Strandapósturinn - 01.06.1995, Blaðsíða 104

Skipið var haft í sömu sleskjum og það var sett upp í og því ýtt
frarn með dúnkrafti. Þennan dag var stórstraumsfjara og því
mögulegt að ýta skipinu fram á ysta útfjar, það er út á sandrif sem
er fyrir utan klöppina sem það strandaði á. Þar var síðan látið falla
að því á næsta flóði sem var aðfaranótt 5. júlí. Þetta erfiða og
vandasama verk gekk án áfalla og lá nú Heklan aftur á legunni
undan Kjörvogi.
Þótt ástæða hefði verið til að fagna þessu mikla afreki var þó
fögnuður hjónanna á Kjörvogi, Magnúsar og Guðrúnar, harmi
blandinn því daginn áður höfðu þau misst Guðfinnu dóttur sína,
sem þá var 24 ára, inni á Kúvíkum úr botnlangabólgu sem engin
ráð voru til við á þeim tíma.
Ekki gerðu þeir bræður Magnús og Finnbogi Heklu lengi út
eftir þetta en hún var seld þann 4. júní f928. Ástæðurnar voru
léleg aflabrögð, lítið bæði um þorsk og hákarl, og að verð á físki
var mjög lágt. Ekki dugði söluverð Heklunnar fyrir þeim lánum
sem þeir bræður tóku vegna viðgerðarinnar og sátu þeir uppi
með kr. 3.000 í skuld, en lambið lagðist þá á kr. Í0. Að sögn
Guðmundar Magnússonar fengu þeir ekki greitt vátryggingarfé
þar sem þeir höfðu ekki staðið skil á afborgun nokkru áður en
skipið rak upp. Urðu þeir því að bera áfallið af strandinu sjálfir.
Lánið tóku þeir í Landsbankanum með veði í Kjörvognum en þar
sem þeir gátu svo ekki staðið í skilum með afborganir af því eftir
að skipið var selt, stóð nú fyrir dyrum uppboð á jörðinni.
Á þessum tíma var ekki hægt að sækja peninga eitt eða neitt og
stóðu menn oftast ráðalausir við svona aðstæður. Það sem kom
þeim bræðrum til bjargar á þessum dapra tíma, var að í Stóru-
Ávík hjá Guðmundi Jónssyni stórbónda og mági Magnúsar á
Kjörvogi, dvaldi ung færeysk stúlka Sophia að nafni, sem komið
hafði verið þar fyrir til að fæða óskilgetið barn sitt og Jóhannesar
nokkurs Lambaa, skútuskipstjóra og kaupmanns frá Færeyjum. I
Færeyjum var litið á hvers konar hjúskaparbrot mjög alvarlegum
augum á þessum tíma og þar sem Jóhannes Lambaa var kvæntur,
kom hann Sophiu verðandi barnsmóður sinni fyrir í Stóru-Ávík
hjá Guðmundi bónda, enda þeir vel kunnugir og Ávík í góðri
fjarlægð frá hans heimahögum. Leitaði Guðmundur í Stóru-Ávík
f02