Strandapósturinn - 01.06.1995, Blaðsíða 112

storminum, sem æddi þá yfir landið eins og villidýr í veiðihug.
Það hvarflaði því að mér að Magnúsi myndi þykja þessi kennara-
nefna bölvaður þumbari og óviðræðuhæfur sérvitringur.
A leiðinni þurftum við að fara yfir þó nokkuð breiða á en ekki
vatnsmikla eins og á stóð. Stundum gat hún þó orðið illfær gang-
andi mönnum, að því er Magnús sagði mér síðar. Það var stutt
heim að Ósi frá ánni og svo sannarlega gott að komast í húsaskjól.
Þar var tekið vel á rnóti gestinum, enda mun þetta heimili hafa
haft orð á sér fyrir rausn og ræktarsemi við gesti og gangandi Var
þar í engu til sparað. Að máltíð lokinni gekk Magnús með mér um
húsakynnin og sýndi mér hvar ég ætti að hafast við og hvar
kennslan ætti að fara fram. Hús voru þarna öll rúmmikil miðað
við það sem ég átti að venjast, þrengsli ekki sýnileg; líklegt að fleiri
hafi verið þarna í heimili meðan búskapur var stundaður með
garnla laginu. Þarna voru nú komnar sláttuvélar í stað orfsins,
rakstrarvélar í stað hrífunnar, útlendur áburður í stað taðsins og
mæðiveiki í stað aðeins minni fallþunga búpeningsins. Nokkrum
árum áður urðu bændur að aflífa allan fjárstofn sinn vegna
þessarar plágu og ijárhúsin stóðu því að rnestu auð, en ég man
ekki hvort Mangús var eitthvað byrjaður aftur á sauðfjárrækt.
Búskapurinn byggðist því rnest á blessuðum kúnurn og mjólkur-
framleiðslu um þetta leyti.
Magnús var einstaklega viðræðugóður maður, oftast glaður og
reifur, og fór því strax vel á með okkur Hann virtist vera einn af
þeirn sem gátu gert gott úr öllu. Kona hans, Aðalheiður Þórarins-
dóttir frá Hjaltabakka í Húnavatnssýslu var og nrjög geðþekk
kona en hljóðlát og ekki heilsuhraust þennan vetur. Naut sín því
ekki sem skyldi.
I þetta sinn höfðu hjónin ráðið til heimilisstarfa þýska miðaldra
konu, sem flust hafði til landsins ásamt fleiri kynsystrum sínum er
neyddust til að yfirgefa eymdina í heimalandi sínu í heimsstyrj-
aldarlok. Það leyndi sér ekki að hún hafði orðið fyrir einhverju
áfalli í þeim rnikla hildarleik, rnisst sína nánustu, eða orðið áhorf-
andi að afleiðingum sprengjuregns og voðaverka, því að hún
þoldi mjög illa allan óvæntan hávaða, hrökk þá í kút, eða rak upp
hljóð. Til þess þurfti ekki meira en að gaffall dytti í gólfið, eða að
110