Sjálfsbjörg - 01.07.1972, Blaðsíða 30

Ég brá mér norður á Akureyri á dög-
unum. Maður verður fyrir svo góðum
áhrifum að taka smástund þátt í mann-
lífinu þar. — Hefurðu nokkurn tíma horft
á hvernig Akureyringar bera sig um? —
Ég sat dálitla stund og virti fólkið fyrir
mér, er það gekk eftir einni aðalgötu bæj-
arins. Það bar höfuðið hátt og gekk rösk-
lega, rétt eins og það vissi hvert það ætl-
aði. Ég er líka viss um, að félagar okkar
þar vita, hvert þeir ætla. Þú ættir að koma
í Bjarg núna. Húsið er fullt út úr dyrum
af alls konar vélum, eina fann ég meira
að segja, þar sem áður var salerni.
Og ekki má gleyma endurhæfingarstöð-
inni. Slíkar stöðvar þurfum við að fá um
allt land, en það er býsna örðugt, þegar
aðalapparatið, sjálfan sjúkraþjálfarann,
vantar.
Það má nú ekki bíða öllu lengur, að
lausn verði fundin á menntun sjúkra-
þjálfara fyrir landið. Ráðamenn þjóðar-
innar virðast ekki þjást af gigt, sem bet-
ur fer, en þeir mættu samt kynna sér
ástand þessara mála og finna skjótar úr-
bætur.
Svo þótti mér líka skemmtilegt að heyra,
að Sjálfsbjörg á Akureyri hefur fengið
part af landi Botns í Eyjafirði, þar sem
skógræktarfélagið hefur plantað trjám.
Eina vélina fann ég meira að segja þar sem óður
var salerni!
Þangað geta félagarnir skroppið með kaff-
ið sitt og notið nærveru náttúrunnar. —
Um veðursældina í Eyjafirði þarf víst ekki
að vitna. Við þurfum að hafa augun opin
fyrir svona tækifærum, sem geta létt fé-
lögum okkar lífið og gert það fjöl-
breyttara.
Jæja, Björg mín, ætli ég slái ekki botn-
inn í þessa sundurlausu þanka. Þú tekur
viljann fyrir verkið.
Skilaðu heilsun til allra fyrir vestan.
Þín
Pálína frœnka.
Spjallað í spaugi
I Biblíusögum fyrir barnaskóla er sagt
að dúfan hafi fært Nóa olífuviðarblað og
vissi hann þá að flóðinu hafði létt.
Einn tíu ára sagði frá atburðinum á
þessa leið:
,,Nói sendi dúfu út af örkinni og kom
hún til baka allslaus. Þá sendi hann hana
aftur og hún kom til baka með olíulampa
í nefinu.“
30 SJÁLFSBJÖRG