Strandapósturinn - 01.06.1989, Side 31

Aðalbjörg Jónsdóttir:
Þegar ég lít til baka og virði fyrir mér gengin spor fmnst mér
stundum eins og ég hafi lifað mörg æviskeið, svo miklar hafa
breytingarnar orðið frá því að ég man mín hamingjusömu æskuár
heima á Gestsstöðum og til þeirra nútíma lífshátta sem ég þekki
hér í Reykjavík.
Foreldrar mínir voru ekki ríkt fólk af veraldarauði en heimili
þeirra var vermireitur okkar barnanna og þeir veittu okkur alla þá
ástúð og umönnun er okkur mátti best að gagni koma. Heimilislíf-
ið var ákaflega notalegt. Pabbi og manna voru samhent og það
hafði auðvitað sín áhrif á alla umgengnishætti á heimilinu.
Eg get kannske sagt að ég hafi að sumu leyti alist upp eins og
strákur því þar sem ég var elst systkinanna var ég fyrst fær um að
verða að einhverju liði við heimilisstörfin. Eg var með pabba við
skepnuhirðingu á veturna og við fjárgæslu og fjársmölun vor og
haust. Eftir að ég hafði lært að beisla hest var ég látin sækja þá í
haga en ég var þá ekki stærri en það, að ég varð að toga í ennis-
toppinn á þeim og fá þá til að beygja höfuðið svo ég gæti komið
beislinu upp á hnakkann. Mér þótti snemma ákaflega gaman að