Sjálfsbjörg - 01.07.1972, Blaðsíða 8

2. mynd: Nemandinn sezt upp frá bakliggjandi
stööu, er hún beygir höfuð og flytur efri hluta
líkamans fram á við, um leið og hún beygir fót-
leggi.
mynd).
4) Hliðarsnúningur (lateral rotation).
Með hjálp höfuðjafnvægis snýst nemand-
inn kringum sinn eigin lengdarár, bæði í
standandi stöðu og liggjandi.
5) Samsettur snúningur (af vertical og
lateral snúningi), er forsenda þess að nem-
andinn komist sjálfur frá laugarbarmi í
vatn, úr standandi stöðu í liggjandi flot-
stöðu.
6) U'p'pstreymi. Nemandinn lærir, að
3. mynd: Nemandi flýtur upp, jafnvel þótt leið-
beinandi þrýsti henni niður.
jafnvel þótt hann fari í kaf, flýtur hann
alltaf upp á yfirborðið aftur. (Hann fær
að reyna að setjast á laugarbotn með að-
stoð leiðbeinanda). (3. mynd).
7) Jafnvægi. Þyngdarpunktur líkamans
og miðdepill uppstreymis eru oft ekki 1
réttum skorðum hjá fötluðum, vegna mis-
ræmis á líkamsformi. Útkoman verður sú,
að kroppurinn snýst um sjálfan sig í vatn-
inu sé ekkert gert til að uppræta þetta,
en það má auðveldlega gera með breyt-
ingu á höfuðstöðu eða stöðu fótleggja og
handleggja (4. mynd). Þegar nemandinn
hefur þetta atriði fullkomlega á sínu valdi,
getur hann haldið áfram með eftirfar-
andi:
4. mynd: Greinilega má sjá, að nemandi snýr höfði
til vinstri, til að vega upp á móti snúningi á fót-
leggjum og hœgri handleggur leitar upp á við.
8) Nemandinn flýtur áfram (án þess að
gera nokkuð sjálfur, en leiðbeinandinn
myndar iðu undir vatnsyfirborðinu, þ. e.
nemandinn siglir í kjölfar Ieiðbeinandans.
9) Upp úr þessu fer nemandinn að gera
einfaldar hreyfingar, sem eru þó mismun-
andi eftir fötlun hans, en ávallt gerðar
sem næst þyngdarpunkti líkamans. Með
þessum einföldu hreyfingum kemur nem-
andinn sér örlítið úr stað upp á eigin
spýtur.
8 sjÁlfsbjörg