Alþýðublaðið - 31.08.1925, Blaðsíða 3

EHBIIP
s
þejfar sarorætni við þær fæst
með þvi að gera hlutlna eins og
þeir ættu að vera, og það ieiðir
tll nýrra athafna að meiri full-
komnum. Hlnn tytr taidt flokkur
hugsjóna leiðlr til kyrttððu og
stirðtiunar, og f hooum eru
fyrirmyodir afturhaids og ihalds
um hlnti athatnir og skipnlag.
Þeir, som aia þær, vita gjarnan
glðgg deiii á háttum og á«taodi
mauna á liðnum >guUötdum«, wr
þeir hðfðu mlnni þroska, og vilja
breyta tll þess, og veldur það
kyrkingi og hnlgcun; Hinar hug
sjónlrnar, hinar skapandl hug-
sjónir, leiða til nýrrai hreyfingar
og frsmráiar; þær oru fyrir-
myndlr til framsóknar og um-
bóta um hlutl, athatnir og skipu-
lag. Það eru sllkar hugsjónir,
sem allir menningarfrömuðlr
hvenær som er hafa alið, starf-
að lyrir og eitir og með þvi
leitt yfir lýði auknar framfarlr,
nýjan þroska. í huga sér hafa
þeir jafnan séð betrl hluti en þá,
sem fyrlr voru, og fenglð hinum
ytri >verule)ka< nýja mynd þelrra,
og ðll sú breyting, sem orðlð
hefir á mannlnum frá því, er
hánn var eins og hver önnur
Bkepna, er þeim að þakka. Þ«ir
hafa ekki latið mlnninguna um
það, áð maðurlnn barðist þá
•inn vlð óvlni sina, aftra sér frá
að neyta ankins œáttar eftir
hugsjón samtakanna tll þess að
sigra í baráttunni og lifa.
Af þessa má sjá, að ekki aru
allar hugajónir jafn-góðar. Hinar
ettirlikjandi hogajóoir afturhalds
og fhalds um ágæti þess, nem
var eða er, miða að hnigoun og
dauða og eru þvi skaðvænlegar,
en hioar skípandl hugsjónir
íramaóknar og umbóta um yfir-
burðl þaas, sem ætti að vera,
efla þroaka og líf og eru því
hetgir vitar, ssm víaa leið tll
hlns iyrlrheitna lands framtíðar-
ionar, og einn bjartastl vitinn á
beirri leið er hugtjön jafnaðar-
stefnunnar um það akipulag. sem
vera ætti tU þess, að mðnnum
gæti liðlð eins v»I og jörð þéirra
bar kosti til.
Broddur i Haugum
Og
Baldur að Laugum.
Sveinn og Rósa áttu íjórtán
börn. Þorpsbúum var kunnugt, aí
fjölskylda þes*i lifði við allaleysi.
Faaði var lítlð og ónógt. fatnaður
ófuilbominn og húsakynni léleg.
Fá var þiið, af i Broddur í Haug-
um leit í náð sinni inn í kotið
hennar Rósu og hans Sveins. Sá
hann örbirgð þsirra. Hann sendi
þsim gamlan fatnað, lót fsera þeim
mat og matarleifar, eldivið og fleira.
þetta vakti hryllinghjáhjónunum,
en barnanna vegna þagu þau gjaflr
hins kristna manns
En nú varð kaupdeila.
Sveinn og eizti sonur hans —
eins og fleiri — höfðu þörf á
hærra kaupi. GeDgu þeir því vel
fram í Því aí Bækja rétt sinn, er
til bandalögmála kom. Mættu þeir
íeígar þá velgerðamanni sínum,
Broddi úr Haugum. Var bann með
byssu í hendi og skaut á verka-
lýðinn.
í*eir tóku af honum vopnið og
gáfu honum líf. Kristin sál hans
gat sóð af matárbita handa fá-
tæklingi til þess að bæta við
hlekki hans og þyngja ofeið, en
hún átti ekki svo mikið af Krists -
eðli, að hún vildi gera fátæklinginn
frjálsan með því að hækka kaup
hans.
Broddur í Haugum gat ekki unt
Sveini og syni hans að komast úr
þrældóminum. Fegar þeir börðust
fyrir frelsi sínu og tilveru sinni,
þá bar hann á þá vopn
En nú óð fram Baldur frá Laug-
um. Hann var heibingi talinn. en
var kristinn í hjarta sínu. Hann
veitti verkamönnum lið gegn vopu-
uðum lögiegluníðingum.
Yerkamenn sigruðu, og kaup
þeirra hækkaði.
Sveinn og Rósa fengu meira
búsílag. Þurítu þau nú ekki gjaflr
hræsnarans. Fau urðu smám sam-
an sjálibjarga. —
Þessi saga er ný. Hún gerist
árlega í kringum oss.
Innilegar hjattans þakkir, Davíð
Kristjánssonl fyrir þitt góða lið og
fyrir þinn glögga skilning á hinu
svíviiðilega þjóbskipulagi voru,
þar sem hræsnin ríkir og djöfull
sjáifselskunnar drottnar.
Heiður þinn er samur, þótt
þorparar sigi á þig hundum sínum.
Verkatnaður,
Llstverkasafn Einars .Tónssonar
er opið daglega kl. 1 — 3.
Bdgsr Rice Burrougha: Viltl Tarzan.
Haráldur Percy Smith-Oldwick var aftur á móti i
cjöunda himni. Hann sat aftur 1 flugunni sinni, var á
hraðri ferð til félaga sinna og skyldustarfa, og með
honum var stúlkan, sem hann unni. En þó var hængur
á þessu, Tarzan hafði sagt stúlkuna þýzka og þýzkan
njósnara i þokkabót. Þetta olli Bretanum nokkurra
heilabrota, en þó meiri sársauka, ef satt væri. Hann
var eins og milli tveggja elda, ástarinnar og skyldunn-
ar. Hann gat ekki framselt ástmey sina i opinn dauð-
ann, væri hún njósnari, og á hinn bóginn gat hann
ekki sem brezkur foringi verndað hana eða hjálpað
henni.
Hinn ungi maður reyndi að sannfæra sig um þáð, að
stúlkan væri ekki sek. Honum fanst hinn hreini svipur
hennar ekki geta verið á Þjóðverjum.
Flugan þaut áfram yfir -Bkóglendi, fjallagróður, og
loks blasti við ferðamönnunum viðáttumikil eyðimörk,
sem grafin var sundur af djúpum giljum eftir löngu
þornaöar ár.
Skömmu eftir, að flugan kom inn yflr eyðimörkina,
sá Ska, hrægammurinn, er var á sveimi hátt i lofti,
óþektan, stóran fugl á flugi um loftiö. Hvort sem það
nú var i bardagahug eða af forvitni, hóf Ska sig skyndi-
lega til hærra flugs til þess að mæta fuglinum. Liklega
ætlaðist hann skakt á um hraða fuglsins, eða svo
mikið er víst, að hann lenti á skrúfu flugvélarinnar.
Qerðist þá margt senn. Ska fóll sundurtættur til jarðar;
viöarbrot kastaðist i höfuð stýrimannsins; flugvélin skalf
og nötraði, og jafnframt þvi, að lautinant Haraldur
Percy Smith-Oldwick féll hálf-meðvitundarlaus áfram i
sæti sitt, stakst vélin niður á endann.
Stýrimaðurinn misti varla augnablik stjórn á vélinni,
en það hafði þvi nær riðið farþeganum að fullu. Þegar
hann rankaði við sér, fann hann, að hreyfivólin var
Kaupið Tarzan-sögumavl