Strandapósturinn - 01.06.1986, Side 63

Hann fór ekki troðnar slóðir og sat ekki kyrr á sama stað, kynnt-
ist ýmsu og sá margt.
Bóndasonur frá Islandi er hafði vaðið ófærar ár, kolmórauðar í
vexti, jafnt sem krapabólgnar milli skara, staðið af sér stórhríðar
og hlaupið af sér drauga. Freistar gæfunnar í Ameríku. Vann þar
m.a. við skógarhögg og hveitiuppskeru. Byggði og braut land í
nýlendunni, komst undan úlfum við illan leik, ók hundasleðum
og gisti hjá Indíánum. Lifði sælar stundir og sárar. Sá Dakota-
hérað og akrana bylgjast í sunnangolu og sól og var það hin feg-
ursta sjón sem hann augum leit. Um stund byrgði sýn, er Helgi
missti konu sína og tvo unga syni. „Það er dýrt að fæðast og
deyja í Ameríku."
En aftur birti, betri tímar komu, hann átti dóttur á lífi og svo
fór atvinnan að glæðast. En til íslands lá leiðin, fyrst til að kveðja,
móður sína fyrst og fremst, en gamla landið sleppti ekki þessum
harðgerða syni sínum og hér ílentist Helgi. Hér var konan sem
honum var ætluð og aftur er hann á heimaslóðum, Norðurárdal-
ur, Holtavörðuheiði, Hrútafjörður. Helgi verður einn af þeim
sterku stofnum sem byggja afdalabæina og einn af Gilhagabænd-
um.
12. Björn Þórðarson, bróðir Helga hér á undan. Bóndi í Gil-
haga 1911 —1925. Kona hans var Sólveig Sæmundsdóttir frá
Vamagarði í Garði, Einarssonar. Þau byrjuðu búskap í Geithól í
Staðarhreppi. Björn missti konu sína haustið 1923 frá 4 börnum.
Þrjú voru innan fermingar. Björn fór frá Gilhaga vorið 1925 og
fljódega eftir það flutti hann að Grænumýrartungu til Gunnars
bróður síns, með Sigríði dóttur sína með sér, sem ólst þar upp
hjá Gunnari og Ingveldi.
Björn lést laugardaginn 14. des. 1935.
Móðir mín, Sigríður Gunnarsdóttir frá Grænumýrartungu man
vel þennan dag fyrir 50 árum síðan og hef ég eftirfarandi eftir
henni:
„Veður hafði verið kyrrt um morguninn, en nokkru eftir
hádegi brast á ofsaveður með snjókomu. Fé var allt úti og hafði
Björn verið farinn af stað að smala nokkru áður en hríðin skall
61