Strandapósturinn - 01.06.2011, Blaðsíða 156

154
som andre sysselmænd at holde deris delinqventer i forsvarlig
varetægt. Men det havde ingen virkning hos sysselmand Jacobsen,
hand loed dem gaae paa fri foed til sit privat interesse og arbeide
som sine tieniste folk. Jeg forordnede altsaa lovlig inqvisition over
ham her om til tinge, men sysselmanden forböd tingmændene
skriftligen at möde, og fandt saaleedes for got med opsetzighed
at skiule sine grove forseelser. Og endskiöndt hand, efter at de
ved tingsvidne vare bevisede, og til amtet indsendte, blev af min
da værende fuldmægtig, nu adjungeret h. amtmand Stephensen
anbefalet og erindret om delinqventernes varetægt, saa udvirkede
sligt intet andet end at delinqventerne, som stendig vare paa frie
foed, ere lenge siden echaperede og have aldrig været tagne i til-
börlig varetegt.
Alt dette kand med authentiqve documenter bevises, men
sam<m>e falder altfor vitlöftig denne gang at lade udcopiere.
Hr. sysselmand formerer altsaa sit til laugtings stevningen
indgivende concept paa foranförte visse grunde.
Jeg forbliver p(ræter) p(lura).
Leyraae den 14de Jan. 1765.
Fjandskapur var milli sýslumannanna í Múlasýslum, Péturs Þorsteins-
sonar og Hans Wíum. Pétur fann höggstað á Hans í umgengni hans við
hjón, sem talin voru vera Fjalla-Eyvindur og Halla.
Í bréfi til Magnúsar Gíslasonar amtmanns 1. október 1766 sagði Pétur
m.a:
ÞÍ. Amtm. II. 43B. Bréf úr Múlasýslu til amtmanns 1766–1769.
Hvörsu réttargangurinn sé í delinkventsökum má nokkuð
slútta af angefning prófasts s(é)r(a) Hjörleifs í sumar, og af þeim
þremur óskilamönnum, sem lýst var á þingi í fyrra, veit eg ei betur
en að hans ráði hér í miðp(arti) <Múlasýslu> í Húsavík til vistar
væri niðurkomið og með hinum tveimur skrifaði hann reisupassa,
með hvörn þau reistu í gegnum norðurpart sýslunnar, hvörju til
sannindamerkis hér innleggst nokkuð lítið, af mér um þær inn-
fært á Skeggjastaða manntalsþingi.