Strandapósturinn - 01.06.2014, Qupperneq 99

97
nemandans. Aura ráð voru lítil
á þessum árum vegna þrálátra
veikinda í fjöl skyld unni. Með
sér í þessa ferð fékk pabbi
Runólf Jónatans son. Hann var
alltaf til í svona ævintýraferð
eins þetta gat orðið. Pabbi
hafði hugsað sér að fara á
gömlu skektunni sinni en þegar
bróðir Runólfs, Gísli í Nausta-
vík, frétti af þessu ferðalagi
bauðst hann undir eins til að
lána skektuna sína, Æskuna, í
ferðina. Hún var miklu léttari
í róðri og að öllu leyti hent-
ugri. Veður skeyti þess ara ára
voru ekki til að treysta mikið
á. Í svona ferða lag er ekki
lagt um há vetur nema í góðu
veður útliti. Svo vildi til að á
þorr anum gerði froststillu sem stóð nokkra daga. Þá gripu þeir
tæki færið, vörurnar voru bornar í bátinn og lagt af stað skömmu
fyrir hádegi. Þeir reru á tvær árar hvor svo sem venja var á þess-
um litlu skektum og áttu nú fyrir höndum um það bil 50 km
róður. Ekki kviðu þeir því, stóra spurningin var hvort góðviðrið
mundi haldast og ef hvessti hvort vindáttin yrði þá hagstæð svo
hægt yrði að nota segl. Lognið hélst inn fyrir Ennishöfða en þá
fengu þeir sunnan gjólu beint á móti. Þeir lentu á Skriðnisenni
til að hvíla sig og fengu góðgerðir hjá sómahjónunum Steinunni
Guðmundsdóttur og Jóni Lýðssyni. Aðeins dró úr vindi meðan
þeir stoppuðu, en þó varð róðurinn þeim allþungur inn að
Skálholtsvík þar sem þeir fengu gistingu hjá Jóni Magnússyni og
Guðrúnu Grímsdóttur frá Kirkjubóli. Þarna áttu þeir ánægjulega
stund hjá þessu kunn ingjafólki sem búið hafði á Kirkjubóli á
árunum 1918–1925. Daginn eftir fegnu þeir blæjalogn inn allan
Hrútafjörð og komu um miðjan dag í Reykjaskóla. Þar tóku þeir
lífinu rólega og gistu í skólanum næstu nótt, blönduðu geði við
nemendur og kennara sem kynntu þeim skólastarfið og sýndu
Guðmundur Guðbrandsson bú fræð ­
ingur.