Strandapósturinn - 01.06.1978, Síða 69

safna liði um Steingrímsfjörð og Strandir og er vitað að margir
Steingrímsfirðingar og Strandamenn voru í Örlygsstaðabardaga
þó eigi séu nafngreindir. Ásgrímur komst í kirkju í Miklabæ, er
flótti brast í liði þeirra Sturlu. Þá er Gissur kom til kirkjunnar,
bauð hann Sturlu Þórðarsyni grið, en Sturla áskildi Ásgrím
Bergþórsson til griða með sér og var því skjótt játað.
Þegar Sturla Þórðarson endurheimti Staðarhól, var Ásgrímur
og tveir menn aðrir úr liði Órækju Snorrasonar, sem leituðu
sætta um málið við Sturlu, en bændur voru svo ákafir, Snorri úr
Skógarnesi og þeir er hraktir höfðu verið í Bjarnarhöfn, að þeir
vildu ekki annað en fara til móts við Órækju og máttu þeir
Ásgrímur engum málflutningi við koma og riðu brott við það til
Órækju og sögðu hvað títt var.
Þeir fundust svo á Kambsnesi Órækja og Sturla, með tuttugu
menn hvor og þar handsalaði Órækja, Sturlu allar heimildir er
hann þóttist eiga á Staðarhóli.
Ásgrímur var með Órækju Snorrasyni í aðför að Klængi
Bjarnasyni. Þegar átti að vega Klæng að fyrirmælum Órækju,
báðu margir honum lífs og griða, en þó mest Ásgrímur Berg-
þórsson, en það tjáði ekki og lét Órækja drepa Klæng á annan í
jólum árið 1241. Órækja hugði á aðför að Gissuri Þorvaldssyni.
Þá kvaðst Ásgrímur vera sjúkur og neitaði að fara með Órækju
og kvað hann hafa lítilsvirt orð sín um griðagjöf við Klæng og fór
hann vestur á Strandir og flestir hans menn. Þetta var síðasta
herferð Ásgríms með Órækju Snorrasyni frænda sínum.
Þegar veldi Kolbeins unga hófst, sendi hann flokk manna
vestur á fjörðu og skyldu þeir taka eiða af bændum og fóru þeir
fyrst í Kaldrananes og tóku eiða af Ásgrími, var hann til þess
tregur í fyrstu, en er hann heyrði, að annaðhvort skyldu allir
menn vinna Kolbeini eiða á Vestfjörðum, eða sæta afarkostum
ella, fór honum, sem öðrum, að hann sá ekki annað ráð en gera
eins og beðið var. Þegar Þórður kakali hófst til valda á Vest-
fjörðum, sendi hann menn víða í liðsbón, en fór sjálfur norður til
Kaldrananess til Ásgríms. Fundust þeir frændur og krafði Þórð-
ur Ásgrím til ferðar með sér, kvað honum síst myndi sóma annað
en vera í för með sér, fyrst fyrir sakir frændsemi, en það annað,
67