Strandapósturinn - 01.06.1986, Síða 47

aðallega talað um krónuskræki. Einstaka sinnum mun hann þó
hafa gefið kost á sér fyrir 2 krónur, og þau hljóð voru næstum
ofraun fyrir eyru manna. Börn urðu stundum ákaflega hrædd við
Brand ef hann skrækti í návist þeirra. Vissulega var það ekki
meining hans að hræða þan því hann var mjög barngóður og
iðraðist einlæglega ef óhöpp af þessu tagi komu fyrir. Ein góð
vinkona mín, sem þekkti Asta-Brand lítilsháttar og er ákaflega
nærfærin um sálarlíf manna, telur að hann hafi fengið einhvers-
konar útrás í þessum óhljóðum sínum, fyrir einhverja hulda
harma eða bældar hvatir sem innifyrir bjuggu og þrýstu stöðugt
að vitund hans.
A síðari árum þegar áædunarbílar voru farnir að fara um flest-
öll héruð tók Ásta-Brandur sér oft far með þeim. Býst ég við að
hann hafi þá oftast fengið að fljóta með án þess að greiða far-
gjald. Þannig mun það a.m.k. hafa verið þegar nafni hans Guð-
brandur Jörundsson frá Vatni í Haukadal hafði áætlunarferðirnar
frá Hólmavík um Dali til Reykjavíkur. Um tíma keyrði Lýður
Jónsson frá Skriðnesenni einn af bílum Guðbrandar. Þar átti
Ásta-Brandur hauk í horni og sætti hann jafnan færi að komast
með þegar hann vissi að Lýður var við stýrið. Var þá jafnan
viðkvæði hans er hann kom að bílnum: „Er englabarnið mitt
hér?“
Oftast sat Brandur í aftasta sætinu í bílnum og þá gjarnan einn
sér. Hann var misjafnlega þokkaður af öðrum farþegum, stund-
um vegna áfengisneyslu en oftar mun þó ástæðan hafa verið sú,
að fólk óttaðist að hann væri lúsugur og vildi hafa hann í hæfi-
legri fjarlægð. En miklum gleðskap hélt Brandur uppi í bílnum
væri sá gállinn á honum. Hann söng þá við raust, rak upp furðu-
lega skræki eða sagði tvíræðar sögur með kátlegum tilburðum.
En fyrir kom að hann var daufur í dálkinn og sinnti þá engu
beiðnum um að syngja eða ærslast. Ekki er gott að vita hvað olli
þessum miklu sinnaskiptum, en líklega hefur hann verið ákaflega
viðkvæmur í lund, og eitt orð eða smáatvik sem særði hefur setið
lengi í honum og gert honum tregt um tungu.
Eitt sinn kom það fyrir þegar Brandur var á ferð með áætlun-
arbílnum frá Hólmavík til Reykjavíkur, að eitthvað kastaðist í
45