Strandapósturinn - 01.06.1984, Blaðsíða 96

slíka fyrirhitt,gæði hennar við menn og málleysinga var af þeim
toga sem fáum einum er gefið, hún mátti ekkert aumt sjá án þess
að leggja því líknarhönd, og allt það góða og göfuga sem býr í
mannssálinni var henni svo einlægt. Oft var ég ungur drengur
hjá Guðrúnu þá móðir mín var að vinna aðallega við sauma
hingað og þangað á bæjum. Hjá Guðrúnu leið mér vel hún var
mér sem önnur móðir.
Heiðarbæjarhjónin eignuðust þrjú börn auk þess ólu þau upp
systurson Guðrúnar Hauk Halldórsson, sonur Halldórs Há-
varðarsonar og Halldóru Halldórsdóttur frá Níp. Haukur var í
Heiðarbæ fram undir tvítugt að hann fór suður í Reykjavík og
lærði þar húsgagnasmíði.
Ragnheiður var elsta barn Guðrúnar og Guðjóns. Stórglæsileg
kona sem erfði gæði og alla framkomu móður sinnar. Hún giftist
Þorkeli Sigurðssyni úrsmið, en hann var bróðir Sigurjóns sem var
kaupfélagsstjóri á Hólmavík, Stefáns skálds frá Hvítadal og
Torfa í Hvítadal.
Þali Þorkell og Ragnheiður bjuggu á Laugaveg 18 í Reykjavík
þar sem Þorkell rak um langan tíma úra- og skartgripaverslun,
þau hjón voru barnlaus.
Sigríður var næst, stórvel gefin og myndarleg. Hún fluttist til
Reykjavíkur um 1930, var lengi hjá systur sinni Ragnheiði. Síðar
vann hún í Mjólkurstöðinni í Reykjavík þar til hún fyrir ald-
urssakir hætti. Sigríður giftist aldrei og átti ekki börn.
Yngstur þessara systkina var Halldór, hans ævi varð ekki löng.
Hann dó sautján ára á Hólmavík af völdum hvítadauða. Miklar
vonir voru bundnar við þennan unga mann bæði af foreldrum
og öðrum sem til þekktu. Hann þótti afar efnilegur, listrænn að
eðlisfari vel greindur, fríður og karlmannlegur. Það var mikill
harmur fyrir þau Heiðarbæjarhjón er þau máttu sjá á eftir eina
syni sínum.
Ég held að hvorugt þeirra hafi náð sér eftir þetta áfall, en
harm sinn báru þau bæði þessi sæmdarhjón í hljóði. Það var ekki
þeirra eðli að bera slíkt á torg, þessu varð að taka sem hverju
öðru mótlæti.
Þegar hér var komið freistaði búskapur þeirra ekki lengur,
94