Strandapósturinn - 01.06.1980, Qupperneq 160

saman og ekki hætt fyrr en allt var upp rakað og hirt það sem
þurrt var, lá þá vel á öllum húsbændum og hjúum. Væri hins-
vegar rigning var fólkið oft kalt og þreytt eftir erfiðan heyskap,
það var erfitt að raka í bleytu og bera þung föng þegar aldrei
þornaði af strái, það mátti segja að maður væri eins og hundur
dreginn af sundi og oft með sára lófa svo að blæddi úr þegar
byrjað var að raka á morgnana en ekki þýddi að kvarta. Eins
voru karlmennirnir sárir undan reipunum þegar bundið var í
bleytu, það var ekki hlaupið í bæinn þó rigndi og heyskapurinn
þá eftir því í rigninga- og rosasumrum sem oft hafa verið hér á
okkar kæra landi. Það var því notalegt að koma heim í gamla
bæinn til mömmu sem fagnaði fólki sínu með góðu kaffi og
heitum pönnukökum, mamma var alltaf notaleg húsmóðir.
Þessi útileguheyskapur stóð venjulega 3 til 4 vikur, þá var farið
í heimaeyjar og þá varð allt léttara, vinnutími styttri og komið
heim að kvöldi og hvílst í góðu rúmi. Venjulega var heyskap
hætt laugardaginn fyrir réttir.
Sumri er tekið að halla, haustblær kominn á láð og lög, raddir
náttúrunnar breyttar, farfuglarnir farnir að hópa sig til fjarlægra
landa. Hafaldan skellur með meiri og þyngri nið við klettótta
strönd og rökkur með stjörnubliki og norðurljósadýrð hvelfist
yfir mannanna börn er þau að loknu sumri líta yfir vel unnin
störf og una hag sínum vel, þau vita að starfið þroskar og guð
blessar börnin sín.
158