Strandapósturinn - 01.06.2011, Qupperneq 84

82
Við fengum stundum svartfuglsegg úr Hornbjargi, því Óli var
góður sigmaður – fyglingur – eins og bræður hans, Jónas, Eiríkur
og Kristján.
Já, veiðiskapur var margs konar á Ströndum – talsverð selveiði
var einnig stunduð í Skjaldarvík – og afi kunni á þessu lagið, veitt
var í net, og skinnið flegið af selnum – og kjötið og spikið nýtt til
matar – og sjá mátti útspýtt selskinn á gafli útihúsa til þurrkunar.
Þau voru mörg handtökin sem þurfti að viðhafa til að nýta þá
möguleika, sem fyrir hendi voru á þessum slóðum. Fljótlega eftir
sauðburðinn þurfti að taka ullina af fénu, notuðu menn vasahníf-
inn sinn til þeirra hluta og gekk vel – en hnífarnir urðu að vera
vel beittir – og nauðsynlegt var hverjum manni í sveit að hafa á sér
vasahníf því þeir voru til svo margra hluta nytsamlegir – þó ekki
væri nema að skera snærisspotta í sundur.
Nokkru eftir að rúningi var lokið þurfti svo að þvo ullina. Það
var gert við ós Norðdalsárinnar – þar voru útbúnar góðar hlóðir,
settur á þær stór pottur og kynt vel undir, keytu hafði verið safnað
í stóra tunnu – og var það besta sápan sem notuð var við ullar-
þvottinn. Síðan var gerð smá stífla í ána – þar sem ullin var síðan
skoluð eftir þvottinn og að því búnu lögð á fjörusteina í kring til
þurrkunar. Umtalsverð umsvif voru við þetta, og hún amma mín
stjórnaði öllum verkum með lagni sinni og dugnaði og við reynd-
um að hjálpa til eftir megni. Þeir voru eftirminnilegir þessir ull-
arþvottadagar – og auðvitað varð að velja þurran og bjartan dag
til þessara hluta.
Tófueldi og fleira
Á holti utan og ofan við fjárhúsin var mikið kríuvarp – og þang-
að fórum við strákarnir tíðum að huga að varpinu, en eins og allir
vita, er krían herská og ver vel sín varplönd þannig að við höfðum
oftast með okkur barefli – spýtur eða aðra hluti sem við veifuðum
fyrir ofan höfuð okkar til að verjast því að hún kæmi of nálægt –
en stundum náði hún að höggva í hársvörðinn án þess að það
skaðaði neitt verulega. Við tókum líka stundum egg úr hreiðrum
þeirra, en þó aldrei meira en eitt úr hverju hreiðri, því þá verptu
þær aftur og bættu við í staðinn. Ný kríuegg voru nefnilega ágæt-
is matur.