Strandapósturinn - 01.06.1989, Side 110

Eg er talin ofursmá
en hef nokkurn þunga.
Upp í loftið er ég há
alin og tveir þumlungar.
Um mig kvað Bjarni þessa vísu:
Köttinn þarna met ég mest af mínum gullum
og askinn Bjarna ef ég má
í honum sulla fullum.
Þegar illa lá á börnunum kvað Bjarni:
Leiðist mér að lúra hér í Ijótum hjalli.
Lítið er um leikföngin hjá lúnum kalli.
Eitthvað kann ég fleira af vísum eftir Bjarna. Á bak við þær allar
er sama hugarfar og þeirra sem skráðar eru hér.
Gestir sem komu að Þambárvöllum settust oft á rúmstokkinn
hjá honum til að ræða við hann. Hann hitaði þá kaffi á olíuvélinni
sinni sem stóð við rúmstokkinn. Bollapörin og sykurinn var í
litlum skáp við höfðalagið. Þegar kaffið var tilbúið hellti hann í
bollann svo fullan að flóði út á undirskálina dreypti aðeins á
kaffinu til að prófa hvort það væri ekki allt of heitt, rétti síðan
bollann að gestinum og sagði: „Eg held það skaði þig ekki.“
Guðrún kona Bjarna var í húsmennsku fyrst eftir að þau slitu
samvistir. Sagt var að hann hefði þá stundum heimsótt hana og
fært henni ýmislegt. Eitt sinn þegar pabbi minn var að spjalla við
gamla manninn bárust þessar heimsóknir í tal. Pabbi minn spurði
þá Bjarna hvort hann fengi ekki að sofa hjá konunni í þessum
ferðum. Svar Bjarna við þeirri spurningu var: „Eg fer ekki fram á
það. Það er enginn kenndur þar sem hann kemur ekki.“
Bjarni var stundum við heyþurrk á túninu. Þegar fanga þurfti
hey var hann mjög vandvirkur við það eins og annað. Hann vildi
að föngin væru svo fast söxuð að hægt væri að reisa þau upp svo
f08