Strandapósturinn - 01.06.2011, Side 66

64
Þá voru engin ráð fyrir ekkjuna að halda áfram án stuðnings
með börnin ung og smá. Tryggingar voru óþekkt fyrirbrigði. Það
varð því úr að fjölskyldan tvístraðist og Anna, sem var elst, lenti
hjá vandalausum og var látin vinna fyrir mat sínum eins og þá
tíðkaðist – nokkur vinnuharka var á bæ þeim – og galt hún þess
eins og oft vildi verða við slíkar aðstæður.
Svo er það einu sinni að vori, er hún var í hjásetunni – og kom
heim þreytt og svöng með kindurnar, að það vantaði í hópinn
nokkrar ær. Þá var engin miskunn sýnd – og hún var strax rekin
til baka til að leita þeirra án þess að fá nokkuð að borða eða að
hvíla sig – og þá fann hún sárt til þess hvað það var að vera hjá
vandalausum og vanta hlýju og skilning. Hún fór þreytt til baka
– og blaut og svöng – og reikaði í áttina að þeim stað þar sem hún
venjulega gætti kindanna.
Hún var lúin og sár – og lagði sig á lækjarbakka þar hjá – og
grét örlög sín – og bæn frá brjósti hennar steig upp til hæða – hún
hefur sjálfsagt sofnað þarna á lækjarbakkanum við svæfandi lækj-
arniðinn. Ekki hafði hún lengi blundað er hún heyrði kindajarm
rétt við hliðina á sér. Stóðu þá ekki hjá henni kindurnar allar sem
vantaði í hópinn. Hún varð auðvitað glöð við og gerði sér grein
fyrir því að hún hafði verið bænheyrð – og hélt glöð heim með
kindurnar og varð auðvitað hvíldinni fegin.
Hún vissi vel að Guð heyrir bænir og lítur til þeirra sem eiga
erfitt og upp frá því og ávallt treysti hún á handleiðslu hans, sem
alla leiðir og styður – hún var trúuð kona – og vissi, að það er yfir
okkur vakað, og ég er ekki frá því, að þessi trúarafstaða hennar og
viðhorf hafi síast inn í mína ungu sál. Hún vissi, að það er vakað
yfir okkur – við erum aldrei ein – Guð er hjá okkur – þó við vitum
oft ekki af því. Þannig prédikaði hún amma mín á svo hljóðan og
yfirlætislausan hátt – hún vissi vel hvað hún söng – hún hafði oftar
en í þetta skiptið verið bænheyrð.
Að ganga á rekann
Í Skjaldarvík var jafnan mikill viðarreki – og ýmislegt unnið úr
viðnum, byggð hús og unnið í girðingastaura. Þegar ég var þarna
var ekki komin sú tækni sem nú er og við vinnslu girðingastaura
til dæmis varð að kljúfa viðinn og gera úr honum staura eins og
hægt var. Varð þá að sjá út hvernig í viðnum lá til þess að fá sem