Alþýðublaðið - 29.08.1925, Blaðsíða 3

Bicpficintii
S
Híustlð 1917 gekk Jón í þjón-
usfca Lmdsverzlunarlnnar og
gcgndi upp frá því störtum tyrlr
þá stofnun, meðan heilsa og
kraftar énfcust. Til Reykjavíkur
fluttlst Jón þó ekki alfari fyrr
•n 1918. —
Árln 1922—1924 áttl Jón sætl
i stjórn Alþýðasamband* íslands
og flelri trúnaðarstörfun gegndi
hann í þágu alþýðusamtakanna.
Um margra ára skelð, iét Jón
mjög tli sfn taka opinber máf.
Mun hann tyrst lengl hafa fylgt
sjálfstæðlsflokknum að málum,
©n á BÍðari £ ram hnelgðlst hugur
að jafnaðarstefnunni, og vann
hann þ*lrrl hr yfingu ait það
gagn; ©r hann mátti, en heilsan
var að þrotum komin, svo að
starfíð varð minna og stitróttara
©n ©lia hefði orðið. Tók hann
það sárt að geta ekki iengur
barist f fylkingunci fyrir áhuga-
málum sfnum.
Jón sálugt var drengur góður,
vel gefinn og hafði aflað sér meiri
mentunar en alment gerist Hann
var skemtllegur í viðræðum,
fyndinn og orðheppinn og fljótur
að huirsai, orðbagur vel bæði á
bundið og óbundlð mál. Hélt
hann Ijöðagerð slnni i«tt á loTt,
þótt stundum fyki f hendingum
f kunningjahópl, Mun fátt eitt f
bundnu máll hafa birzt eftir hánn
á prentl, lftlls háttar í >Suður-
landl< og þá undlr dnlncfni.
Hann var mjög vel máii farinn
og talaðl og ritaði hreint og
íagurt mál. — Jón sálugi átti
marga góða kunnlngja, sem tongl
munu minnpit hans. Væri vel,
að þelr mintust nú einnig ekkj-
unnar og barnanna, sem svo
ócndánlega mikils hafa mist. —
Það er f sjálfsvald sett að
leggja þann bfómsveig að lciði
hans, er eigi fölnaði næturlangt.
K. H. B.
Hvað meina þeir?
(Frh.)
Ég hefi í huga mínum reynt
að finná þessum mönnum sitt
hvað tii mátsbóta, en orðið frá
að hverfa, ef réttlætlð á að vera
mælikvarðl. Aítur á mótl hcfi.ég
fundlð þann eigingirnisvott, að
þeir telji slg eiga þiggjðndurna,
ekki einungia altan þeirra þafek-
arhug, heldur einnig sáiu þeirra
og saunfæring tli ailra athafna,
ef þelr þurfa á að halda. í bilið
nægir mér að vitna tii orðtakslns:
>Af ávöxtunum skuluð þið þwkkja
þá<.
Að sfðuatu langar mlg til að
minnkat nokkrum orðum á «f-
stöðu presta í ýmsum mannbóta-
málum nút mans f sambandl við
undirstöðuatrlðl kristindómsins:
>£>að, sem þér gerið einurn af
mfnum minsta bræðrum, — það
gerið þér mér.< Þetta skilst mér
elga að mæta sjáaldri hvers
andlegr Ie!ð^o?a, þegar hann
stfgur f p'edikunarstóllnn (
þjónuitu trúarbr*gð*höfundarins
Bækur til stflu
á afgrolðslu Álþýðublaðsfns,
gefnar út af Alþýðuflokknum:
Söngvar jafnaðarmanna kr. 0,60
Bylting og íhald — 1,00
Höfuðóvinurinn — 1,00
Deilt um jafnaðarstefnuna — 1,60
Bækur þessar fást einnig hjá útsölu-
jnönnum blaðsins úti um land. Enn
fremur fást eftirtaldar bækur á af-
greiðslu blaðsins:
Réttur, IX. árg., kr. 4,60
fyrir áskrifendur — 4,00
Bréf til Láru — 6,00
lllar Tarzans-sögurnar, sem
út eru komnar, — 20,00
Eyltingin í Rússlandi — 8,00
Yeggmyndlr, fallcgar eg ódýr-
ar, Freyjugötu 11. Innrömmun á
sama stað,
Kílómetramælir fundinn. Vitjist
til Ólafs Magnússonar, Laugavegi
24 B.
mikia. Allar audlegar og göíug-
ar hugsjóair eru frá hoaum
runnar, og hver sá, er vaorækir
*ð flytja^ þær fiður til hins
smæsta f gervi maoubóta, —
hann er f ætt við Júdas.
Prestastéttin mun einna lengst
komin f þvf að skapá sér jafn-
aðarríki* 1). Þeir hafa ekki elo-
ungis t< ygt eér laun og Ifts-
1) Embættismennirnir eru allir að
seilast í sama ríkið? Hö f.
Edgsr Rice fiurroughs': Vlltl Tarzan.
Seint að kvöldi annars dagsins kom hann að gjá,
sem hann þekti vel; það var þar, sem hann fann
mannabeinin, og nú sá hann gamm í fyrsta sinn.
„Ekki núna, Ska!“ æpti Tarzan gremjulega, „því að
nú er Tarzan Tarzan. Fyrr eltirðu beinagrind mina
og félst þó að velli. Eyddu ekki tima þínum, þegar
Tarzan er með fullu fjöri, i að elta hann!“ En Tarznn
hraus þó hugur við einverunni og eyðimörkinni; hann
kallaðí ósjálfrátt: „Ska veit, hvað min biður!“ og hann
hristi |*ig reiðilega og varpaði steini i áttina til hræ-
fuglsins.
Tarzan rendi sér út af brún gjárinnar og hálfklifraði
og hálfrendi sér til botns i henni; hann var þvi nær á
sama stað < g i fyrra skiftið, og þarna lá beinagrindin
af manninum, eins og hann hafði skilið við hana.
Meðan hann horfði hugsandi á þessar leifar hugrakks
manns, hrökk hann saman við skothvell, er barst til
eyrna hans sunnan úr gjánni.

XV. KAFLI.
Furðuleg spor.
Þegar fiugvólin hóf sig upp yflr myrkviðinn, þar sem
Berta Kircher hafði hvað eftir annað komist 1 hann
krappann, kom kökkur i háls hennar; henni fanst það
furðulegt, að hún skyldi sakna skógarins, en svo var
það nú samt, enda skildist hún jafnframt við mann,
sem henni féll mætavel i geð.
I stýrimannssætinu fyrir framan hana sat brezki
foringinn, sem hún vissi að unni henni hugástum;
samt saknaði hún skógarins, sem úði 0g grúði af villi-
dýrum!
EBBEBEEBHHBBE3B3BEBHBBBE3
Kaupið Tavzan-stfgurnapl