Strandapósturinn - 01.06.1995, Blaðsíða 139
leitir, sem gerði hér eitt af þessum miklti vestanrokum og ég ætla
að segja hér frá.
Við pabbi minn, Jónatan Árnason, rérurn á „Æskunni“, norskri
skektu sem ég keypti vorið 1922, er við fluttum hingað í Nausta-
víkina. Jón Eðvald á ísafirði var þá norskur konsúll og pantaði
fyrir mig þennan bát eins og henn gerði stundum fyrir menn í
greiðaskyni. Það var síðasta vorið, sent pabbi fór vestur að Djúpi
til sjóróðra, enda þá að verða hálfsjötugur. Pabbi fór á undan mér
heim með „Lagarfossi“ og skektan þar með.!) Eg man að þegar
skipið var að fara út með Hnífsdalsvíkinni, langaði mig mikið til
að vera kominn um borð og á heimleið líka.
Þegar til Hólmavíkur kom þá gat pabbi borið dót sitt í skektuna
og róið út í Naustavík. Þannig var hann sá fyrsti, sem steig út í
hana hér og það þótti mér vænt um, hafði góða trú á því. Og hvað
sem um þessa sérvisku mína má segja er hitt víst, að Æskan
reyndist mér hin mesta happafleyta. Rérum við feðgarnir á henni
um haustið. Eg átti að heita formaður, en auðvitað var for-
mennskan öll hjá pabba þegar til alvörunnar kom sem nærri má
geta, — hann gamall og þaulvanur formaður og tiltekinn sjómað-
ur, en ég var bara átján ára unglingur þegar ég eignaðist bátinn.
Fyrrnefndan haustmorgun ári síðar ætluðum við feðgar að róa
með lóðir. En veðurútlitið versnaði meðan á beitingunni stóð, svo
að við hikuðum við að fara. Það var komið vestankul og þungafar
á skýjunum og eiginlega ekkert útlit fyrir sjóveður. En um tíuleyt-
ið um morguninn birti í lofti og lægði vindinn og ekki annað að sjá
en að indælt veður væri í vændum. Hins vegar var mælistaðan
slæm og gat það stafað af tvíátt, sem vissi á meinleysisveður. Svo
maður lét það ráðast að fara. Mig langaði að fara út fyrir Smá-
hamra út á svonefndar Hnúfur, sem er fiskimið fyrir rnynni
Steingrímsfjarðar, því ég hafði heyrt að bátar af Selströnd hefðu
fiskað þar vel helgina áður. En pabbi áleit það óráð að fara svo
langt í tvísýnu veðurútliti, taldi betra að halda sig á firðinum og
geyma fiskimiðin á Húnaflóa til betri tíma og hefði það áreiðan-
11 Gísli byrjaði að fara í verið með föður sínum 14 ára gamall. Sjá Strandapóstinn 18.
árg.: Fyrsta vesturferðin mín.
137