstæði, því áður úthlutuð tjaldstæði handa hverri sýslu
voru löngu orðin ofsetin, en það lagaðist von bráðar og var nú
slegið tjöldum í flýti og gengið til náða eftir ógleymanlegan
dag.
Næsta morgun voru menn snemma á ferli og skoðuðu
hátíðarsvæðið. Sýnilegt var, að mikil vinna hafði verið lögð í
allan undirbúning hátíðarinnar. Aðaltjaldstæðið var á all-
breiðum rima milli kvísla í ánni, sem rennur eftir dalnum út í
Vatnsdalsvatn. Hver sýsla hafði sitt tjaldsvæði, og voru brýr á
77