Strandapósturinn - 01.06.1980, Síða 99

var drepinn ásamt fimm sonum sínum. Meðal framámanna í liði
þeirra Grundarfeðga voru þeir frændurnir Sturla Þórðarson
skáld og Ásgrímur Bergþórsson. Engar frásagnir eru af þeim í
orrustunni en þegar úrslitin voru ráðin flýðu þeir báðir í kirkju
að Miklabæ. Síðan segir Sturlunga:
„Þeir Gissur og Klængur buðu grið Sturlu Þórðarsyni en hann
áskyldi til griða með sér Ásgrím Bergþórsson, og var því skjótt
játað.“
Hér er undarlega stutt frásögn um mikið efni ef mann ekki
rennir grun í ástæðuna.
Það er talið fullvíst að þessa sögu (Islendingasögu) hafi enginn
annar ritað en Sturla Þórðarson sjálfur og þá fara málin að
skýrast. Sturlu hefur fundist alveg óþarfi að rita um ástæður þær
og þau skilyrði sem Gissur setti fyrir lífgjöf þeirra frænda. Eða
halda menn virkilega að Gissur karlinn hafi gengið um með
kristilegu hugarfari í sláturtíðinni á Örlygsstöðum þegar hann
kvað á um hverjir fengju að halda höfðinu, og hverjir hljóta
gistingu undir öxinni Stjörnu.
Mér finnst þessi skýring miklu trúlegri en að Ásgrími hafi
verið sleppt vegna „þeirrar virðingar er náði jafnveL inní raðir
andstæðinga hans“, eins og Jóhannes ályktar.
En hver var nú Klængur og hversvegna var hann við lífgjöf
þeirra Ásgríms? Klængur Bjarnarson var náfrændi Gissurar og
sonur Hallveigar Ormsdóttur, sem talin var féríkust kona á
íslandi. Hana tók Snorri til sín í Reykholt og bjó með henni þar
til hún dó. Þá gerðu synir hennar tilkall til arfs eftir hana, en
Snorri reyndi að svíkja þá um arfinn. Þetta varð til þess að
Klængur var i liði Gissurar þegar hann fór að Snorra og drap
hann, en Ormur bróðir Klængs vildi ekki vera með í aðför að
Snorra.
Þeir Sturla Þórðarson og Klængur höfðu kyrinst í Reykholti á
uppvaxtarárum sínum og gerst fóstbræður. Þegar hin fræga
Apavatnsför var farin voru þeir fóstbræður sinn í hvoru liði og
þá reynir Sturla að hughreysta fóstbróður sinn og biður hann að
fylgja sér eftir hvað sem fyrir komi.
Enginn vafi er á að þessi liðveisla Sturlu við Klæng hefur
7
97